(H)
In mijn verbeelding zie ik bij de lezer in korte tijd rimpels op het voorhoofd ontstaan als teken van ontstemming of van ingespannen nadenken. Wat is dat nu weer voor een onzin om een kop van drie lettersymbolen te kiezen? Wil hij ons in het ootje nemen of zit er toch nog een serieuze gedachte achter?
Om u gerust te stellen zal ik u bekennen dat de keuze van de kop boven deze hartenkreet is ontstaan door een plotselinge ingeving. Daarbij kwam het toeval mij te hulp, terwijl ik de radio- en tv-gids doorbladerde. Mijn aandacht werd getrokken door de achter vele uit te zenden items vermelde afkorting voor ‘Herhaling’, weergegeven als (H). Eigenlijk blijkt dit, vooral in de zomermaanden, een al inmiddels vertrouwd verschijnsel te zijn geworden. Ik denk dat niemand zich er nog écht aan zal ergeren. Maar wat gebeurt er, als dit op onze site zijn intrede zou doen? Deze vraag diende zich gisteren aan, toen ik op de computer een oud tekstbestand terugvond...
Langzamerhand kreeg ik het gevoel, dat ik het bestand als voorstudie voor een inzending van jaren geleden had gebruikt. Het was weliswaar opgenomen in een andere context en het kostte mij écht meer dan een kwartier om het terug te vinden, en wel als: Beschouwing (nr. 207), geplaatst onder de kop ‘TJA…, EUH…’. Na enig dubben kon ik de verleiding niet weerstaan om de voorstudie wederom in een nieuwe Hartenkreet te verwerken.
- - - -
Ik heb er nooit een geheim van gemaakt dat ik, wat de Nederlandse taal aangaat, vanaf het begin een autodidact ben geweest. Werkend als machine(letter)zetter bij een landelijk krantenconcern was de kopij van de heren redacteuren mijn lesmateriaal en Van Dale groot woordenboek der Nederlandse taal en het Groene Boekje waren mijn broodnodige gidsen. Toch heb ik, in het jaar 1957, één jaar na mijn vestiging in Nederland, Nederlandse taalles willen nemen, ware het niet, dat er toen nog geen avondscholen waren waar buitenlanders voor dit doel terecht konden. Zo verstoutte ik mij om me te laten inschrijven voor het behalen van het diploma ‘Nederlandse Handelscorrespondentie’. Door mijn naïviteit en zelfoverschatting bleek dit na vier lessen al op een ramp uit te lopen. Mij werd aangeraden onmiddellijk ermee te stoppen, want zonder elementaire kennis van de taal met bijvoorbeeld stam plus ‘t’ en woorden met ‘dt’ en een enkele ‘d’ had ik mijn guldens net zo goed meteen de Maas in kunnen gooien. Maar toch, één voorbeeld uit een lesboek van toen, dat aangaf, dat je in een zakenbrief alle ballast en niet ter zake doende gegevens moet vermijden, was me toch nog bijgebleven. Deze heb ik later, uit mijn herinnering puttend, als voorstudie opgeschreven. Hieronder volgt dit epistel nog eens, waarbij ik hoop, dat er in de tussentijd het aantal personen, dat dit in 2008 nog niet heeft gelezen, is toegenomen.
- BRIEF VAN KRUIDENIER AAN GROOTHANDELAAR
Geachte welgeboren edele mijne Heeren,
Helaas moet ik u jammer genoeg tot mijn spijt met tegenzin lastig vallen omdat ik wat wou bestellen. Tja, effe denken . . . wat was dat ook weer? Stom hé? Zit ik hier en weet het niet meer. - Oh ja . . . toch. Ik ben door mijn voorraad gedroogde bruine bonen heen. Daarvan kunt u mij twee balen sturen, nee . . . doe maar drie . . . of toch maar niet. Je weet nooit hoe hard dat product loopt. Weet u wat? Doe maar één baal. Nou weet ik toch niet meer, of ik ook nog suiker nodig heb en vooral, niet te vergeten: veterdrop. Wacht u effe, dan ga ik effe in de kelder kijken.
Nou, nou, pffft, hè hè, daar ben ik weer. Tja, ik ben ook lang de jongste niet meer. De trap af gaat nog, maar de trap op . . . Laat ik u daar niet verder mee vermoeien. Effe denken . . . Wel verdraaid - ...… nee, nee, geen paniek nou .…. ; juist - ik weet het alweer. Ik kwam in de kelder en wat denkt u? Nee, echt, dat raadt u nooit . . . er stond, eerlijk waar, nog genoeg suiker en nog twee grote dozen veterdrop. Ik kan er nog niet over uit . . . Ogenblik, de telefoon gaat . . .
Zo, daar ben ik weer - was verkeerd verbonden. Nou weet ik weer niet meer, waar ik was gebleven . . . oh ja: nog twee grote dozen veterdrop. En nu het toppunt!!!!! Ik wil net de trap weer op, zie ik daar, net achter een schot, twee balen gedroogde bruine bonen staan. Ik blij natuurlijk en u natuurlijk ook, hè?
Ik deel u daarom ook hierbij bij deze met dit schrijven mede, dat ik deze keer niets nodig heb. U hoeft mij derhalve om die reden daarom deze keer ook niets te sturen. Bah, al die inspanning voor niks gedaan.
Nou moet ik gauw opschieten, want er staan inmiddels in de tussentijd terwijl ik schreef alweer vier klanten in de winkel. Tot de volgende keer.
Met de allermeeste hoogachtende groeten,
Piet Kruidsma junior
(de zoon van senior Kruidsma, die kent u toch nog wel?.... maar die is met pensioen aan het rentenieren nu).
Nou, dag hoor. – (H)
ziggo.nlGeplaatst in de categorie: taal
een item uit de oude
169
Geef je reactie op deze inzending: