Verhalen

De Sprookjesboom

Meestal leven ze lang en gelukkig in het Sprookjesbos maar op een dag gebeurde er iets wat Klein Duimpje nog lang zal heugen. Hij liep zomaar op een maandagmorgen langs het sprookjeskasteel van de Prinses en die zeide tegen hem “je zult mijn beloning krijgen als je de draak, de wolf en de reus op een ochtend verslaat”.
Nou, dat wil en kon Klein Duimpje wel en hij wilde graag de Prinses te hulp schieten en een beloning als een lekkere maaltijd krijgen.

Opgewonden deed hij zijn zevenmijlslaarzen aan en stormde op het drietal af dat net stond te vergaderen over snode plannen en gaf ze alle drie een enorme schop onder hun achterste zodat ze op de grond vielen en het kasteel er van trilde. Zie zo, dacht Klein Duimpje, kom maar op met dat eten.

Maar dat was niet wat hij kreeg. Ik zal je een kusje geven zeide de Prinses met zachte stem. Wat, dacht Klein Duimpje, dat durf ik niet! En van schrik liep hij weg, ver weg de heuvels in waar niemand hem kon vinden in zijn geheime schuilplaats.

Bah, dacht hij, ik ben bang voor de liefde maar niet voor het gevaar, misschien moest ik het eens bij Roodkapje proberen. Hij kamde zijn haar en liep rustig naar het huisje van Grootmoeder waar Roodkapje in bed lag en gaf haar een klein kusje op de wang. Zie je wel, dat is heel leuk, dacht hij blij en holde weg, Roodkapje sliep echter nog steeds en had er niets van gemerkt.
Eindelijk durf ik het, dacht Klein Duimpje en schreef het op in zijn dagboek en hield het geheim voor zich, totdat de Prinses hem zou vragen maar dat zou nog lang duren realiseerde hij zich en viel in een diepe slaap, overmand door gedachten aan zijn avontuur.

Schrijver: foppe oostenbrug, 3 juni 2009