Alle inzendingen van i.Broeckx

De begrafenisonderneming met de chique, dure, elegante naam, die kennelijk dient om de gruwelijkheid van aftakeling en afscheid nemen te verhullen, heeft een bijeenkomst voor nabestaanden georganiseerd in een bekend restaurant dat doorgaans gezelliger en vrolijker doeleinden dient..... De dames van het bedrijf, dat van de dood en het rouwproces haar…

Af en toe kom ik een oudere mevrouw tegen in de straat of op de kronkelige paden van het parkachtige landschap naast de snelweg, dichtbij mijn huis. Zij voert steevast twee wrakke poedels met een krullerige, lichtbruine vacht die aan een shampoo-beurt toe is, aan de lijn. Het kan voorkomen dat dan plotseling, onvoorzien, de labrador van de buurman…

Ik had meer dan een uur in de stationshal gestaan met een halve bronchitis onder de leden, kijkend naar de wijzers van de klok die zich uiterst traag voortsleepten over haar wijzerplaat en belaagd door windvlagen uit de telkens open- en dichtslaande deuren, toen mijn correspondentievriendin plotseling voor mij stond, gekleed in het turquoise jack waarover…

Het was een merkwaardig uitstapje dat ik van tijd tot tijd met mijn moeder maakte en het was een merkwaardig "restaurant" dat onder meer het doel daarvan was. In afwachting van de verkoop hadden daar steevast vele Tilburgers plaatsgenomen en inderdaad; de gelijkenis met een restaurant was treffend. Gewapend met onze tassen en plastic zakken wachtten…

In de donkere, duistere kamer, waarin de armoede zegeviert, staat een amaryllis. Zij heeft haar volledige schoonheid nog niet ontvouwd; de lange stengel draagt de felrode, veelbelovende knop die zich nog niet bevallig en elegant ontplooid heeft. De amaryllis was een geschenk aan mijn beste vriend, die leeft onder het regime van AOW en ouderdom. Zij…

Ik wist nooit dat de stad mijn domein zou worden na het afscheid van de allerliefste, maar de stad is mijn toevluchtsoord geworden, mijn hoedster, mijn beschermster, mijn geliefde en mijn vriend..... Ik had gehoopt dat mijn geliefde binnenstad, decor van mijn omzwervingen en dwaaltochten mijn werkterrein zou worden, maar alles liep toch anders....…

Hij zat maar onbeschaamd en hardnekkig te zwijgen en mij woordeloos in het gezicht te staren als maakte ik op hem de indruk van een levenloze, versteende mummie. Zijn hand droeg de dubbele gouden ring ten teken van zijn voorbije huwelijk en (huidig) weduwnaarschap. We waren op een uitstapje met de BoodSchappenPlusBus, tegenwoordig Opstapbus genaamd…

Vroeger op school kreeg je een feestelijk prentje of een stempeltje in je schrift als je netjes geschreven had en als je braaf geweest was bracht Sinterklaas een speelgoedje in de schoen die je verwachtingsvol bij de schoorsteen gezet had. Nu ben je volwassen en als je vol plichtsbesef meedraait in de waanzinnige carrousel van het "banencircus"…

De zon speelt een frivool spel met licht en schaduw en werpt warrelende, wervelende vlekken over de rustieke houten tafels en banken die daar staan opgesteld, vlakbij de oude Kloosterkerk waar de paters een restaurant hebben ingericht; een tafereel dat spreekt tot mijn verbeelding. De dames en heren collega's zijn aangeschoven en zij kennen precies…

De "Veolia"-bus draaide de hoek om bij het Rosmolenplein en sloeg de troosteloze Hoefstraat in (ook hier wordt de onwillige passagier "getrakteerd" op de vele "ups and downs" in het wegdek die nog steeds niet zijn weggewerkt door ijverige stratenmakers). In het vluchtige voorbijgaan ziet men aan de linkerkant van de straat een veelbelovende etalage…

