Op een stormachtige, onheilspellende avond in het midden van oktober zijn de man en het meisje weer bij me aan gekomen. Ik zag wel dat hij goed voor haar was en wellicht ook amoureus bij haar betrokken. Ze hebben de spullen in de berging vluchtig geïnspecteerd bij het licht van een zaklamp. Het meisje moest die avond nog naar Antwerpen en nam in…

Nooit meer zal de bovenbuurvrouw, hippend als een ekster, de drie trappen beklimmen die leiden naar het appartement dat ze deelde met haar vriend en nooit meer zullen haar liefdeskreten mijn oren bereiken door het dunne plafond en nooit meer zal zij een blik werpen in mijn woning en de negentiende-eeuwse kast, een erfstuk, bewonderen. Renate is niet…

We verpoosden op het terras achter het Woonzorgcentrum, gelardeerd met stalen, loodgrijs tuinmeubilair en de zon van augustus verwarmde en streelde onze fragiele lichamen. Een enkele wesp naderde de lichtpaarse, hoog opschietende bloemen die wellicht de naam "lavendel" dragen.... Mevrouw mijn vriendin was om voor haarzelf ondoorgrondelijke redenen…

Ik hoorde mijn naam weerklinken in de Kringloopwinkel. "Ien" noemde ze mij; het was de naam "Ien", afgeleid van mijn werkelijke naam "Ineke" die ik graag hoor weerklinken en uit verre, verre diepten, uit onachterhaalbare verten, uit een zo ver verleden herinnerde ik mij de vrouwengroep, waartoe ik had behoord en de vergaderingen waarvan ik verslag…

Ik denk en doe, ik doe en denk, vooral dat laatste laat me schrijven wat in m’n hoofd komt, moet eruit, of het nou over Jan, Piet of Klaas gaat, doet er niet toe, Ik denk en ik doe. Niet iedereen vindt dat leuk, maar ik dus wel, ik denk en doe en doe en denk Kun je me niet aan- of denk je er anders over, prima, want niemand anders dan ik: besluit…

Monumentaal weerspiegelt mijn vrouwenlichaam zich in de winkelruit en ik beschouw de forse benen, bezet door de kwabben, die mij nog altijd dragen. Daarboven de vooruitspringende buik, omringd door plooien van vet, uitmondend in de met schaamhaartjes bezette driehoek, die mij, evenals de lobben die als halve citroenen rusten op het bovenlijf, mede tot…

Op Internet rijgen zich de foto's aaneen van het Zuid-Amerikaanse plaatsje genaamd Saint-Laurent-du-Maroni. Daar gingen dus mijn trans-Atlantische brieven naar toe, in een ogenschijnlijk nooit eindigende stroom; in een betreurenswaardige, tot dwang verworden sequentie, die slechts mijn hartzeer vermeerderde. Telkens schreef ik jouw naam op de envelop…

Hij zou gekomen zijn naar het terras van "De Carrousel"; daarvan had ik zeker kunnen zijn en hij zou in het gezelschap zijn van zijn Golden Retriever. Aan de telefoon had hij verklaard "dat ik niet aan hem voorbij zou kunnen zien" De vraag was bij mij gerezen of hij zo corpulent was. Ik zou het nooit weten want ik zei "nee". Ik zou hem nooit…

De Noordstraat slingert zich als vanouds door centrale gedeelten van onze stad. Men treft er de woning aan van de bekende Tilburgse schrijver met daarnaast zijn gedicht over (geneeslijk) liefdesverdriet tegen de gevel. En daar is ook, aan de overzijde, Scheersalon "Du Nord", een luxe adres voor heren. Bij "De Burgerij" weerklinken altijd Franse…

Of het mijn hangende oogleden zijn die als kleine zonneschermen mijn ogen overhuiven, die mij tot oudere stempelen, is mij soms onduidelijk, en het is zeker niet om mijn verwelkte "charmes" dat zoveel auto's bij zebrapaden voor mij stoppen, maar mijn gedrag schijnt vaak een dusdanige indruk te maken en mijn bewegingen zijn kennelijk zo stuntelig…

