Alle inzendingen van I.Broeckx

Tot mijn spijt moest ik me onlangs melden bij de benedenbuurman met de mededeling "Ik heb een domme fout gemaakt" als een boetvaardige zondaar of als een diepgelovige uit vroeger tijd die berouwvol komt biechten. Mijn benedenbuurman bewoont een soortgelijk appartement als dat van mij, sfeervol en...

De longarts met het plakkerige, grijze, achterovergekamde haar en de forse, zwarte bril zette met zijn chique, elegante vulpen, symbool van zijn status als arts, zijn handtekening op de recepten voor de medicijnen en op het briefje voor de CT-scan. Vurig hoopte ik dat met deze nieuwe...

Dichtbij de heuvel waarop als altijd de kathedrale basiliek van de Sacré-Coeur haar koepels verheft, en wel in de straten die zich uitstrekken aan haar voet als een ongeduldige minnaar aan de voeten van zijn toekomstige echtgenote, overvielen mij eens merkwaardige gevoelens van verdriet,...

Café "Anvers" aan de Oude Markt kan men (ten onrechte) beschouwen als een "krocht", als zoiets als de "Hellepoort" van Rodin, dan wel als een gezellig lokaal waar men zijn kennissen of vrienden ontmoet en het is slechts een van de vele eetgelegenheden in onze binnenstad. Het interieur van...

Moet men het nog wensen met een gezelschap van senioren op een nog winterse dag in maart de wateren van de Biesbosch te bevaren? In de jachthaven wachten de vele pleziervaartuigen die daar aangemeerd liggen op ons en een ijskoude, helse wind en sneeuwvlagen begroeten ons nog in maart. We zijn...

Zo leerden we hem kennen en zo hield hij stand aan onze zijde als een kameraad en vriend: mijn stoere, trouwe zwager die in zo lang vervlogen tijd voor het eerst de kamer van mijn zus betrad. Met zoveel blijdschap herken ik hem aan de baard, aan de mannelijke schouders die zoveel gedragen hebben en...

Een late winter is ingetreden en sneeuw bedekt nog de grasstroken naast de snelweg. De bebouwing die altijd trouw de wacht hield langs de Lage Witsiebaan wordt nu onttakeld. De metalen, mechanische klauw van een machine cirkelt rond en hapt in het beton. Spoedig zal het hele aanzicht van de straat...

Het oude park, waarvan de plattegrond een driehoek vormt, ligt ingeklemd tussen de straten en strekt haar boomkruinen bereidwillig en beschermend boven zijn bezoekers uit. Het herbergt homo's en hetero's, zombies, zonderlingen en zwervers, kinderen en dieren. De stammen kunnen een geheim bewaren:...

In de bakkerswinkel staan ze opgesteld: de levensgrote, gigantische paashazen van bruine en witte chocolade met daartussen een enkele fiere, trotse haan, eveneens van chocolade en op het kastje waarin men levensmiddelen kan aantreffen, pronkt een lieftallig, teder, wollig haasje, zo weggelopen uit...

Als zij weer in het zwarte gat van het venster moet staren dat haar aangrijnst als een braakmiddel, voelt zij zich als aangevallen en belaagd door de demonen van de nacht. Met grote, bruine, kinderlijke en hulpeloze ogen beschouwt zij de wereld en haar haardos of wat daar van over is, ligt als een...

Ik zal niet vergeten dat kamer 37 mij was toegewezen. De deeltaxi had mij naar het ziekenhuis gebracht over een van de langgerekte ringbanen die onze stad omcirkelt. Vrolijke, jonge verpleegkundigen met onveranderlijk een dansende paardenstaart en strak in het witte uniform dartelden rond op de...

Ze kwamen laat in de avond met grote, luxueuze sleeën van auto's die mij minstens vijfmaal mijn jaarinkomen zouden kosten. De parmantige en in feite bespottelijk aandoende horlogeketting van de voorzitter van de vergadering is gedrapeerd over zijn formidabele buik en zijn colbertjas heeft hij...

Het is onvoorstelbaar dat iemand van enige ontwikkeling zou kunnen genieten van de apotheose van de keukenmeidenroman die de film "Titanic" ons biedt. Blijkbaar wordt het publiek door de filmproducenten zó laag aangeslagen dat zij geacht wordt waardering op te kunnen brengen voor de totaal...

Op de foto sta je nog zo frivool, florissant en zelfbewust. Je was vierenzestig. Je colbertjas had je over een stoel gedrapeerd; over een van de gewelfde, eikenhouten stoelen die mijn ouderlijk huis rijk was. Nu was de pensionering aangebroken. Je aftakeling was een verschrikking. Elf maanden...

Men had nog een fleurige Paasboom opgesteld om de zaak enigszins te verlevendigen met pastelkleurige, ovale eieren eraan en andere versierselen, maar de mannen gilden en krijsten en moesten in toom gehouden worden. Mijn enige bestemming op deze dood/doodeenzame Tweede Paasdag waarop de hemel...

