Als ik op een feestje ben, heb ik altijd voldoende gespreksstof. Laatst heb ik weer heerlijk staan kletsen over de toestand in de wereld. Prima naar mijn zin gehad.
In een zelfkritische bui vroeg ik me echter de volgende morgen in bed toen af wat ik nou eigenlijk had gezegd. De gesprekken nog eens de revue latend passeren merkte ik dat ik inmiddels best veel stokpaardjes heb. Bijvoorbeeld dat je in de Palestijnse kwestie niet per se een kant hoeft te kiezen. Dat we geneigd zijn om dat wel te…

Ik zou het niet in mijn hoofd gehaald hebben hem het etiket 'dikkerd' op te plakken, want wie weet wat dat als het hem ter ore gekomen was aan gevaarlijke rancune opgeleverd zou hebben, maar hij was wel degelijk buikig met verder een opgewekt rond gezicht met een verfijnd brilletje en bovenop een uitdunnend, donker krullend laagje haar. Met een solide drive vanuit de heupen deed hij achter de school op het veld af en toe sportief mee aan een partijtje voetbal. Klein van stuk. Net in de 50, denk…

Jij, Divna Ljubojevic, bent geboren op 7 april 1970 in Belgrado, Servië, net als de zangeressen Jelena Karleusa en Ana Ignjatovic. In 1945 werden 3 familieleden van jouw vaderskant door de communisten vermoord. Vanaf 1980 ging jij met jouw ouders naar de missen in het Vavedenje-klooster en was jij daar speciaal koorlid. Vanaf jouw 10-de kreeg jij zanglessen van de Zusters van Vavedenje in het klooster van de Intrede van de Allerheiligste Theotokos in de Tempel nabij Belgrado, met Moeder…

Ik was op de wekelijkse markt op zoek geweest naar een T-shirt, maar mijn naspeuringen waren zonder resultaat gebleven.
We ontmoetten elkaar bij de bushalte. Aan haar bovengebit ontbrak op een zeer prominente plaats een tand; haar grijze lange haar hing neer tot op haar schouders; ze droeg goudkleurige oorbelletjes en haar kleding bestond uit een merkwaardig en disharmonieus samenstel van een wonderlijke grijs-geruite strokenrok, een bont T-shirt met roze en groene motieven en een blauw jasje
…

"Herfstdag". Het is adembenemend. De regel "Wie nu geen thuis heeft, zal er nooit een bouwen. Wie nu alleen is, zal lang alleen blijven", is zo ontroerend. Het spreekt van een zekere finaliteit die de herfst kan brengen. Maar in de context van onze verbondenheid voelt dit "thuis" dat we met onze brieven bouwen nog levendiger en warmer aan. We schrijven onze lange brieven en in zekere zin bewandelen we deze paden samen, niet onvermoeibaar, maar met een gemeenschappelijk doel.”
Het antwoord van…

Het is maandagochtend elf uur in de plaatselijke universiteit. Schoonmaakmachines zoemen om me heen. Noodzakelijk lawaai. Niet storend en veel beter dan die pestkoppen in de bieb. Hier doen de mensen normaal.
Ik zit in een klein hoekje weggekropen. Een eindje verderop werken twee studenten op hun laptops. Als wat later de zaal vol stroomt met studenten blijft ieder zijn eigen ding doen. Er flitst een gedachte door mij heen: als ik me beter voel tussen normale vredige mensen, dan ben ik zelf een…

Trump creëert tegenstanders, geen vrede.