Alle inzendingen van I.Broeckx

Op het schilderij, dat mij dierbaar is en waarop ik al in vroege jeugdjaren vaak mijn ogen vestigde, dat mij zal blijven fascineren en dat nu mijn woonkamer siert, staat, in schimmige contouren een molen afgebeeld. In de familie beweert men dat onze opa het kunstwerk eens kocht van een Belgische vluchteling tijdens het Interbellum. De schilder van…

Tien jaren van mijn jeugd gingen voorbij in de volksbuurt, in het arbeidershuisje, gesitueerd in een van de parallel lopende straten, genoemd naar een wethouder van onze stad. Achter het huisje lag een klein tuintje met daarin een berkenboom die haar zilverwitte stam ten hemel hief en die vooral geliefd was bij onze moeder. In een klein perceeltje kweekten…

Hoewel ik terecht zeer twijfel aan mijn charmes van oudere en bedaagde dame, scheen hij zeer geïnteresseerd. Het was een dag waarop een wonderbaarlijke, vervroegde zomer was ingetreden, een voorbode van wat ons dit jaar nog te wachten staat en via de ondanks alles vervallen straten met hun troosteloze bebouwing had ik de bushalte bereikt. Hij sprak…

Op het Pieter Vreedeplein staan frisgroene palmen die breed uitwaaieren en die doen vermoeden dat hier de tropen regeren. We beleven echter een bij uitstek Nederlands voorjaar en regenbuien dalen op ons neer. De commercie viert hoogtij op het plein en men doet zijn best bij "Brownies and Downies" waar we afgesproken hebben. Mijn vriend verkruimelt…

Eens, in onze jonge tijd was ik met zus, broer en ouders het Leypark ingegaan dat zich met grasgroene zomerweiden, slingerende paden en weelderige bosschages uitstrekte aan de rand van onze wijk, de Tilburgse wijk genaamd "Fatima". Vermoedelijk gingen we picknicken en we torstten een rieten mandje met twee kleppen en een hengsel. Vermoedelijk hebben…

Het gebouw met het driehoekige puntdak, een architectonisch juweeltje van de hand van een Tilburgse architect, staat afgebeeld op een Internetpagina. In haar gangen en zalen bracht ik grotendeels de eerste jaren van mijn vroegste jeugd door. Daar speelde ik met de felrode, houten blokken en tekende en kleurde ik de figuren die ik vervaardigde met de…

Met wellicht verbazingwekkend enthousiasme en een ondanks alles onterechte blijmoedigheid had ik te voet in de vroege morgen koers gezet naar het Twee Steden Ziekenhuis, een "medisch bolwerk" dat door haar architectuur slechts tot gevoelens van doodsheid en vergaande lusteloosheid aanleiding kan geven. Maar ik moet wel opmerken dat het menselijk gevoelsleven…

Weelderige groene plantjes die zich met elkaar verweven en verstrengelen bedekken het pad als een tapijt en vaalgrijze tegels schijnen zich een weg te willen banen door het terrein. Aan de andere kant rijzen de vensters van Verzorgingshuis "De Bijsterstede" op, wellicht een oord waar de eenzaamheid haar onbarmhartige heerschappij eveneens uitoefent…

De vaalgrijze nieuwe gordijnen met de deftige maar toepasselijke naam "Mission Night" bedekken sinds kort mijn ramen. Zij sluiten de magische nacht en de duisternis die de dromen begeleiden buiten. Ik laat de dromen toe die ongekende universa voor mij ontsluiten. Reeds lang overleden personen verschijnen voor mijn geestesoog. Daar is vader, daar…

De dansschool van "Boutkan" lag afzijdig van de Korvelseweg. Je moest door een grote poort en over een binnenplaats om daar te komen. Ik was achtentwintig jaar en droeg de donkerrode tafzijden jurk en de schoenen met de hoge plateauzolen. Simon danste met mij de Engelse wals, altijd maar de Engelse wals en hij hield me voortdurend stevig in zijn…

