Het meisje met de grijze plooirok
Uit verre, verre, onpeilbare verten waarvan ik het onduidelijke bestaan niet vermoed, werd mij de droom gezonden; de droom over het meisje met de grijze plooirok dat ik eens was. En ik herkende met diep medeleven mezelf: het mishandelde kind met de scheve tanden, de bril, het bloempotkapsel, de rare kleding en de hoge schoenen.
Mijn liefde is gewekt en zij zal voortduren, waar de wereld het meisje met de grijze plooirok niet zag en niet zal zien, waar de wereld en de mensen zich van haar afkeren, haar veronachtzamen, verwaarlozen, zal ik goed voor haar zijn, haar liefhebben, zij, die mij gegeven is: het meisje met de grijze plooirok.
Geplaatst in de categorie: liefde