Alle inzendingen over natuur

De wilg strekt haar takken en grillige, zwarte zijtakken uit over het donkergrijze, gerimpelde water als de vingers van een grijpgrage hand. Zwarte, kleine vogels dansen in de lucht. De huizen aan de Vijverlaan en aan de Louis Regoutstraat omsluiten de langgerekte vijver met een omhelzing van steen. Een zwart-witte ekster in voorjaarsstemming…

Ze sluit de poort van hun tuin, de stemmen van man en zoon verstommen. Het is rond half acht in de ochtend. Ze fietst de hoek om, slaat linksaf het fietspad op. Haar blik valt op de glinsterende groene bomen aan de overkant van de waterbies. Het geeft haar een geruststellend gevoel, al weet ze niet waarom. Het is stil. De temperatuur voelt subliem…

En zo kregen wij in onze jonge jaren weleens zo'n donkerbruine, behaarde kokosnoot die haar witte melk slechts prijsgaf als je haar doorboorde. Zij moest afkomstig zijn uit verre, tropische, onbereikbare, onbekende oorden. Zij had palmbomen gesierd die haar hadden gedragen als hun vrucht onder hun breed, wijd en elegant uitwaaierende kroon van bladeren…

In een doorsnee bos, stil, maar verre van betoverend, kwam ik wandelend na een herfststorm met regen, een elfenbank tegen. Verscholen tussen de oude eikenbomen en varens en haast struikelend over al dat dorre hout, maakte ik een foto. Tijdens dat moment lichtte het conglomeraat van paddenstoeltjes even op en straalde een goudkleurig licht uit. Deze…

De rozerode hemel van een nieuwe dageraad vertoont zich achter het geboomte en in de loop van de dag zal deze plaatsmaken voor een grotere bleekheid. Zonlicht schittert op het gebladerte. En zoals grijze lokken haast aarzelend het hoofd van een oudere gaan bezetten als ontdekkingsreizigers die voor het eerst voet aan land zetten op een uitheems continent…

Een tros van gouden bladeren ontsnapt al aan het geboomte aan mijn venster. Zij hangt bevallig en elegant neer. Eveneens zijn lichtgele blaadjes neergedwarreld op de smalle paden tussen de hagen en onder de bomen in het parkachtige gebied. Een briesje beweegt de takken en zwarte vogels duiken onder in de boom. Het gouden licht van oktober kondigt…

Tijdens de vergadering had ik uitgebreid de gelegenheid om de haardracht van enkele oudere heren te bestuderen, die heel verschillend kan zijn en die ook afhankelijk is van de deskundigheid van hun kapper; glad achterovergekamd, waarbij het haar in dunne lijnen over de schedel ligt als een tapijt bestaande uit zilveren draden, dan wel warrig en chaotisch…

De Heemtuin in Rucphen lijkt een verwilderde woestenij maar kronkelende paden doorkruisen haar die we bewandelden onder het straffe regime van de brandende zon van augustus en onder leiding van een deskundige gids die ons de vele planten, bomen en struiken aanwees die voorzien zijn van hun welluidende Nederlandse en Latijnse namen die vermeld staan…

Een stortvloed van regen was losgebroken, begeleid door donderslagen. De regen geselde de bonte, veelsoortige bloemen in het kleine tuintje dat wonderlijk gesitueerd was te midden van de vervallen panden en dat ondanks alles niet in staat was de achterbuurt een fleuriger aanzien te verlenen. De armoede regeerde in het troosteloze huis waarin men…

We schreven vijftiger jaren van de voorgaande eeuw. Op foto's uit die tijd is te zien hoe ik als opgewekte, vrolijke baby de camera inkijk. Niet ver van onze kapitale woning bevond zich een kleine groene oase, een stukje natuur, nauwelijks vergelijkbaar met "wereldlijke" gigantische en monumentale natuurgebieden en parken waarvan het bestaan ons…

Wanneer de sneeuwklokjes krokussen zoenen, meiklokjes zich vormen, speelduiven geklokt neer strijken, dan komen wij bij de zomertijd in één van de vier seizoenen. Vele jaren lang is het winterkoninkje als eerste buur aan onze achterdeur komen wonen in zijn klein huisje. Zorgzaam zoals het is bij het uitvliegen van zijn kinderen. Nu lijkt dat het winterkoninkje…

Welke gedegen en hardnekkig en stug volgehouden wegwerkzaamheden her en der in onze stad nog moeten gaan leiden tot grote verbeteringen ontgaat mij soms, maar ik vind het verbazingwekkend en wonderbaarlijk dat aan de Paleisring, in de nabijheid van het Koningsplein, aan de voet van de flats die zich daar verheffen, in de zanderige, rulle aarde tal van…

Niet ver van mijn woning, in de nabijheid van de rotonde aan de Ringbaan West, van het tankstation en van de gebouwen van Traverse die uit lichtbruine steen zijn opgetrokken, bevindt zich een merkwaardig verwilderd terrein, een onverwacht stukje natuur te midden van de troosteloze omgeving. Soms zijn daar mechanische machines opgesteld, bediend door…

Achter de bomen strekt zich het parkachtige landschap uit, doorsneden door het kronkelende, slingerende pad dat in bochten en als vanouds onze flats in de Nassaustraat flankeert. Vanuit mijn hoge venster zijn enkele wandelaars zichtbaar. Soms wandelen zij met grotere honden die enthousiast wapperen met de staart aan het achterwerk en soms met petieterige…

