Mijn "hondenbaan" voor de hondenbelasting Een enkellang donkerblauw scherm omhult sinds korte tijd de zwarte, betonnen blokkendoos waarin de ambtenaren cum suis van de Gemeente Tilburg lange tijd gehuisvest waren. Een forse verbouwing en reconstructie is op handen. Binnen in dit gebouw, lange tijd het domicilie van de Gemeente, treft men een labyrint…

Het instituut was gevestigd aan de zuidrand van de stad in een smal gebouw van twee verdiepingen die verbonden waren door een wenteltrap en het droeg mogelijk ook op de gevel haar trotse naam: "Economisch Technologisch Instituut voor Noord-Brabant". Als een coryfee was ik binnengehaald, als gymnasiaste en de directeur die iedere dag arrogant en zelfverzekerd…

Het schitterende, majestueuze bouwwerk van onze zevenentwintigjarige vriendschap dat leek op een kasteel met geheime gangen, trappenhuizen, sierlijke palissaden, welvingen en raampartijen is door jou neergehaald en lijkt nu op een ruïne, op een puinhoop na jouw sloopwerkzaamheden. Had ik echter in dat gebouw willen wonen tot mijn stervensuur? Na je…

Men riep mij bij de naam van mijn vader en grootvader: Broeckx. Het ontroerde mij (De daaraan voorgaande nacht nog was mijn beschermer en grote voorvechter, mijn vader, in mijn droom verschenen en hij had mij het geld "geschonken" voor de achterstallige huur). Ik zag de kleurige biljetten nog vóór me terwijl ik tegelijkertijd mijn blik vertwijfeld…

Op je sterfbed vroeg je me voor te lezen uit het boek "De jongensjaren van....." en met horten en stoten en onder tranen voldeed ik aan je verzoek. Als ik haperde tijdens mijn declamatie vermaande je me tot flinkheid. In de verwarring van de aftakeling van je brein zocht je naar pijpenstoppers en hallucineerde je over scènes uit je kantoorpraktijk…

Ik herkende hem aan zijn handicap, waartoe hij voortstrompelde op twee krukken: zijn manke benen. De bus legde haar route af vanaf het station naar meer binnenstadse gedeelten van Tilburg toen ik hem aansprak met de woorden: "Mag ik u iets vragen? Hoe denkt u over Frederik L.?" Frederik was onze "mutual friend" geweest in een ver verleden dat…

...en op die zondagmiddagen strompelden we voort; kameraden, door het lot aan elkaar toevertrouwd en geschonken, over de Bredaseweg, verlengstuk van de binnenstad, geflankeerd door villa's die alle hun eigen architectonische identiteit tonen, met hun gevels, nissen, raampartijen, serres, dakkapellen en soms buitenissige elementen, ontsproten aan het…

Op de lommerrijke en ruimschoots overschaduwde binnenplaats van de verpleeginrichting ontmoette ik mijn broer en zijn verpleger, Jeroen genaamd. In een krankzinnigeninstituut kan men nauwelijks idyllische taferelen verwachten en de dichtregel in de titel van deze tekst, uit een schoolboek, kan ook niet van toepassing zijn. Maar mijn broer was ontroerd…

De Liefde, die een gave is, werd haar vooralsnog niet geschonken en zij kon er niet op wachten. In bonte, bombastische bewoordingen,pathetisch proza en strompelende versvoeten (met al te veelvuldig gebruik van de termen "hart", "liefde","eros","maan", "nacht" en "sterren" trachtte zij weer te geven hoe zij haar hulpverlener verheerlijkte…

Bloemen tonen hun geweldige mengeling van kleuren, waarin sterke felheid en zachtzinnig gemoed vloeiend door elkaar geweven zijn. Dit geeft sterke speurzin om verder te kijken, tot je ogen vol bonte duizeling zijn... Om eens in het Wonderbos te toeven als enkeling, en diep snuivend te happen in de kwasten en de verf, waarmee de voorjaarsbloei haar…