Een geraas en een razernij als van een onweer, dat toch waarschijnlijk zou zijn na de grote hitte die het land onlangs overvallen heeft, weerklonk in de vroege morgen al. Het bleek afkomstig te zijn van een grote, massieve machine, die ik echter allerminst de naam "pallettruck" zou willen toekennen, waarmee men bezig was de takken uit het hart van…

Mijn flatje heeft al vele bezoekers gezien: de lerares in haar chique, elegante jurk, de heren die geïnteresseerd waren; mijn dierbare en enige, grijsharige zus. Op een ochtend meldde Lisanne zich in het trapportaal. Ze droeg een koddige, kleine vlecht, die aan het uiteinde omwikkeld was door een soort garen of band en die op haar rug bungelde. Ze…

Ik noemde haar steeds heel familiair "Ans". Hoe ik erop kon vertrouwen dat ik overgestapt was op deze "aanspreektitel", die toch wellicht aan haar zozeer eclatante status en verdiensten als lerares Engels geen recht zou doen en deze wellicht zou aantasten, bleef me lange tijd onduidelijk. Maar ook toen de "Alzheimer" haar overviel, deed deze onheilspellende…

Hij was de broer van onze vader en we noemden hem "Der grosse Vertreter". Op de familiefoto uit 1947 is hij nog een jonge jongen. Hij draagt evenals zijn oudere broers Willem en Guus een net colbertje met een wit overhemd en een stropdas; kleding die hem eigenwijs maakt en vroeg oud, als zou hij al kunnen concurreren met de broers en vóór zijn tijd…

De achterstandswijk strekt zich met haar straten, die geen schoonheidsprijs verdienen, uit tot aan de andere kant van de snelweg die mijn huis begrenst. Ik had me aangemeld voor het werk voor de Wijkkrant. Jarenlang verrichtte ik her en der interviews en legde ik verslag van festiviteiten, evenementen, vergaderingen en bijeenkomsten. Aan mijn…

We raakten in gesprek bij de bushalte van lijn vijf aan de Westermarkt. Ze droeg lang, donkerbruin glanzend haar tot over haar schouders, mogelijk geverfd en een lichtgroen zomers ensemble dat haar zeer flatteerde. Ik schatte haar zeker niet ouder dan vijfentwintig jaar. Vanzelfsprekend moest de ingetreden hitte ter sprake komen, een fenomeen dat…

VERSLAG FIETSTOCHT NAAR ST ANNE PAROCHIE MEMMIE FOPPE ST COMPOSTELLA het is vrijdagnacht vier uur foppe is heel druk en heeft veel energie hij is de hele week al thuis geweest hij moet er hoognodig even tussen uit en naar mem desnoods met de fiets die hij anders nooit gebruikt de taxi duurt te lang te bestellen nog niet gedaan. Hij pompte banden…

Het was een zomerdag, die de herfst nog niet aankondigde, hoewel het licht van augustus dat van september soms evenaart. De deur van de kapperszaak stond open en deze deur liet een zoele wind door. De ene jongeman na de andere maakte zijn opwachting en mijn Turkse vriend, kapper Arkan werd het niet moe de schaar, de tondeuse, de gel en het massage-apparaat…

Voor zover ik me herinner, heb ik het beeldje gekocht in een "New-Age-zaak" waar de collectie snuisterijen en parafernalia de illusie hoog schijnt te moeten houden dat deze het ongeluk en het ongerief, het lijden en de onlustgevoelens kunnen bestrijden of opheffen.... Het beeldje, dat nog altijd een plaatsje bezet achter glas in mijn zwarte vitrinekast…

De villa's aan de Bredaseweg rijgen zich aaneen, alle van een verschillend architectonisch ontwerp, stammend uit de dertiger jaren of van later datum. In één ervan was het accountantskantoor gevestigd en in een van zijn kamers zou ik mijn werkzaamheden volvoeren. Ik was uitgezonden via "Randstad". Het typewerk was arbeidsintensief. De heren accountants…