Lange tijd was onze bibliotheek gevestigd aan het Koningsplein in het formidabele pand dat ik vaak bezocht en dat door een monumentale, majestueuze trap die de ruimte doorsneed in twee helften verdeeld werd. Na grondige en vakkundige werkzaamheden is op dezelfde plaats de Stadswinkel verrezen. Vandaag moest ik daar zijn voor de aanvraag van een…

Aan het Stadhuisplein in Tilburg naast de oude Heikese Kerk die als vanouds haar grijze toren de hemel in steekt, vindt men het loodgrijze, monumentale beeld van Bisschop Zwijsen. Hij was in een vorige eeuw de grote coryfee en katholieke voorvechter van onze stad. Daar is ook het monument tegen het zinloos geweld. Een kastje waarin luttele voorwerpen…

De lange Heuvelstraat mondt uit met een flauwe bocht in de Lange Nieuwstraat en begrenst deze. Zij is omzoomd door panden van neringdoenden. De commercie viert in deze contreien hoogtij. Eens doorkruiste ik deze straat die als een ader de stad doorsnijdt en belandde bij een merkwaardig metalen rasterwerk. Een jongeman die ik aldaar ontmoette, vertelde…

Bij "Bruna" aan de Schouwburgpromenade trof ik een wenskaart aan met bescheiden bloemmotief van nog net niet verwelkte maar nog kleurige bloemen, die me geschikt leek om toe te zenden aan mijn vriendin om haar rouwproces te symboliseren. De liefde die haar leven begeleid en getekend had, was immers in de herinnering ten dele nog levendig en bloeiend…

In het Wijkcentrum was weinig veranderd sinds mijn tot ongeluk en verdriet stemmende vertrek bij de Wijkkrant enkele jaren geleden. Alweer een tentoonstelling van kunstzinnig verantwoorde foto's in de cirkelvormige ruimte, omgeven door een balustrade op de eerste verdieping van de zoveelste kunstenaar die de eer kreeg toebedeeld hier te exposeren.…

Aan degenen die mijn "opstellen" lezen Gedurende de afgelopen jaren heb ik veel schrijfsels ingediend voor deze website Ik streef er voortdurend naar iedere dag een opstel in te dienen In de toekomst zal dit mogelijk met een iets lagere frequentie gaan gebeuren Dank voor alle belangstelling Ineke Broeckx Tilburg…

Sinds lange jaren woon ik langs een van de Ringbanen die onze stad van oudsher omcirkelen, figuurlijk gesproken als een oneigenlijke "omhelzing". De Ringbaan waarover het verkeer dag en nacht voortraast in een stormachtige vaart, wordt geflankeerd door merkwaardige "etalages", winkels en bouwsels, zoals het curieuze pand van "Martinair" dat dag…

Toen ik terugkeerde van Zwembad "Stappegoor" was lijn zeven overladen met passagiers. Men bood de mevrouw in de rode regenjas een zitplaats aan maar ze gaf aan het wel te redden. Als inwoonster van Den Bosch verbaasde ze zich over de wegwerkzaamheden en toen we ons Tilburgse kerkhof aan de Bredaseweg passeerden viel haar kennelijk het contrast op…

Het grote plakkaat met daarop vermeld de naam "Kruikenstad", een "epitheton ornans" voor onze arme en armzalige stad dat op ons station naast de trotse vermelding van haar naam "Tilburg" is aangebracht en dat eens per jaar haar tijdelijke bestemming als paradijs voor feestvierders aanduidt, is weer verwijderd. De mensen hebben de groen/oranje…

Het interieur van Restaurant "Jade" aan de Spoorlaan ademt een oosterse sfeer. De lichtgroene kleur van het meubilair is als van de gelijknamige oosterse edelsteen. Dit is de favoriete ambiance van een van mijn vrienden. Een Regiotaxi zal komen voorrijden en gedienstig zal de chauffeur het portier openen. In het restaurant zal de avond zich voortspoeden…

