Alle inzendingen van Hans uil

Het is een behoorlijk aantal jaar geleden, dat ik via het uitgebreid lager onderwijs voor het eerst bewust te maken kreeg met het verschijnsel wiskunde. Toentertijd de verzamelnaam voor algebra en meetkunde. Algebra, het cijfermatige geknutsel binnen vergelijkingen om de grote onbekende of onbekenden te berekenen; meetkunde, het veel visuelere geknutsel…

De telefoon ging. Ik nam op. "Met Joop" klonk het aan de andere kant van de lijn. "De video doet het niet. Stuur effe iemand" en weg was hij. Joop was een jongen van de gestampte pot, die in het oude centrum van de stad een druk beklante sex-club had, waar voor ingewijden de gelegenheid bestond om, hééél erg illegaal, te gokken. Een jaar of…

Charlotte, onze kleindochter van bijna vier jaar, is een voor haar leeftijd meer dan gemiddeld lang, dun en over een tomeloze energie beschikkend meisje. Als ze loopt, loopt ze meestal hard en als ze praat, dan doet ze dat ook meestal hard. Alsof ze met doven van dagen in plaats van met grootouders van dagen te maken heeft. Kortom, het lieve kind…

“Pap, mogen wij ook een keer op een kameel?” vraagt Charlotte aan haar vader. We komen van het strand af gewandeld en zijn op weg naar de vacantie-appartementen als we via de duinen de sjofel geklede en dienovereenkomstig voortsjokkende kamelenverhuurder tegenkomen. Aan een touw sjokken loom achter elkaar drie kamelen, volgens mij zijn het dromedarissen…

Dat de vermoorde politicus Fortuijn ons kleine land stevig door elkaar heeft geschud, is vanaf den beginne duidelijk geweest. De beelden van de begrafenisplechtigheid die door een groot aantal binnen- en buitenlandse tv-stations werden uitgezonden, zorgden voor een dusdanig gecompliceerde, niet in woorden te vatten emotionele mix, dat, ook achteraf…

Ons dorp heeft een eigen kleine begraafplaats. Hij ligt net buiten het dorp, ergens onderaan een dijk. Op ongeregelde tijden is het er druk. Soms ook zijn er mensen, die verse bloemen op een graf leggen, maar meestal is het er stil. Vandaag loop ik weer op de dijk en naarmate ik dichter bij de begraafplaats kom, wordt het verscheurende geluid van…

Mijn echtgenote moet, na een eerder uitgevoerde biopsie waarvan de uitslag gelukkig goed was, voor een poliklinische ingreep naar het ziekenhuis. We zijn er al twee keer eerder geweest en beide keren was ons de ongelooflijke drukte in en om het ziekenhuis opgevallen. Ook dit keer is het druk. Op het mega-parkeerterrein van het ziekenhuis is geen vrije…

Half juni dit jaar hebben we voor het eerst onze kleindochter Charlotte van twee jaar plus iets meer dan een maand meegenomen naar de jachthaven om haar kennis te laten maken met ons 8,5 meter lange kajuitzeilscheepje. Wat ons betreft een testje, bedoeld om vast te stellen hoe het peutermensje reageert op een voor haar nieuw fenomeen. De zondag…

Ondanks de extreem harde wind die er nu al bijna twee weken staat, is de temperatuur hier, op Fuerte Venture, overdags en ‘s nachts heerlijk. Dus wat doen we overdags? We trekken meestal tussen elf en twaalf uur naar het strand om te genieten van datgene, waarmee we in eigen land nogal eens stiefkinderlijk worden bedeeld: de zon. Die zon is voor…

Na een rampzalig verlopen nachtrust, waarbij ik net vóór het aanbreken van de nieuwe dag in een diepe slaap wegzak, word ik met een schok wakker. “Waarvan werd ik wakker”, vraag ik me af. Het antwoord volgt, zonder dat ik er ook maar iets voor hoef te doen, een ogenblik later. Het is de telefoon. De bel van de verrespreker in de huiskamer gaat…

