Alle inzendingen van I.Broeckx

Mijn ramen zijn als met een bombardement van vuurwerk bestookt in de nieuwjaarsnacht en ik vreesde dat ze zouden bezwijken onder het geweld. Meer en buitensporig geweld had het land overspoeld. In rood, in groen en in vele kleuren vonkte het licht tegen de achtergrond van de indigoblauwe...

....en eens, ten tijde van onze gezamenlijke studie en van onze toentertijd nog bestaande verwantschap en saamhorigheid lazen wij samen "Die Amsel" van de fameuze en onvergetelijke Robert Musil. De taal, die ooit misbruikt is voor brute, onmenselijke commando's, beheerste je volkomen en deze...

Het dorp Valkenswaard is vanuit Tilburg goed bereikbaar. Na een tocht met de Opstapbus door landerijen, die nog in augustus het groen van een late zomer dragen, bereiken we het Nederlands Steendrukmuseum dat uitmunt door kunstcollecties van onvergetelijke kunstenaars uit de eveneens zo...

De wonderlijke en prachtige wereld die mij eens opgenomen heeft bij mijn geboorte zal ik eens weer moeten verlaten..... De nog jonge man die mijn vader was, breedgeschouderd in het colbert, houdt mij in zijn armen op die zwart-wit foto uit 1953; een hulpeloze, kwetsbare baby. Het moet zomer...

De heren bouwvakkers en dakbedekkers hebben nu ook het dak beklommen van onze oude woningen uit 1954. Vanuit mijn veilige laag-bij-de-grondse positie sla ik hen gade. Een glanzend geel geverfde hijskraan, bij uitstek een product van techniek en vernuft is nu ook opgesteld in de straat om de heren...

De dames hadden me gemist en ze noemden me bij mijn naam. "Ineke" zeiden ze en ze beweerden: "Een grotere groep is toch gezelliger". Ik heb weer gekleurd aan de kleurplaat. Het is best gezellig werk maar wel een beetje onnozel en stupide. Het boek dat ik cadeau kreeg bevat kleurplaten van...

De huizen van de Chopinstraat liggen als het ware in een vallei, in een diepte en een eindje van het zwarte, rimpelende water van het Wilhelminakanaal af. Een straatweg die evenwijdig loopt aan het kanaal, omzoomd door hoge rietpluimen die wapperen, waaien en wuiven in een licht briesje, voert...

Het interieur van Café-Restaurant "Boerke Mutsaers" kan men met recht bewonderen. Na de verbouwing is een sfeervolle ambiance tot stand gekomen. Ik was er met een "jaargenoot"; we delen hetzelfde geboortejaar en maakten in onze afzonderlijke omstandigheden de woelingen van de laatste halve...

Het was een dag in oktober waarop een ijsblauwe hemel als van juni of juli onze dierbare stad overkoepelde. Ik ontmoette haar bij "Portagora", de Kringloopwinkel waar altijd iets te beleven valt. Haar formidabele hangbuik bolde ruimschoots over haar broekband en ze had haar oog laten vallen op...

De Caspar Houbenstraat met haar krijtwitte bebouwing strekt zich nog altijd uit in Tilburg zuid. Eens was daar de zaak van Hamburg, de kapper. Ik bezocht het niet graag, want was toch al nooit een schoonheid en het "bloempotkapsel" dat je daar kreeg aangemeten, verbeterde die situatie nauwelijks....

De taxi was vóór komen rijden en deze had niet geschroomd het decor van mijn heilloze en desastreuze verleden, inclusief vele vervallen, desolate en mistroostig stemmende panden te passeren om tenslotte een soort "alternatief kantoorpand" te bereiken aan de Dr. Paul Janssenweg, waar de...

Het was een helse, hete middag geweest in de inrichting. De imbeciele mannen wisten met zichzelf geen raad en met onuitsprekelijke zorgen die ik moest verzwijgen zat ik er als een wezenloze zoutpilaar bij. De koele avond en het lichte briesje in de taxi bevrijdden mij benevens de kameraadschap...

Na geruime tijd gebruik te hebben gemaakt van haar tijdelijke, provisorische, maar tot tevredenheid stemmende onderkomen aan de Piushaven, heeft de Vincent Shop haar oude locatie weer ingewisseld voor haar voormalige behuizing aan de Veemarktstraat. Het pand wordt omringd door de hoogbouw van...

Het appartementencomplex is nu verbouwd en extra beveiligd. De gangen bieden uitzicht op een binnenplaats met frutsels en fratsels die kennelijk bedoeld zijn om een gezellige sfeer te scheppen. Eens vloeiden hier mijn onstuitbare tranen om het naderende afscheid van de allderliefsten. Het flatje...

Vertwijfeling, neerslachtigheid, angst, wanhoop en verdriet houden geen halt voor de deur van de Zorgwoning, integendeel.... Deze is ingericht als een zaal van een museum, met gestileerde beelden van katten en overige parafernalia, die overigens, ondanks alles, een koele, kille, klinische indruk...

