Alle inzendingen van Mohair

Zoon en ik zitten aan tafel. Het bordspel ‘Dolfje Weerwolfje’ staat tussen ons in. Ik vind het een waardeloos spel. Teveel regels, teveel wendingen. Zoon loodst ons er doorheen. Hij spreekt me af en toe streng toe. Ik speel liever ‘Mens erger je niet’. Daar hoef ik niet bij na te denken. Dan...

‘Ik lijk wel een heks’ zeg ik tegen mezelf in de spiegel, terwijl ik met mijn handen aan mijn haar pluk. ‘Zal ik je bezem vast klaar zetten', zegt T. als ik de kamer binnenkom. Vader en zoon zitten naast elkaar op de bank. Ze kijken me grijnzend aan. Ja, doe maar, grap ik mee, want ik nam me...

De vrouw neemt hijgend plaats tegenover me. ‘Dit is toch de trein naar Amsterdam Centraal?’ ze kijkt me vragend aan. Ik knik bevestigend, wend mijn ogen af en kijk uit het raam. Zonder het te zien, voel ik dat de vrouw mijn blik zoekt. Als ze even gebogen zit om iets uit haar tas te pakken...

‘Hebben jullie wel door dat jullie nu echt helemaal alleen roeien?’ zegt onze zesjarige zoon op vaderlijke toon tegen ons, halverwege de terugweg naar Rhijnauwen. ‘Ik doe namelijk helemaal niks’ roept hij triomfantelijk. We zitten in de Canadese kano en hebben er anderhalf uur roeien opz...

‘Ik hoop dat Art en Jan-Jaap morgen weer mee mogen doen, mama’, zegt zoon na afloop van de uitzending. Zijn ogen schitteren. Hij spreekt de namen van de BN’ers vertrouwelijk uit, alsof ze familie van hem zijn. Vanaf dat moment is hij bevangen door koorts. We kijken iedere avond naar ‘de ...

Ik lever zoon af bij zijn nieuwe badmeester, die net als de vorige, een hartverwarmend vriendelijke indruk maakt. ‘Wat zijn die jonge badmeesters toch van een ongelooflijk soort, zeg ik tegen T. ‘Ja’, knikt hij: ‘pedagogisch verantwoord, vriendelijk maar niet te klef, optimistisch, enthousia...

Het is midden in de nacht. Slaapdronken ga ik op de tast richting badkamer. Dan krijg ik een enorme dreun tegen mijn hoofd. Alsof ik met mijn rechterslaap tegen een muur aan knal. In een reflex leg ik mijn hand over mijn oog en kreun. ‘Jezus, wat gebeurt er’, brult T. plotseling naast me. ‘Ik ...

Ik stap de paskamer in, hang de hangertjes met uitgezochte kleding aan het daarvoor bestemde rek, en zet mijn tas in een hoek. In de kleine ruimte bevinden zich twee lange, smalle passpiegels. Ik draai ze naar me toe, totdat ik het volle zicht op mezelf heb. Zowel en profil, als mijn voor- en ach...

We hebben een muis in huis.‘Ik hoorde hem knagen’ zegt T. als ik beneden kom. De volgende dag tref ik piepkleine, zwarte flubbertjes aan, in de gang op de grond. Ze lijken op kleine, opgedroogde verfkloddertjes. Ik pak stoffer en blik, veeg ze bij elkaar en schud ze uit boven de afvalbak. De dag...

Maarten rent de roltrap op. We volgen bedaard, stappen uit op de tweede etage. Zoon neemt de roltrap weer naar beneden. We kijken hem na. Kom je zo weer terug, gebaar ik naar hem. Hij doet het nog een keer. We wachten. Bovengekomen, schiet hij zigzaggend de winkel door. Zijn energie is benijdenswaar...

Ik haal mijn zoon op van de bso. ‘Papa is er niet’, zeg ik, ‘die eet samen met zijn collega’s, in de stad’. ‘Maar ik wil hem vertellen over het vrachtschip wat ik heb gemaakt van K’nex, samen met Michael’, zegt hij sip. ‘Misschien kun je dat morgenochtend doen bij het ontbijt’, o...

Ik zit in de wachtruimte van de gipskamer poli 72 en pak een tijdschrift. ‘Zin’, heet het. Ik lees een interview van Rick de Leeuw met Gerrit Komrij. Er staan mooie, wijze woorden. Ze stellen me gerust. Ik kijk even op, zie een echtpaar aankomen dat tegenover mij plaatsneemt. De vrouw heeft ...

In een busje, samen met een cameraman, reist Jelle Brandt Corstius van het ene gebied in de Kaukasus, naar het andere. Hij maakt kennis met de bewoners achter de bergen van Sotsji. Het zijn stuk voor stuk ontmoetingen waarin hij door zijn vriendelijke houding en wonderlijk lichte ogen, makkelijk con...

Als ik beneden kom, zitten vader en zoon tegenover elkaar op de bank. Het schaakbord staat tussen hen in. Het is zondagochtend, tien voor half acht. ‘Zo, jij bent lui’, zegt zoon, terwijl hij zijn koning een zetje geeft. ‘Wij waren als eersten beneden’. ‘Heb je al gewonnen, Maarten’,...

’Kijk’, wijs ik naar het scherm: er plopt een schilderij van Rothko* in beeld: Rood roze met groen. Ik had hem al even in de favorietenbalk gezet. Triomfantelijk kijk ik T. aan.‘Dit zou volgens mij goed staan op de muur boven de t.v. Kijk dan: deze roodtinten passen precies bij de gordijne...

