Alle inzendingen van trawant

De directeur is een vrouw van een jaar of 50 in een broekpak waaruit haar lichaam uit alle macht probeert te ontsnappen. Ze heeft haar lippen vuurrood gepleisterd en draagt zo'n gitzwarte bril als teken dat je van de kunsten bent. Onwennig sjokt ze op haar zondagse hakken naar de microfoon. 'We krijgen nu een jazznummer en let u speciaal op de gitarist…

Mw. T. en ik strijden alleen nog om de uithoeken van onze relatie, de banlieus, de buitenwijken. De macht in het centrum is na 48 jaar wel zo'n beetje verdeeld. De kruispunten zijn schoongeveegd, de schade is niet blijvend. Natuurlijk is zij de baas, zoals in de meeste langdurige verhoudingen tussen man en vrouw maar gelukkig simuleert zij en publique…

Tjaaak! Het is de laatste wat oudbakken krentenbol uit het zakje van de Aldi ( 6 voor 0,79 Euro) die me de das om doet. Een venijnig versteend pitje rukt mijn linker voortand uit het gelid. Mijn laatste fiere ivoren wachter wankelt. De andere had al een aantal jaren eerder de geest gegeven en kreeg een kunststof invaller die met een plaatje aan mijn…

Ik lijd aan Writer's Block. Schrijfkramp, lettervrees, tikangst, stijlschroom, zinsbreuk. U noemt het maar, ik heb het. Niet dat ik een lijstje met leuke onderwerpen ontbeer. Integendeel, ik zou de anekdotes zo uit mijn mouw kunnen schudden. Allemaal genoteerd in van die piepkleine schriftjes van de Action. Aardige dialoogjes voor de Lidl kassa over…

Ach, ik leef maar alsof er nooit een eind aan komt.’ De man met wie ik voor de deur van de kapper vanochtend een kwartiertje stuk moet slaan, heeft me net toevertrouwd dat hij 89 is. Natuurlijk heb ik hem een jaar of 10 minder gegeven toen hij me liet raden. De ouderdom verdient dat vluchtige geschenk nu eenmaal. Een glimp van genoegen trok over zijn…

Ik heb alle grafiekjes, commentaren en prognoses over Europa en de verkiezingen gezien en gelezen. Ik heb interviews met van Rompuy en Verhofstadt gevolgd op TV. De Wittemannen, Nieuwsuren en Annechienen beluisterd, zelfs onze gezellige Bas van Eenvandaag en die frisse jongen van het opiniepanel. Maar ik snap nu nog minder van Europa dan daarvoor.…

Zo raakte ik vandaag verzeild in een woeste mailwisseling met de firma Unilever, want die hebben om onnaspeurbare redenen de Conimex Boemboe Sate kruiden uit de schappen verbannen. Uit het assortiment gehaald, niet langer leverbaar, computer says ‘Nooo’, sprak men bij AH. En daar moet ik het als toegewijde Conimexer blijkbaar mee doen. Dat pittige hulpje…

'Dan nemen we een verkoopprijs van 12,95 en ik maak een factuur voor 10 Euro inkoop.’ ‘Dus dan is die 2,95 voor u’, zeg ik met mijn zakenstem. De Man van de Bruna knikt en kijkt me afwachtend aan. ‘Akkoord’. We bezegelen onze overeenkomst met een ferme handdruk. Er komen 3 exemplaren van mijn boekje met stukjes van het afgelopen jaar onder de…

krraaak..knorrr..fffluit.. Mijn telefoon gaat, maar na me twee keer gemeld te hebben zijn dit de enige geluiden die doorkomen. Wacht even,een stem,van ver; 'Hier rechtsaf..nee de volgende ..50 euro..buitenkacheltje..je haalt de borstel er een keer..en..ppieep..voorrijkosten..knarrrr.. Ik heb een afspraak met de schoorsteenveger en die is blijkbaar…

Ze leidt haar fiets met de vrolijke bloemenkrans aan het stuur over de stoep en tilt de peuter voor haar uit het stoeltje. Het kind stribbelt tegen, zet een keel op en klemt zijn voeten onder de rand van het zitje. Er valt een schoentje tussen de natte rommel bij het fietsenrek. Met een rood aanlopend hoofd gaat ze door de knieën, pakt het op, zet…

Een vroege lente. De man rekt zich uit, verheft zich van de driezitsbank en kijkt naar zijn 4 bij 4 terrasje. Hij steekt zijn hoofd buiten de deur, besluit dat het eindelijk zover is en loopt de tuin in. Een dwingende cocktail van hormonen raast zijn bloedbaan binnen. Daar hangt hij, in het schuurtje, naast zijn andere relikwieën, Bladblazer en Haakse…

Nog maar net gewend aan mijn eerste smartphone de 3S, een krijgertje, duizelt het me de laatste dagen van een techno overdosis. De eerste foto’s van Apples nieuwe vlaggenschip, de 6, zijn al op illegale Chinese sites verschenen. Qua camerapixels en opslagcapaciteit ben ik in het stenen tijdperk beland en durf ik mijn exemplaar nauwelijks meer uit mijn…

'Nee, IK laat u uit.' Ik blijf braaf zitten totdat Leonard om de auto gelopen is en met een zwaai het portier opent. 'Half 12' , zegt hij, 'dan sta ik weer op deze plek. Wordt het later dan graag een half uur van tevoren bellen.' Het regent. Naast me duikt een man op die me onder zijn paraplu naar de rode loper en de ingang begeleidt. Kwiek…

'Hier kom ik echt niet in hoor.' 'Vreemd het is toch de maat', zegt Greet, '44 zei u.' 'Dat was een ruwe schatting', kreun ik. 'Ik wou maar eens optimistisch beginnen.' Ik sta in de pasruimte van 'Greet Verkleed' en doe iets waar de uitdrukking 'ergens een hekel aan hebben' bij verbleekt. Ik ben kleren aan het passen, een smoking…

Terwijl de oorlogstrommen sinds decennia weer aan de oostgrens van Europa roffelen valt het me op dat zich opnieuw dat oude Koude Oorlog gevoel van me meester maakt. Hoewel ik in 1956 toen de Russische tanks Hongarije binnenvielen nog geen idee had van wat er speelde en wat ons boven het hoofd kon hangen, was de spanning ook bij ons thuis tastbaar…

Ik dacht dus dat de Lidl mandjes had. Maar de Lidl heeft geen mandjes, alleen hele grote karren met een extra uitschuifklep. De CEO van Lidl wil niet dat je komt voor de kleine boodschap, een onsje van dit, een pakje van dat en graag twee banaantjes. Je moet stouwen, stuwen en stutten. Mevrouw de Haas, vroeger bij ons op de hoek, hielp je vanachter…

‘Wat ben ik blij dat ik dat achter de rug heb.’ De vrouw naast me wijst met haar hoofd meewarig in de richting van de jonge moeder die zojuist vergezeld van drie kinderen de apotheek is binnen gestruikeld. Het meisje loopt op wankele beentjes voor haar uit, het jongetje hangt, voorzien van een felgekleurde speen, als een couchpotato in wording, onderuit…

‘Ben jij Frederik?’, vraagt een van de twee dikke jongetjes die vergezeld van hun moeder in het nauwe gangetje op de derde verdieping van de muziekschool staan te wachten. ‘Nee’, zeg ik terwijl ik de laatste treden van de trap bestijg, ‘Frederik is de gitaarleraar, en dat ben ik niet.’ ‘De deur is nog dicht hoor’, zegt de ander als ik de klink van…

De man met wie ik gelijk op naar huis wandel ken ik van zijn mooie werk in de Gemeenteraad, waar hij voor een plaatselijke partij de lakens uit probeert te delen. Hij heeft een moderne scooter een lange regenjas en een gleufhoed die hij frivool over zijn voorhoofd trekt. Het enige dat detoneert aan hem is het minne poepmasjientje dat hij aan een uitschuiflijn…

Het is een lusteloze winter, ze trakteert ons elke dag op hetzelfde miezerige gezicht en sjokt mismoedig richting lente. Want hoe de weerprofeten ook hun best doen om met valse illusies de indruk te wekken dat het allemaal nog kan; sneeuwduinen, krakend ijs, Russische beren, snakkend naar koppen als‚ 'Schaatsen uit het vet’ en 'Rayonhoofden onrustig…

