Inloggen
voeg je column toe

Columns

Margriet Fair

Mijn moeder en ik hebben een ritueel samen. Althans, hier begint het serieus op te lijken. Dit jaar gaan we voor de vierde keer naar de Margiet Fair. Niets komt hier tussen. Zelfs Sinterklaas niet. ‘Mama, jij en Oma kunnen niet naar de Margriet, want Sinterklaas komt aan in Nederland, zegt zoon.
Oma en ik gaan naar onze afspraak, zeg ik onverbiddelijk. Soms voel ik mij een hardvochtige moeder. ‘Jij en papa kunnen samen naar de intocht van Sinterklaas’ knik ik naar zoon. ‘Oh ja’ antwoordt hij.

De Margriet Fair is meer dan alleen een grote hal met kraampjes, kerstsfeer (ja, echt) en middelbare vrouwen die in dikke rijen wachten met korting bon in de hand voor koffie en een stuk appeltaart.
Het is een mengeling van hoopvolle nostalgie, orgastische vreugde, B-artiesten en huiselijke tuttigheid waar ik regelmatig naar hunker. Soms komt dit verlangen in september al opzetten, dan begin ik te gloeien. Straks in november, dan mogen we weer jubelt het in mij.

Het mooie is dat ik die dag een beetje voor mijn moeder kan zorgen, zoals ze dit jarenlang voor mij heeft gedaan. Ik gebruik mijn ellenbogen, wurm mezelf legitiem tussen vrouwen, om als eerste onze jassen over de balie van de garderobe te werpen. Hetzelfde doe ik bij het bemachtigen van een vrij tafeltje. Ik duw haar in een stoel en ben weg. Op zoek naar koffie en gebak.
De rij is uitnodigend lang.
Tijdens het wachten, waar ik normaal gesproken een hekel aan heb, kijk ik om me heen. Al die vrouwen. Al die kapsels, truien, sjaals en laarzen. Ik zie brillen, gestifte lippen, kettingen en schoudertassen. Ik ruik vertrouwde geuren. Van parfum tot warme chocolademelk. Ondertussen zwaai ik even. Mijn ma zwaait ongemakkelijk terug. Als een pitbull bewaakt ze de lege stoel tegenover haar.

Ik zie tientallen moeders, dochters, zussen, nichten, collega’s, vriendinnen. Hier en daar een verdwaalde man (ga toch weg).
Waar ik lange tijd mijn neus voor ophaalde, omarm ik sinds een paar jaar. Hoe arrogant kon ik zijn? Een staaltje van zelfverloochening, dat was het.
Ik bedoel, we hebben het hier over De Margriet, het weekblad van mijn moeder waar ik als twaalf-jarige al in bladerde. De sfeer van mode, huisinrichting, gezellige columns, recepten en vrouwenhobby’s. De laatste nieuwe make-up trends, kapsels, gecombineerd met interviews vol familieleed. Tussen mijn twintigste levensjaar en pak ‘m beet tot mijn negenendertigste, keerde ik mezelf hiervan af. Om daarna voorgoed thuis te komen samen met mijn moeder, ons wentelend in de fijne sferen die deze happening brengt.

Het raakt aan het gevoel wat ik kreeg, vroeger bij mijn Oma thuis. Als ik als kind bij haar aan tafel zat, omringd door tantes met mollige armen, hun schort nog om met een boezem waar je u tegen zegt. De warmrood fluwelen gordijnen, de kachel die brandde. Het onbekommerde geklets afgewisseld met onschuldige verontwaardiging over 10 cent prijsverschil. Hun gegier waar ik en mijn broer, vrolijk en verbijsterd bij zaten. Zoveel volume, zoveel overgave, zoveel ongeremd plezier, het was overweldigend. Een beetje geschokt keken we naar onze moeder die huilde van het lachen.

Nou ja, dat.

Schrijver: Mohair
Inzender: monique louis, 31 oktober 2015


Geplaatst in de categorie: vrouwen

4.6 met 5 stemmen 219



Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Mohair
Datum:
4 november 2015
Ha An, fijn dat je erbij was!
Naam:
Mohair
Datum:
4 november 2015
Dankjewel Joke, Ik vind het super dat jij mijn schrijfstijl goed vindt en vooral ook dat jij hier oog voor hebt! De titel van dit stukje is voor sommigen (velen) al reden genoeg om het niet te willen lezen, hier ben ik me van bewust, knipoogje. Ik vind schrijfstijl, net als jij, zeker zo belangrijk als de inhoud.
Naam:
J.de Groot
Datum:
3 november 2015
Kom even kijken weer hier nu op de site.
En ik ga niet in op de inhoud van jouw schrijven hier, maar op jouw schrijfstijl, en die is weer (zoals altijd) ouderwets goed.
Het onderwerp is op een schrijfsite niet (altijd)
de hoofdmoot maar de persoonlijke invalshoek en de schrijfstijl dát is de aantrekkingskracht van een inzending.

Jij overspoelt niet, maar plaatst precies dat wat
het lezen hier interessant kan houden.
Dank je wel!
Naam:
An Terlouw
Datum:
3 november 2015
Monique, schitterend neergezet. Ik was er eventjes bij....

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)