De esdoorn met haar brede kruin die trots haar stam bekroont en die als het ware mijn huis beschermt en bewaakt, maakt al aanstalten om het voorjaar te begroeten en te verwelkomen. Kleine groene blaadjes sieren al haar takken en in de zomer zal de groene weelde van wat men wellicht zou kunnen omschrijven of betitelen als "volwassenheid" intreden.…

Bij de halte van lijn 1 aan het station sprak een jongedame me aan. Ze vroeg of ik het koud had. Inderdaad was de temperatuur in dit vroege voorjaar nog niet hoog gestegen en zelf droeg de dame blote voeten met keurig gelakte nageltjes in slippers. "Hebt u gaan andere schoenen?" vroeg ik haar, maar onduidelijk bleef mij waarom zij de kou wenste te…

In de Kringloopwinkel scharrelden enkele kooplustige klanten rond. Een dame beschouwde vol belangstelling een rek vol kleding, koos op de tast daaruit een schijnbaar willekeurig kledingstuk, bekeek dit nauwkeurig en hing het na haar inspectie weer terug om haar aandacht op iets anders te richten. Men verkoopt daar ook speelgoed, geschikt voor peuters…

Ik vernam dat in het onmetelijke, welhaast onbeheersbare regionale Tilburgse archief slechts jouw naam wordt bewaard; een schamele, ogenschijnlijk nietszeggende aanduiding van jouw geliefde naam die zoveel betekenis heeft voor mij en van je geboorte- en sterfdata, vermeld naast de onvergetelijke naam van je eveneens overleden echtgenoot, mijn liefste…

Toen de helgele, elegante auto met aan de buitenkant het toverwoord "Ambulance" was gearriveerd en toen de verplegers in de groen-gele kledij mijn huis hadden betreden, was ik dankbaar en woorden van dank vloeiden dan ook overvloedig van mijn lippen. De adem was me benomen door de onheilspellende ziekte die men de naam "astma" heeft toebedeeld en…

Eens kwam de lieflijke vogel met het maïsgele verenpak met de zachte, beschermende veertjes die het diertje omhulden als een natuurlijke jas mij vergezellen. In het huis van zijn gouden kooi zong hij iedere dag het hoogste lied. Hij pikte opgewekt en voortvarend van het zaad in het voederbakje en sloeg enthousiast spetterend de vleugels uit in het badje…

Ze bezette de plaats vóór me in de bus en sprak me á bout portant aan. Grijs haar lag warrig op haar schedel en een okergele das hield haar hals warm. Ze verklaarde de laatste tijd veel Kringloopwinkels te bezoeken. De relevantie van deze mededeling trad me niet onmiddellijk helder voor de geest en er trad een stilte tussen ons in. De bus vervolgde…

Met heel veel moeite had ik hem opgespoord; een oudere, grijsharige meneer met kalende schedel die bij kennismaking handig, humoristisch en zeer levenservaren bleek te zijn. Snel, voortvarend en deskundig heeft hij in mijn flatje de grote prent waarop die Praagse kerk staat afgebeeld die zozeer tot mijn verbeelding spreekt, het zwart-wit-portret van…

Mijn leren bank, een erfstuk, die mijn armlastige ouders eens konden aanschaffen van een onverwachte en onvoorziene bonus; de bank met de gecapitonneerde kussens waarop mijn hoofd ooit rustte als op de blaasbalg van een mannenborst; deze bank is zwaar beschadigd en draagt als het ware wonden zoals ook wonden mijn hart en ziel geselen en tormenteren.…

In de wachtkamer van de arts, bevolkt door meerdere patiënten, wierp hij aanvankelijk aarzelende en onzekere blikken in mijn richting als een ontdekkingsreiziger die voor het eerst voet aan land zet op een nog onbetreden continent, tot hij mij aansprak. "Ik ken u van de bus. Ik ben dertig jaar chauffeur geweest. Wij chauffeurs kennen alle mensen, maar…