Daar waar ik verbannen ben, wil ik eens terugkeren. Ik droomde van het vriendenhuis In lang vervlogen tijd moest ik het voorgoed verlaten In mijn droom waren velen genodigd in het huis; de collecties boeken schitterden aan de wanden Het leven raasde sinds het afscheid aan mij voorbij en ver,...

De weg die vanaf het station van Oisterwijk naar Café-Restaurant "Het Stokske" leidt is kronkelig, maar niet zo lang en voert langs de villa's van de welgedanen, omgeven door fraaie, frisgroene plantsoenen en via mulle zandpaden, bezaaid met dennenappels, die af en toe vista's openen op een...

Ik ben op deze kamer ondergebracht, bij de longlijders. Twee grote, kleurige plastic ballonnen, gedecoreerd met grappige, lieflijke kindergezichtjes zijn opgehangen boven het bed van de man wiens longen zijn aangetast. Hij sleept rond met een merkwaardig, onhandig kastje met oplichtende lampjes dat...

In een van de kooien, die op de zaterdagmarkt als vanouds in een lange rij zijn opgesteld en die "bewaakt" worden door een placide, rustige meneer zitten twee lieflijke en fraaie gekuifde parkieten die ik vandaag gadesloeg. Zij schenen mijn blikken te beantwoorden terwijl ze zich als waren ze...

.....en ik ben teruggekeerd; na lange jaren ben ik teruggekeerd; terug naar het huis; naar het huis dat daar op me wachtte al die jaren, gelegen te midden van die landelijke omgeving. En daar, in haar kamer, staat nog altijd de kast, de zilverkast, een erfstuk en een laatste reminiscentie aan mijn...

Eens zag ik het dorp Bavel terug toen in een laat jaar een vroege winter inzette. Het dorp had zich genesteld met haar villa's en landelijke huizen te midden van de mistige landerijen. Eens, in een lang-vergeten jaar; we waren meisjes van veertien jaar, mochten we daar bij de leraar Grieks op...

Eens zag ik het dorp Bavel terug toen in een laat jaar een vroege winter inzette. Het dorp had zich genesteld met haar villa's en landelijke huizen te midden van de mistige landerijen. Eens, in een lang-vergeten jaar; we waren meisjes van veertien jaar, mochten we daar bij de leraar Grieks op...

Het was druk in Zwembad Stappegoor. Vele gillende en schreeuwende kinderen vierden de onstuimige roes en opwinding van hun jeugd bot, verdrongen elkaar in het klotsende water en gooiden met de deuren van de kleedhokjes. Ik had mijn oude, vervallen lichaam met de lobben en kwabben; het lichaam dat...

Na een lange wandeling door het dorp dat zozeer tot het decor van een lang verleden behoort en dat zo vaak mijn bestemming is geweest gedurende de lange, voorgoed voorbije en vergane jaren, bereikten mijn oude, grijsharige vriendin en ik het metalen, solide hek dat de toegang vormt tot de...

Ik passeerde op een zonnige lentemorgen het kerkhof, de dodenakker aan de Noordhoekring, omringd door onze witte standbeelden die tot onze verbeelding spreken, zoals dat van Joris, die manmoedig de draak het zwaard in de keel steekt als om deze te doden. In de Wilgenstraat wachtte in het kleine...

Opnieuw, maar na lange, lange jaren ben ik de weg gegaan, ben ik de gang gegaan, weg van het vriendenhuis dat steeds mijn thuis was, waar ik ooit was ontvangen, kennelijk hartelijk en bereidwillig en liefdevol, waar het altijd veilig was en vertrouwd, waar geen dreiging en onrust...

Opnieuw, maar na lange, lange jaren ben ik de weg gegaan, ben ik de gang gegaan, weg van het vriendenhuis dat steeds mijn thuis was, waar ik ooit was ontvangen, kennelijk hartelijk en bereidwillig en liefdevol, waar het altijd veilig was en vertrouwd, waar geen dreiging en onrust...

Toen ik terugkeerde van Zwembad "Stappegoor" was lijn zeven overladen met passagiers. Men bood de mevrouw in de rode regenjas een zitplaats aan maar ze gaf aan het wel te redden. Als inwoonster van Den Bosch verbaasde ze zich over de wegwerkzaamheden en toen we ons Tilburgse kerkhof aan de...

Aan onze Rueckertbaan, die zich uitstrekt langs de tuinen en grasvlakten die zijn gesitueerd rond de massieve, witte, stenen gestalte van ons grote Twee Steden Ziekenhuis, bevinden zich momenteel als een soort verkapte kunstwerken in een onwerkelijke tentoonstelling of als een soort mergpijpen in...

De stadsbussen volgen nog altijd hun aloude parcours. Lijn zes richting Noord voert via de Von Weberstraat, over de witte ophaalbrug en verder over de Heikantlaan naar je oude adres, naar je huisje, het brandpunt van mijn talloze bezoeken uit het verleden. De bus zal me niet meer naar jou voeren....