Alle inzendingen van I.Broeckx

In de bloemenzaak zijn enkele heren druk bezig met het samenbinden van boeketten die ongetwijfeld dienen om vriendschap of liefde kracht bij te zetten. Razendsnel en uiterst handig schrapen zij met een mesje de bladeren van de kwetsbare stelen en voegen de bloemen bij hun "soortgenoten" zodat het...

In die tijd hing in ons arbeidershuisje de Zwitserse kalender aan de wand die tante A. ieder jaar zond en die die indrukwekkende en soms zelfs welhaast demonisch aandoende blauw-witte bergtoppen, die gletsjers en die runderen met een bel om de hals toonde. En af en toe maakte tante A. de reis...

Het kerstkaartje arriveerde op een van die stille en milde dagen vóór Kerstmis, voorboden van het jaarlijkse Feest, dat hoe dan ook, ondanks haar feeërieke, glorieuze en magische sfeer en uitstraling bezwaarlijk het immense leed, het wereldwijde onrecht, dat blijft floreren als hardnekkig, taai...

Het ene meisje draagt op de foto de bril die zij al droeg sinds haar zevende jaar en die zij nog lange tijd bewaarde; zij is de intellectuele; het andere meisje is de clown; zij lacht en draagt frivole staartjes in het haar, samengebonden door onschuldige frutsels en fratsels..... De meisjes...

Het kan niet ontkend worden dat hij was komen opdagen, dat hij acte de présence had gegeven om het meubelstuk; de oude, leren vervallen bank, een erfstuk uit mijn ouderlijk huis, dierbaar, intens dierbaar omdat ik er eens, in lang, lang vervlogen tijden mijn destijds doodzieke lichaam en mijn...

Het appel wordt weer geblazen. Met een zware tas ben ik gearriveerd in een kamer met drie luxueuze bedden, waarvan twee bezet. Ik reik mijn mede-patiënten de hand. "Ineke" zeg ik slechts maar mijn tranen dringen achter mijn ogen om de naam, mij eens gegeven. Twee koppen koffie worden...

Eens weefde je de sjaal voor mij; voor mij, je zo dierbare zus; de sjaal met de zo kunstig ingeweven motieven in geel en grijs. Het was in de tijd dat het grote, mechanische weefgetouw nog in je kamer stond waarmee je zo goed weg wist.Nu nog streel ik de fragiele kwastjes van mijn sjaal die je...

Vanuit haar hart stuwt mijn tropische plant met een mij onbekende naam haar bladeren omhoog. Ze zijn fraai belijnd, afwisselend lichtgroen en donkergroen en fraai spreiden ze zich in het rond. De plant zegt niets terug maar stil groeit en bloeit zij, gezond, florissant en voorspoedig. Zij is mij...

Treurig, treurend en bedroefd weerklinkt de muziek van de doedelzak bij de herdenking van de Bevrijding van Goirle door de Engelsen, Amerikanen, Polen en Australiërs in 1944. De klanken van het "God Save the Queen" zijn overweldigend en brengen het gemoed in beroering. Het publiek staat er stil...

Nu is af en toe het door merg en been dringende geluid van de zware boren te horen en op de achtergrond weerklinken de hamers en de werktuigen. Als in een film trekt dit alles aan mijn oren en ogen voorbij. De gehelmde heren staan soms gemoedelijk in een groep met elkaar te confereren totdat zij de...

Nu herfst en winter aanbreken en nu zij ons begroeten is de tijd gekomen van het afscheid van wat mij enige tijd tot onderdak en woning diende; de summier en provisorisch ingerichte maar van chique meubilair voorziene kamer op de vierde verdieping die mij vertrouwd werd maar waarin de eenzaamheid...

En tenslotte, na de geduchte werkzaamheden die twee maanden hadden geduurd, zijn meneer de opzichter en zijn assistent aan de deur verschenen; twee stoere heren met het trotse vignet van de BAM op de borst. Ze verklaarden meteen al "dat ik mij" ondanks de rommel "nergens voor hoefde te...

Naast het schoolplein lag het stenen gebouw van de jongensschool, als het ware een beetje misplaatst en afzijdig van het lage, houten bouwsel van de meisjesschool waar de planken overheen lagen als de schubben van een vis. Jongens en meisjes werden gescheiden in die lang voorbije jaren van mijn...

In het merkwaardige, langwerpige gebouw, gesitueerd aan de Ringbaan Oost, opgetrokken uit lichtgele baksteen, ontworpen door een mij onbekende architect volgens de richtlijnen van de Nieuwe Zakelijkheid; een gebouw dat alle Tilburgers kennen waren lange tijd de HBS en het gymnasium gevestigd. Ik...

De Bisschop Bekkerslaan strekt zich uit in de wijk Oud-Noord in Tilburg en doorkruist deze als een slagader. De onzalige levens van twee ongelukkige bewoners van die straat moesten eens onherroepelijk voeren tot hun desastreuze einde. Hoewel mevrouw het balkon nog had opgesierd met fleurige...