Als kind moest ik altijd na meneer de uil van de fabeltjeskrant om zeven uur naar bed en bleef tot negen uur wakker en zei mijn gebedje op bij mama met knuffelkonijn blauw op klein kamertje en was vijf uur wakker en ging met lego spelen met een lepel tomatenkutcup. Bij opa en oma pake en beppe in het fries ging dat anders bij logeren. Ze gingen om negen…

Liefste zus, Ik heb een klein panorama aan mijn venster: een landschap met hoge dennenbomen dat als het ware een nieuwe zomer inluidt: ik heb de halve sikkel van de maan in de nacht boven mijn landschap. Ik heb de straten van mijn stad met de bonte, krioelende mensenmenigte, dag aan dag. Ik wilde je de glazen vogel zenden; de ijsblauwe glazen…

Een eeuwigheid geleden stonden twee mensen in een soort van vuur en vlam, daar kwam een aantal kinderen uit voort en ben ik er eentje van! Het woordje vuur komt er in voor, al was ik er geen getuige van! Het vuurtje laaide op of doofde langzaam uit, want dat laatste kan natuurlijk ook! Wanneer het vuur gedoofd was, kwam er in veel gevallen een echtscheiding…

Ik duw mijn hoofd tegen haar lange, zachte, grijzende haar dat neervalt tot over haar schouders. Ze is manisch-depressief en op het moment depressief. We klampen ons aan elkaar vast als de drenkelingen op het vlot van de Medusa. Maar ik bereik haar zieke wezen niet dat zich teruggetrokken heeft in de ondoordringbare cocon van haar lichaam, dat als een…

Haiku Glanzen overal in het bos witte bloempjes? Zonlicht treft grondloof! Prozatekst Heerlijk heen en weer banjeren en rondkijken in dat Lentebos! Even met de ogen knipperen... Die glanzende zilverkleurige vlekjes; zijn dat allemaal witte bloempjes? Eens beter kijken. Nee, al die grondblaadjes zijn bevlekt met zonlicht en zijn net neergestrooide…

In de avond tonen de vensters aan de overkant van de straat waar zich de gevels van identieke flatjes als het mijne aftekenen steevast een flauw, zwak schijnsel.Het is voor mij een mysterie of daar de totale verbittering en eenzaamheid de dienst uitmaken, maar mijn kennelijk verweesde en vereenzaamde overbuurvrouw kijk ik weleens in haar danig verouderde…

Het is een sfeerloze eengezinswoning die verbouwd en ingericht is als dokterspraktijk. Twee ruimtes; de wachtkamer en de spreekkamer van de arts worden gescheiden door een klein kamertje waar jonge vrouwen van vroeg tot laat stressen om de patiënten te bedienen. Een degelijke naamplaat op de gevel die daar sinds lange jaren is aangebracht toont de buitenlandse…

Haiku Vogelballet toont sierlijk gedraai: twee merels hebben een geschil. Prozatekst Kijk eens hoe die twee merels zwevend tegen elkaar opspringen, en daarna luchtig en sierlijk om elkaar heen draaien. Daar zou een ballerina jaloers op kunnen worden, zoals die beide vogels hun ballet laten zien. Alleen een wrange bijgedachte dat onze gevederde…

In Tilburg Noord, grenzend aan de bebouwing die zich sinds de zeventiger jaren van de voorgaande eeuw verheft, treft men haast onverwacht een min of meer merkwaardig natuurgebied aan dat uiteraard een geheel andere sfeer ademt dan de stadse omgeving. Daar strekt de kaarsrechte baan van een wandelweg zich uit, geflankeerd door een weide waarin we…

Van Christus tot Marx van Marx tot Christus Leonhard Ragaz Dit boek kwam ik op het spoor. De titel zette mij aan het denken over de huidige tijd. Het socialisme heeft het moeilijk, het rode hart in Nederland heeft veel kiezers verloren. Maar is het niet een herhaling van bewegingen die er al geweest zijn in de geschiedenis. Dit boek wordt door…