Het café ligt aan brede lanen, die elkaar ontmoeten in een kruising. Het is rustig op Tweede Kerstdag in het dorp. Enkele heren hangen aan de bar, vertellen elkaar op luide toon het laatste dorpsnieuws en vallen stil als er drie vrouwen binnenkomen met drie petieterige hondjes: twee bonte Jack Russells en een klein wit poedeltje dat zij aanspreken met…

De zomerdag lag zo mooi en volmaakt als een feestelijke beddensprei over de wereld en bekleedde haar zo majesteitelijk met jeugd en schoonheid dat ik geneigd was het gewicht van mijn vele zomers, mijn werkloosheid en mijn liefdesverdriet te vergeten. De schaduwen en het zonlicht wervelden zo enthousiast over mijn muren dat de wereld mij verleidde geen…

Er waren: de kronkelige paden van het park en de straten van de stad, talloze malen doorkruist en er was: de vijver met de oranje, geschubde vissen die hun rondjes draaiden onder het wateroppervlak en er was: de kamer met de eikenhouten meubelen, omfloerst door herinneringen.Ik wist niet welke onbestemde ellende omging in ons innerlijk. Ik wist niet…

Het gebouw waarin wij - scholieren - de eenmalige, kwetsbare jaren tussen onze puberteit en volwassenheid grotendeels doorbrachten was ten tijde van haar oplevering tijdens de dertiger jaren een opmerkelijke noviteit in onze woonplaats en een prototype van "Nieuwe Zakelijkheid"; aan langgerekte gangen lagen de eendere lokalen en helemaal aan het eind…

Van de Tilburgse Multi Functionele Accommodatie met de euforische, maar misplaatste naam "De Symfonie" aan de Eilenbergstraat maakt met zich wellicht - doch geheel ten onrechte - een paradijselijke, hemelse voorstelling. Daar bevinden zich aan langgerekte gangen eendere lokalen, begrensd door matglazen ramen, die men zou kunnen omschrijven als "…

Door de indigokleurige nacht, die als een deken over de wereld lag, hadden wij koers gezet naar het klooster. Het licht uit de vele lantaarns die haar omstraalden gaven de plaats van het monumentale gebouw aan, bolwerk van de leer die de onwillige, weerbarstige wereld wil bevrijden en dat al twintig eeuwen tevergeefs probeert, zij het dat ze "omhuld…

Daar staan vader en moeder op de foto; vader plechtstatig poserend, zoals hij placht te doen, moeder aan zijn zijde met de hond Driekus op een afstandje aan een strakgespannen lijn. Op de achtergrond de houten blauw-witte school die sinds jaar en dag afgebroken is en waarvan vandaag de dag een kale ruïne resteert en het grijze water van het Wilhelminakanaal…

Op een dag die om onbekende redenen was "uitgevoerd" als de afbeelding op een Roomsch-Katholiek bidprentje (ik moest denken aan een hemel vol pasteltinten met een bleke zon achter een met paarse doeken omfloerst kruisbeeld) kwam ik haar bij de bushalte tegen. Ze zou een schoonheid zijn geweest als aan haar shampoo, douchegel en parfum te pas zouden…

De receptioniste vertrouwt me toe dat ze Jezus in haar hart heeft gesloten. Zij waagt het echter niet de collega's de andere wang toe te keren, omdat zij een mep daarop af te wachten heeft. In plaats daarvan scheldt zij hen met enige regelmaat de huid vol. Deze scheldkannonades vormen haar probate afweermiddel tegen het geroddel, het gekonkel en de…

De mensen in de wachtkamer lijken te blaken van bloeiende gezondheid; niets schijnt er met hen aan de hand te zijn, hoewel ze, gezien hun doktersbezoek, ongetwijfeld geheime kwalen met zich meedragen. Op het wrakke tafeltje liggen enkele tijdschriften; glossy magazines; een blad over auto's en een over koningshuizen; op de gladde, gekleurde bladzijden…