Van een vrouw als jij is er geen tweede. Jij met je bruine ogen, je zwarte kroeshaar, je lijf van soepel, atletisch vlees. Je onstuimige manier van vrijen en stoeien, je manier van uitrekken 's ochtends vroeg. Je eigenzinnige karakter. Je was met zo weinig tevreden en als je tevreden was, dan maakte je dat op de jou bekende manier ontegensprekelijk…

Het paard stond in de wei dromerig voor zich uit te kijken. Elke dag, dat ik langs kwam stond het er, met die weemoedige blik in de ogen. Vandaag ben ik even gestopt. Zenuwachtig zwiepend met de staart kwam het langzaam naar me toegelopen. De dag was nog jong. Er hing zo'n mysterieuze lichte grondnevel, die, als de zon zou doorbreken, wel zou optrekken…

Thijs, onze vanaf het prille begin door eczeem gekwelde en voor zijn leeftijd onwaarschijnlijk temperamentvolle kleinzoon van ruim tweeëneenhalf, loopt op een zonnige voorjaarsdag samen met zijn moeder heerlijk door het dorp te wandelen. Door een speling van het lot wordt hij vanuit het niets door een vogel op zijn hoofd gepoept. Het is een hele…

“Mam, wat zijn vitamientjes?” “Dat zijn voor het lichaam onmisbare voedingsstoffen m’n kind.” “Onmisbare voedingsstoffen? Wat zijn dat, mam?” “Dat zijn stoffen die door ons lichaam uit het voedsel worden gehaald en in het bloed worden opgenomen, kind.” “Gebeurt dat met een soort stofzuigertje?” “Misschien.” “Misschien?” “Ja, misschien.” “Waarom…

Vandaag hebben we, dat wil zeggen m'n zoon en ik, het hok, dat aan de garage is gebouwd, weer in zijn oude glorie hersteld. Oorspronkelijk was het een hondehok met een kleine omheinde ren eraan. Toen we echter ons huis zo'n tien jaar geleden kochten, werd de bestemming van het hok, na een vriendelijk verzoek daartoe, gewijzigd en werd er op een zaterdagochtend…

De dag na onze aankomst in Palma de Mallorca, waar we voor twee weken een zeilboot hebben gehuurd, besluiten we ‘s ochtends rond de klok van tienen te vertrekken. De zon schijnt zoals ie dat alleen in deze contreien lijkt te kunnen doen en er staat, zoals de Engelsen het zo treffend kunnen uitdrukken, “a gentle breeze”. Zonder het minste hartzeer nemen…

Na verloop van tijd strijkt op het strand, niet al te ver bij ons vandaan, een jong Spaans gezinnetje neer. Vader, moeder en een jochie van, wat zal ie zijn, drie, vier jaar? Nadat de moeder een kleed heeft uitgespreid en de vader een parasol heeft opgezet, gaat het drietal zonder veel omhaal uit de kleren. "Dat vrouwtje is hoogzwanger", constateert…

Vanochtend waren ze er weer. De gebroeders kat. Twee slanke, tegen het magere aan zittende, zwart-witte scharminkeltjes, die zich deze laatste week van onze vacantie, steevast rond de tijd van het ochtendontbijt bij ons op het terras melden. Mauwend en tegen het raam van de schuifpui tikkend proberen deze, zich al sinds mensenheugenis als boeddhistische…

Elke vrijdagmiddag gaan mijn schoonzoon en ik drie kwartier squashen in een sportcentrum waar zich naast de vier squashbanen eveneens een fitnessruimte, een grote turnzaal, een knots van een zwembad en een aantal overdekte banen waarop tennis gespeeld kan worden, bevinden. In “De Boogerd”, zo heet het centrum, heerst over het algemeen een gezellige…