Ik zal de openingsceremonie aan me voorbij laten gaan. Ik zal ook de zegetocht van Sven en Ireen niet bekijken. Voor het eerst zal ik als liefhebber van de Spelen geen deel hebben aan de nationale euforie bij het behalen van weer een gouden plak. Voor mij is de lol er bij voorbaat af. Gisteren las ik dat ons land al zijn hotemetoten en kroonjuwelen…

Kent u dat gevoel; ‘Er niet bijhoren’, niet mee mogen doen, afgewezen worden’. Dominee Gremdaat zou een van zijn preekjes niet beter kunnen beginnen dan zo. Ongetwijfeld herinnert u zich de speelplaats, de gefluisterde geheimen en lag je even niet lekker in de groep, dan hield het gesmiespel op als je in de buurt kwam en klonk het botweg: ‘Jij niet…

Zomer 1957 Mijn tante Hetty is een beetje vreemd, dat heb ik mijn moeder horen zeggen. Ze is het jongste zusje van mijn vader en woont nog bij opa en oma in het sombere huis waar het altijd naar spruitjes ruikt. Soms loopt tante Hetty 's avonds in haar onderjurk buiten op straat en ze hebben haar een keer zien praten met een neger. Tante Hetty…

‘Kijk, als jij mij nou zou vragen wat heb je aan je leven gehad, dan zeg ik: helemaal niks.’ De man op de kruk naast me kijkt me aan met een blik waarin de vijandige reserve, die hij tot nu toe manmoedig overeind gehouden heeft, door gestage inname is weggesijpeld en veranderd in een bijna tedere overgave aan zijn herinneringen. ‘Ik was natuurlijk…

Het was op een koude winteravond zo tegen het oude jaar, dat de derde herfststorm van december over het land raasde. Rond onze residentie buigen de iepen zich steunend naar de grond als de grommende zuidwester in een nieuwe windstoot aan komt rollen. Ver weg exploderen vroege mortiergranaten en verkent een enkele lawinepijl alvast het hemelruim.…

Trring.. Van der Hork Van der Hork van de gemeente Amsterdam, Dienst Werk en Inkomen? Spreekt u mee. Meneer van der Hork met Trawant van internet, het is een schandaal! Hoe bedoelt u? De manier waarop u mensen in de bijstand verplicht corvee laat doen. Peuken van ambtenaren rapen, drie keer papiertjes tellen, schoenen poetsen.. U vergeet nog…

Naar de Hema ga ik voor de worst. De vette met het rode label. Niet die laffe halfzachte magere. Als een man worst wil, wil ie worst! En ook geen kleintjes, die zijn voor part-time Vegaas die maar een halve zonde durven te plegen. Tollend van de Kerststress spurt ik de winkel binnen 'Worst?' 'Natuurlijk, helemaal achterin, dank u.' Mijn gemoedstoestand…

Voor het vierde jaar op rij til ik de emmer met onze gehavende dennenboom uit de tuin. En elk jaar denk ik; 'Ze haalt 't niet.' Kalend en steeds armetieriger trotseert ze door het jaar de elementen, hier en daar nog een triest toefje verdwaald engelenhaar tussen het dorre bruin. Een verlepte courtisane met uitgelopen mascara en ladders in haar nylons…

Stel ik stond met mijn halfnaakte tors op Grindle, de homo datingsite en ik was burgemeester en ze kwamen er achter en ook dat ik met een jochie van 24.., dan wurgde ik mezelf toch met mijn eigen ambtsketting. Of ik zocht de diepste bouwput in de Gemeente om daar een vol jaar in te verblijven. Maar neen, het echtpaar Verlinde/Hoes doet aan damage control…

Moet ik mij schamen dat ik het niet zo meebeleef, dat ik met plaatsvervangende gene zit te kijken naar alle BN'ers die allemaal bij hem op schoot hebben gezeten en Madiba mogen zeggen, (een naam die ik tot voor kort niet eens kende). Dat ik publiekelijk geëtaleerde emotie niet vertrouw. Dat het natuurlijk een bijzondere man was maar dat 95 ook een…