Een kaal staketsel, een desolate ruïne is alles wat is overgebleven van het middenschip van de Lourdeskerk. Vele erediensten vonden eens plaats in wat eens de ruimte was met de banken en het altaar en de beelden; men zond zijn gebed ten hemel waar het al dan niet goedgunstig ontvangen werd, men hief de Hostie, men schreed, gekleed in kant en satijn…

In haar handen waaieren de bladzijden van het zonbeschenen boek uiteen als een harmonica en ook speelt de zon over haar lieve oude gezicht en over de ronde leuning van de houten, donkerbruine stoel waartegen haar rug rust. De elegante bloes en het gepermanente haar vormen als het ware de uiterlijke tekenen van het streng in toom gehouden verdriet en…

We waren, op een nog winterse dag, de imposante gebouwen van het voormalige klooster genaderd en betraden nu spoedig via de massieve donkerrode toegangspoort de brede, kale gangen en de eveneens lege, uitgestrekte zalen. We wierpen zijdelings een blik in de grote eetzaal met de hoge ramen waar de huidige bewoners - zijn het psychiatrische patiënten…

Ik ontmoette hem op de Noordhoekring. Zijn vergrijsde snor en baardje vormden een smalle, dunne lijn rond zijn neus en mond. Hij stapte van zijn fiets, zette één voet naast het voorste wiel en zijn vriendelijkheid overstelpte mij. We hadden elkaar twaalf jaar niet gezien en ik herinnerde me de avonden van de eetclub en zijn opmerking dat hij mij…

"Prent het in je geest, die nog zo gevoelig is: van niets heeft de mens een zo grote afschuw als van de eenzaamheid" (Erich Fromm) Het huis ligt er triest en troosteloos bij. Binnen: de traditionele indeling: een bankstel in de ene helft van de kamer en in de andere een eettafel die hoogstens een gezellig familieleven kan suggereren, dat in haar…

Ze leek me een Braziliaanse of Spaanse met geprononceerde lippen, licht getint, en met warrige zwarte krullen. Wachtend op lijn zes kwamen we te praten, eerst over het weer, daarna over de menselijke lotsbestemming dan wel over het geluk dat ons toebedeeld was of eventueel nog verschaft zou worden vanuit de duistere en onbekende regionen waar dit kennelijk…

Zal ik me altijd je kamer blijven herinneren, je kamer met de fauteuils die dienden voor onze gesprekken; gesprekken die we voerden onder het licht van de zomer, onder schaduwen en regen van de herfst en terwijl het buiten een witte wereld was? Zal ik later blijven denken aan het tafeltje waarop je - gevoelig - spulletjes gerangschikt hebt - koffiekopjes…

Ze noemen het daar de "Vloeiweiden" of het "Vloeieind" (Ik wil ervan af zijn waarom ze het daar zo noemen; de volksmond schept zo haar legenden, fabels, spookverhalen en mythen; is daar wellicht de naam op gebaseerd? Als je geluk hebt kun je daar, op een kleine, afgegrensde weide, koeien zien die lamlendig en traag het gras herkauwen met malende…

Het Zelf van de mens is een ver land waarnaar hij heel zijn leven blijft reizen en waar hij nooit aankomt. De lagen van opvoeding, omgeving, cultuur en nationaliteit zijn eromheen geslibd als aanzettingen van mossen en koralen rond een scheepswrak dat sinds mensenheugenis rust in de diepte van de oceaan. Licht en schaduw vallen over de wereld van…

"Wil je eens kijken bij "De Slegte" zei mijn zus "of ze een boek over molens hebben. Vroeger was hij in de naaimachines, nu is hij in de molens". Het boek waarop meteen al bij binnenkomst in de winkel mijn oog viel, kon niet beter aan onze doelstellingen beantwoorden: pontificaal prijkte op de kaft een kleurige, Nederlandse molen, afgebeeld in…