In die jaren van mijn vroegste jeugd bezocht ik de kleuterschool aan de Betuwestraat in de wijk "Jeruzalem" en moest daartoe met mijn vriendinnetje Gabie over de Koningshoeve en over de lage draaibrug over het Wilhelminakanaal. En zo wilde het geval dat we op een onheilspellende dag het...

Op mijn dwaaltocht door de labyrintische gangen van het Twee Steden Ziekenhuis aanschouwde ik een merkwaardig aandoende wandschildering, mogelijk bedoeld om het sombere gemoed van slachtoffers en gedupeerden op te vrolijken met de afbeelding van een onschuldig, dartel haasje met opstaande flaporen...

Uit verre, verre, onpeilbare verten waarvan ik het onduidelijke bestaan niet vermoed, werd mij de droom gezonden; de droom over het meisje met de grijze plooirok dat ik eens was. En ik herkende met diep medeleven mezelf: het mishandelde kind met de scheve tanden, de bril, het bloempotkapsel, de...

Jarenlang maakte ik jacht op de Liefde als op een schichtige gazelle, die zich schuilhoudt in ondoordringbare, onoverzichtelijke wouden, waarin ik haar niet kon betrappen of traceren. Zij vertoonde zich, hield halt op zonnige, open plekken en vluchtte dan weer, schijnbaar verschrikt. Ik zag Hem...

"Ja, ik heb hem gekend" verklaarde de man met het grijze haar, de secretaris van de vergadering, "we noemden hem Willem""Hij was mijn vader" gaf ik aan. De secretaris moest wel een van de collega's geweest zijn op het kantoor van mijn vader, die mijn vader altijd "die jonge jongens" had genoemd en...

Bij Kringloopwinkel "Portagora" is het goed toeven op een lentedag die plotseling en onverwacht is aangebroken. Daar vind je beeldjes van een onschuldig ogend vogeltje, een meesje met citroenkleurig verenpak en van een Boeddha die je in je kamer van overjarig studente zou willen neerzetten omdat je...

Onze mooie LocHal vormt nog altijd een pronkstuk voor onze stad met onder meer een wereldberoemde kroonluchter en met de rijen boeken die zich aaneenrijgen in de schappen. En onze vervreemding van alles en iedereen was zo enorm tot we elkaar weer ontmoetten en ons laafden aan de vriendschap die...

Onder de pontificale beeltenis van Koning Willem II, de grote voorvechter en liefhebber van onze stad uit de vorige eeuw, uitgebeeld in statie-uniform met een stoere degen aan zijn zijde, zijn meerdere mensen samengekomen in de "lunchcorner" van Bioscoop "Cine-Citta", uitgerust als een echt...

De zus, de liefdevolle, bezorgde en betrokken zus van de zeer zwakbegaafde man, leest zijn wisselende sentimenten af van het gezicht van haar broer. Zij probeert uit zijn gebaren zijn gemoedstoestand op te maken. Met behulp van haar kunstzinnige gaven zal zij een wandschildering vervaardigen die de...

Ze waren onbekenden voor elkaar tot op het moment van hun eerste ontmoeting die ik voor hen gearrangeerd had. Beiden gepokt en gemazeld door een lang, wisselvallig leven, vielen bij elkaar in de smaak: mijn hoogbejaarde tante en mijn beste vriendin. Misschien was het wel de laatste keer dat ze...

Eens schonk je mij het vogeltje van fragiel, doorzichtig glas. Vaak kijk ik ernaar. Het heeft een lange, eveneens glazen staart, die enthousiast opwipt alsof jij, mijn meest dierbare zus daarmee wilt veronderstellen dat de fervente en vurige kracht waarmee ik mijn leven attaqueer, waardeer en...

Onlangs deed ik enkele Kerstboodschappen in een zaak waarin ik eens mijn tomeloze verdriet botvierde; ik schafte een nieuwe agenda aan met een mooie kaft waarop twee "saamhorige" zebra's staan afgebeeld en met blanco bladzijden die veel beloven en als het ware optimistisch een sequentie van...

Uit het vervallen boeket rijst nog een stengel op. Aan haar uiteinde draagt deze nog een lichtpaarse bloem. Ik ken haar naam niet. Is het de zwaardlelie die standhoudt? Zo rees uit de rottenis, uit de modder, uit het moeras van het onheil, van mijn desastreuze maatschappelijke mislukking één...

Hij strompelt voort bij het station en draagt in de delta, in de driehoek die mannen tussen de benen hebben een vod, een groene, neerhangende doek. Hij lijkt vertwijfeld, wanhopig, maar ook verdwaasd en verward. Voorbijgangers kijken nu eens mededogend, dan weer spottend in zijn richting. Zo...

Ik had me niet opgemaakt voor de gelegenheid en met mijn kleding kon niet geadverteerd worden in "Elle", "Cosmopolitan" of "Vogue" De korte afstand tussen onze ogen in het helverlichte café moeten hem overduidelijk mijn leeftijd getoond hebben die ruim twintig jaar hoger lag dan de...