Emile Tjakka Ratelband slaat met zijn keuze voor het Boeddhisme een nieuwe weg in van compassie en bezinning.
Voor zo'n moedige stap op zijn leeftijd kan ik mijn hoed diep afnemen.

Dat een talentvolle presentator als Umberto Tan vervangen wordt in een programma dat hij zelf groot heeft gemaakt, geeft er blijk van dat kwaliteit op de televisie niet meer telt, en succes alleen wordt afgemeten aan kijkcijfers en virtuele munten.

Conclusie
In tegenlicht
heeft niemand een gezicht.

Feitelijke dictatoren als Poetin, Xi en Erdogan maken de kans op een voortdurende vrijheid en welvaart voor hun landgenoten niet groot. Een duidelijk beperkte regeerperiode lijkt essentieel te zijn om een zorgvuldig landbestuur te garanderen.

Je moet vooral jezelf zijn,
er zijn al genoeg anderen.

De Olympische Winterspelen brachten de vele min of meer verwachte successen aan de Nederlandse schaatsers.
Maar mijn grootste bewondering gaat uit naar Johan de Wit, de Nederlandse coach van de Japanse schaatsers die met name bij de ploegenachtervolging van de vrouwen een topprestatie van ongekend niveau leverden.

Koops en Kuiper en Kramer doen er goed aan Koen Verweij (die zichtbaar niet in vorm is) te vervangen door de fris ogende Patrick Roest om een goede kans te maken op goud bij de ploegenachtervolging bij de Olympische Winterspelen.

Voor sommigen is kunst een zoektocht naar de kleinste ruimte met de grootste bewegingsvrijheid.

Met weemoed gedenken we Ruud Lubbers, een premier die ondanks ingrijpende maatregelen wist te verbinden. Een democraat in hart en nieren ondanks zijn soms eigengereide optreden zelfs tegenover zijn eigen ministers.

Rutte, die het steeds weer snapt, begrijpt er geen snars van.

Wat moet het Pia Dijkstra een diep gevoeld genoegen verschaffen door jarenlange inspanning tegen onjuiste beweringen in ervoor gezorgd te hebben dat over een aantal jaren honderden, misschien wel duizenden levens van zwaar zieke medelanders gespaard zullen worden.
En dat door een initiatiefwet die iedere Nederlander de garantie biedt zelf baas te zijn over zijn/haar organen, ook na de dood.

De dodelijke stilte (op praktisch alle media) die nu al een week duurt, omtrent het doodslaan door de politie van een 'verwarde man' in Waddinxveen, is tekenend voor de staat van geestelijke apathie, politie-ke correctheid en emotionele burn-out van 90 procent van de Nederlanders.

Hoewel deze vergelijking op veel punten mank gaat beweer ik toch met volle overtuiging: ‘Men kan beter één auto per raket de ruimte in schieten dan honderden steden en dorpen aan gruzelementen’.

Nu het bijna donker is heb ik te berusten in wat ik ben vergeten en waar ik niet toe kwam.

Het voelt voor mij goed dat Nederland geen ambassadeur meer heeft in Turkije, dat gekweld wordt door een volstrekt onmenselijk optredende president.
Hulde voor de beslissing van Minister Zijlstra in deze.

De EU stuurt, bewust, aan op verdeeldheid.

Ik las een opmerkelijk stuk van Jaap Goedburen in de Trouw van 27 januari 2018, waarin hij een essay van Frans Kellendonk koppelde aan het gedachtengoed van ene Thierry Baudet. Is Frans Kellendonk niet een zeer gewaardeerde schrijver in veel kringen? Het verwarde me.
En zette me tot nadenken over de hypocrisie in menige kring.

Bij wijze van spreken, houdt zij haar mond gesloten.
Dat zegt genoeg.

Het siert Willem Vermeend dat hij zijn plagiaat heelhartig toegeeft. Dat nu zijn overige tientallen boeken zullen worden nageplozen is onvermijdelijk.

Wat heeft Donar gisteravond op Cyprus een
uitgelezen kans op Europese basketbalhistorie te schrijven in de laatste minuut laten liggen!
Vermoeidheid door de onhandig lange reis? Aan gebrek aan ervaring kan het met deze oude spelersgroep niet geweten worden!