Het De Pont Museum mag men zeker tot de prominente musea van West-Europa rekenen. Mijn 86-jarige tante heeft nu steun aan haar wandelstok en samen bezoeken we de tentoonstelling van foto's van Rineke Dijkstra, eveneens een prominente fotografe. Het zijn ontroerende portretten, vaak van...

We waren destijds het flatje gaan bezichtigen; mijn goede oude moeder die niet meer te midden van de levenden is en ikzelf. Men noemt de flatjes in de Nassaustraat in Tilburg ook wel "Russische flatjes". Hun balkons worden gesierd door een vlechtwerk van steen en ze stammen uit de vijftiger jaren...

Het is een koude, heldere dag in het vroege voorjaar van het jaar des heren 2018. Ik ben opnieuw de stenen, barokke heiligenbeelden gepasseerd die jouw laatste rustplaats omringen. Ik ben niet gaan zoeken tussen de monumentale, groteske en bizarre negentiende-eeuwse grafmonumenten naar je...

De muts die ik steevast droeg als was ik een verkapte Moslima; de beige muts met de donkerbruine ingeweven motieven die zo goed beschermde tegen de felle winterkou, kwam op een ongelukkige manier aan zijn eind en ik zou hem node gaan missen. De schnitzel met knoflooksaus was opgediend in mijn...

Mijn taxi vervoert met nog met regelmatige tussenpozen langs een pand aan de Besterdring te Tilburg waar te midden van vele neringdoenden met al dan niet florissante zaken op de gevel met trotse zwarte letters staat vermeld: "Thomas de Hond, Installatietechniek". En Thomas was de vriend, de...

Ik ben de lange weg nog eens gegaan: over de Ringbaan West, langs de Professor Cobbenhagenlaan, langs de studentenflats, de kamers die ik ken, waar we discussieerden tot in de nacht onder het lamplicht. Jonge jongens en meisjes scoren nu bij "Subway" een "baguette". Zo was ik eens en zo was...

De MacAllisterstraat in Tilburg is ongetwijfeld vernoemd, zoals ook de straten in haar omgeving, naar een van die generaals of bevelhebbers die 75 jaar geleden zo manmoedig onze stad mede bevrijdden van haar brute overheersers.... Mijn taxi met spraakzame chauffeur bracht me daar en daar bevindt...

Wachtend op mijn vriendin en na een wandeling langs het decor van mijn studententijd dat zich als een avenue, als een soort alternatieve boulevard uitstrekt en geflankeerd wordt door gebouwen met indrukwekkende namen van beroemdheden als Dante en Montesquieu had ik mij geposteerd aan de voet van de...

In de lokalen en zalen van onze universiteit, en met name in het "Dante-gebouw" dat uitzicht biedt op een lieflijk parkachtig landschap dat van oudsher onze "alma mater" omringt en omgeeft waren we samengekomen in het kader van de zogenaamde "Human Library". Fotoportretten van mogelijk...

Het arme, nietige boompje draagt vrucht aan de tengere takken. Het heeft de voorjaarsstormen doorstaan. De esdoorn aan mijn venster toont ieder nieuw jaar en ook dit jaar trouw de nieuwe uitwassen, de nieuwe knoppen. De narcissen staan stil, geluidloos en schuldeloos in een bedauwde ochtendmist...

In de vroege morgen stond ik onder een waaier van waterstralen mijn oude, vervallen en Rubensiaanse lichaam te masseren, toen er aangebeld werd. De postbode bracht mij een forse envelop waaruit een nietig blikje tevoorschijn kwam met daarop een fotografische afbeelding van de Tower Bridge waarover...

De beide vriendinnen hadden plaatsgenomen in de rieten tuinstoelen in de stille tuin vlakbij het landhuis. Ver strekte zich voor hun ogen de grasvlakte uit; het bezit van de familie en ook de feeërieke boog, begroeid met rozenstruiken lag in hun blikveld. In de vijver zaten brutale en ondeugende...

In Tilburg Noord, grenzend aan de bebouwing die zich sinds de zeventiger jaren van de voorgaande eeuw verheft, treft men haast onverwacht een min of meer merkwaardig natuurgebied aan dat uiteraard een geheel andere sfeer ademt dan de stadse omgeving. Daar strekt de kaarsrechte baan van een...

Het is een sfeerloze eengezinswoning die verbouwd en ingericht is als dokterspraktijk. Twee ruimtes; de wachtkamer en de spreekkamer van de arts worden gescheiden door een klein kamertje waar jonge vrouwen van vroeg tot laat stressen om de patiënten te bedienen. Een degelijke naamplaat op de gevel...

In de avond tonen de vensters aan de overkant van de straat waar zich de gevels van identieke flatjes als het mijne aftekenen steevast een flauw, zwak schijnsel.Het is voor mij een mysterie of daar de totale verbittering en eenzaamheid de dienst uitmaken, maar mijn kennelijk verweesde en...