Ze kijkt naar het schaaltje met brokjes, op het blauwe dienblad met de geschilderde, tropische vissen. Het staat op zijn vertrouwde plek op de vloer, tussen de afwasmachine en de prullenbak in de keuken. Door het raam ziet ze de dikke, rode kater van de overbuurman nuffig snuffelend in hun tuin ...

Na schooltijd lever ik mijn zoon af bij zijn vriendje en spring weer op mijn fiets. Thuisgekomen pak ik de topzware Yucca uit de pot en sleep hem naar de tuin. Daar zaag ik de grote plant in stukken. T. heeft het niet zo op weggooien. Dit keer laat ik me niet kennen. Snel google ik naar een geschikt...

‘Hier, kun je lezen?’, vraagt mijn zoon aan zijn Oma. Hij schuift haar de handleiding van het spel ‘Dolfje Weerwolfje’ toe. ’Ik zal het spel uitleggen, maar je moet het wel zelf lezen want dat kan ik nog niet goed’ zegt hij. Maarten draagt zijn geruite blouse met stropdas. Hij heeft hem ...

Deze ochtend pak ik de spitstram naar Utrecht. Het moet er toch een keer van komen. Sinds eind vorig jaar mijn vertrouwde buslijn is opgeheven, onderzoek ik alternatieven om van huis naar werk te reizen. Die blijken er te zijn. (Nieuwegein lijkt saai, maar vergis je niet). Afgelopen week heb ik de ...

‘Ik vind dit heerlijk werk’. De man trekt even aan zijn sigaret en blaast met toegeknepen ogen een grote wolk uit. Hij staat in de deuropening, kijkt me vriendelijk aan en verschikt wat aan zijn haar. Een rode spoeling, vermoed ik. ‘Ik doe ook nog ander werk hoor, ik ben leraar maar doe dit er...

Als kind zat ik onbevangen achter in de auto. Vaak met een boek op schoot. Totale ontspanning. Soms keek ik naar buiten. Meestal niet. Mijn broer vertelde laatst tegen zijn vriendin: ‘Dan kwamen we aan in Zwitserland. Onze Pa riep verrukt: kijk eens jongens, wat prachtig. En mijn zus bleef in ...

‘Christa, misschien kun je maar beter gaan’. Terwijl Roline de woorden uitsprak, merkte ze pas hoe ze was bevangen door de drank. ‘Gaan?’ had Christa gezegd. ‘Ben je gek meid, ik ben een heerlijke pasta aan het maken voor ons en ik heb je nog zoveel te vertellen en ik wil ook nog iets met ...

Roline ligt op haar bed. Haar ogen zijn dik van het huilen en haar hoofd bonkt. Ze richt zich op, ziet met een oog de fles met nog een bodempje rode wijn op tafel staan en laat steunend haar hoofd weer zakken. Jezus, hoe laat is het, ze moet in slaap gevallen zijn. Ze richt zich nogmaals op en zi...

Er zit een heel bot iemand in mij, die eruit wil. Hoe ouder ik word, hoe meer mijn ware persoonlijkheid tot uitdrukking komt. Het is gewoon te vermoeiend om altijd maar je meest zonnige gezicht te laten zien. Dus tegenwoordig trap ik mensen op tenen, vraag ik kort en zakelijk naar diepste gevoe...

Direct uit mijn werk haal ik mijn zoon op van de BSO. We reizen dit keer met het openbaar vervoer. Bij de laatste halte stappen we de tram uit. Eigenlijk wilde Maarten met de bus naar huis. Met bus 77 om precies te zijn. Bus 77 rijdt echter om het half uur en was net vertrokken. Bus 74 was ook een o...

Als ik teveel nieuws tot me neem, raak ik soms een beetje verward, op het paranoïde af. Ik luister met mijn snotverkouden hoofd naar Arabist Maurits Berger, die in de talkshow van Jinek vertelt over de landen in het Midden Oosten. Deze man heeft enige jaren in Syrië gewoond en dit geeft hem hierom...

Met een zwaar gemoed klim ik het trappetje op naar boven. Ik zwaai naar Maarten die op de kant staat te wachten. Zijn magere gespierde benen steken fier uit zijn blauwe zwembroekje met groene haaien. Om zijn armen de knaloranje zwembandjes. Hij lacht breed. We zijn in het zwembad en ik heb hem beloo...

Ik kom binnen, loop door naar de huiskamer en zet mijn rugzak met boodschappen even voor me op de grond. ‘Haai’, begroet ik joviaal de pluche speelgoedhaai die op de bank ligt. Er is verder niemand thuis. T. is naar zijn werk en ons kind is op school. Soms vraag ik me af of ik wel goed snik ben....

’Tais-toi en soi belle’, zei Karel Appel de kunstschilder ooit tegen Sonja Barend, in een van haar legendarische talkshows. Wat zoveel betekent als: Houd je mond en wees mooi! Hij was haar kritische vragen beu. Sonja keek terug met een blik van: wat maak je me nou. En mooi was ze. Haar mond hiel...

Ik vind je er mooi uitzien hoor mama, zegt mijn zoon ernstig. Oh ja, vraag ik. Ja, knikt hij, ‘je lijkt op een boomkikker, die heeft ook van die rode bolle ogen’. Waarna een bulderende lach van zijn papa klinkt. Ik monster mezelf in de spiegel, zet mijn vierentwintigjaar oude reserve-brilletj...