Forever young?
Ik ben de lange weg nog eens gegaan: over de Ringbaan West, langs de Professor Cobbenhagenlaan, langs de studentenflats,
de kamers die ik ken, waar we discussieerden tot in de nacht onder het lamplicht.
Jonge jongens en meisjes scoren nu bij "Subway" een "baguette". Zo was ik eens en zo was jij. Ik was razend verliefd. Nu ben je exhibitionistisch over je prostaatkanker tegenover een publiek, in de media, maar geheel gevoelloos sloeg ik je gade en wezenloos staarde ik naar het scherm.
Het is een komen en gaan van jonge studenten op de campus en de gebouwen die de namen dragen van beroemdheden rijgen zich aaneen: "Dante Building", "Montesquieu Building". De vrolijke vlaggen vermelden dat de universiteit die mij eens geestelijk vernietigde, negentig jaar bestaat. De geschiedenis herhaalt zich: een nieuwe, argeloze, onschuldige generatie treedt aan.
En de schuldeloze dennen verheffen zich op het terrein en zij zullen de wacht houden; lange jaren, tot in de eeuwigheid.....
Geplaatst in de categorie: tijd