Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

De gymles

Verweesd en verloren en met droefenis achter mijn ogen, een droefenis die de atmosfeer scheen te vervullen, die neer scheen te regenen als een onzichtbaar fluïdum of als microscopische, niet te duiden stofdeeltjes die neerdaalden uit de hoge septemberhemel, stond ik te wachten, ergens in een steeg in Tilburg West, die uitzicht bood op onduidelijke, met elkaar verstrengelde en bouwvallige bouwsels en die een blik bood op feloranje afrikaantjes in de verte, in plantenbakken, in een parkachtige tuin, ergens achter een pand waar verstandelijk beperkten hun dagbesteding vinden, voor de poort van een mij voorheen onbekende gymzaal die zich onverwacht ergens achter de huizenrij bevond en waar ik die avond mijn krachten zou gaan beproeven op oefeningen die ze te boven zouden gaan, zoals spoedig zou blijken.

Ik schudde de andere dames, die tenslotte arriveerden, de hand. Een van hen klemde de kaken voortdurend op elkaar in een hardnekkige, kunstmatige glimlach, wellicht zelfs thuis beoefend voor de spiegel om ten toon te kunnen spreiden wanneer dat zo uitkwam en om een "welgemeend vriendelijke" indruk te kunnen maken.

"Do you remember back in old LA" weerklinkt het via een ghetto blaster die men aanvankelijk niet aan de praat krijgt als de gymles begint. "Beach baby, beach baby give me your hand" hoor ik en ik worstel krampachtig met onwillige armen, benen en spieren, met zweet en zwaartekracht op de veerkrachtige plastic mat, die vanuit een bergplaats aangesleept is, als een soort oneigenlijk martelwerktuig, zoals ook de oefeningen martelend zijn en niet haalbaar voor een 55+-er wiens lichaam jarenlang verkeerd heeft in een sluimer van onwetendheid omtrent de eisen die men aan spierkracht, lenigheid en conditie kan stellen.

(Hoe had ik op die avond kunnen weten dat ik bij Fitnesscentrum "Stuyvesant" waar mijn lichaam (terecht?) na een meting gekarakteriseerd zou worden als "het lichaam van een 74-jarige" met een mildheid behandeld zou worden die ik in mijn lange voorbije leven nooit heb mogen ondervinden van een van mijn minnaars of vrienden; dat ik op voorheen ongekende wijze in de watten gelegd zou worden?)

Schrijver: I.Broeckx, 25 oktober 2016


Geplaatst in de categorie: ouderen

3.0 met 1 stemmen 37



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)