Mijn consultaties lopen. De speelse natuur en dieren die door aanstormende voertuigen worden plat gereden. De levensverwachting en de jongen in het nest, die verweesd achter blijven in honger en dorst. De ene mens wordt een eeuweling, de andere mens blijft een kind. Stikstof die zuurstof verslindt. Dan lijkt er herfst in de lente, de klederdracht…

Achter Kapsalon "PureLou" aan de Schouwburgring waar ik op een zonnige morgen in mei ben beland, bevindt zich een kleine, merkwaardige binnenplaats waar het goed toeven is. Deze biedt uitzicht op enkele ondefinieerbare bouwsels; ongetwijfeld de achterzijde van statige Tilburgse woningen en "gestoffeerd" met enkele boomgroepen en struiken die al…

De Conradhof bevindt zich in een uithoek van onze stad, afzijdig van de Korvelseweg, in een buurt die geen naam mag hebben en die allerminst uitmunt door architectonische schoonheid. Voor het kleine, bescheiden huis van mijn vriendin op huisnummer tien is een klein tuintje dat van nul en generlei betekenis lijkt te midden van de overweldigende woelingen…

In de Alpen overlijden er jaarlijks plusminus 100 mensen in het wintersportseizoen door sneeuwlawines buiten de sneeuwpistes. Dit wetende kan je je afvragen of deelnemen aan toerskitochten verantwoord is. Ik zeg: nee.…

Tien jaren van mijn jeugd gingen voorbij in de volksbuurt, in het arbeidershuisje, gesitueerd in een van de parallel lopende straten, genoemd naar een wethouder van onze stad. Achter het huisje lag een klein tuintje met daarin een berkenboom die haar zilverwitte stam ten hemel hief en die vooral geliefd was bij onze moeder. In een klein perceeltje kweekten…

Er vliegen merels door de tuin, hij zwart, zij bruin. Ergens in mijn brein zou ik die merel willen zijn om even te kunnen vliegen weg van dit aardse veld. De tuin omringd door groene weiden waar schaapjes lopen, dertien in getal. Het waren er vijftien maar twee zijn door de boze wolf gedood. De schapen zien mij lopen en blijven even staan en kijken…

Als de kersenbloesem op z’n hoogtepunt is, dan noemen ze dat in Japan mankai, las ik. De schrijver vroeg zich af of de bloesemboom die zij onderweg zag, door zijn schoonheid de omgeving fraaier maakte of de lelijkheid van alles benadrukte. Even later wandelde ik over de heide. Nul kans op een kersenbloesem boom. Misschien wel op een krentenboom…

De esdoorn met haar brede kruin die trots haar stam bekroont en die als het ware mijn huis beschermt en bewaakt, maakt al aanstalten om het voorjaar te begroeten en te verwelkomen. Kleine groene blaadjes sieren al haar takken en in de zomer zal de groene weelde van wat men wellicht zou kunnen omschrijven of betitelen als "volwassenheid" intreden.…

Nederland zal in april tegen de invoering van de Europese natuurherstelwet gaan stemmen. Ik heb er geen idee van hoe dit besluit binnen het huidige kabinet tot stand is gekomen, maar ik las het bericht met plaatsvervangende schaamte. Deze wet is al behoorlijk afgezwakt en toch gaan we tegenstemmen, wetende dat de wet wel zal worden aangenomen. We…

Sneeuwvlokjes dwarrelen naar beneden. Ze vallen op bomen, huizen, auto’s, mensen en op de grond. Veel vlokjes smelten al voordat ze op de grond vallen, maar er komen steeds meer en na een poosje is alles wit. Eén sneeuwvlokje wil dolgraag op een boom in het bos terechtkomen. Want ze weet dat de sneeuw in het bos lang mooi wit blijft. Haar zusjes en…

De plant is met haar groene, slanke stam stevig geworteld in vruchtbare, rulle aarde. Hoewel scheefgegroeid, blijft zij hardnekkig en wilskrachtig streven naar het licht. Zij rekt zich uit en richt zich op en zij koestert in haar hart nieuwe, frisse helgroene bladeren. Zij is mij dierbaar. En zo is ze als een mens die streeft, die blijft streven, tegen…

Een ongelooflijk fraaie, volmaakt ronde maan, gedeeltelijk verlicht, is verschenen aan mijn hemel en ik sla deze gade uit mijn hoge venster. De avond zal nu spoedig vallen en de natuur noopt tot stilte en bezinning. Een Onbekende schonk ons de wonderbaarlijke schoonheid van de planeten, van het heelal en de natuur om te vereren, niet om te verachten…

De stam en de takken van de kale boom wiegen en wankelen in een licht briesje. De esdoorn verwelkomt enkele kraaien die op haar takken neerstrijken en een gezellig praatje met elkaar lijken te houden. We hebben de winter verwacht en deze regeert nu over de stad. De hemel toont haar palet van tinten, van loodgrijs tot lichtblauw. De bosschages, die…

De morgen; de nieuwe dag gloort aan mijn venster. In de verte, achter de kale bomen, die als in een noodkreet, als in een hulpeloos gebed hun takken ten hemel heffen, vertoont zich de skyline van mijn zo dierbare geboortestad die eveneens haar stem wil laten horen in het grote koor van de mensheid; die ook de pretentie van metropool hoog wil houden.…

Er waren eens drie zonnebloemen. Ze stonden vlak bij elkaar, maar waren niet even groot. De rechtse was het grootst, de linkse, die was iets kleiner en in het midden stond de kleinste zonnebloem. Ze maakten wel eens het grapje dat ze net een vader, moeder en een kind waren. Dat was nog in de goede tijd, toen ze pas geplant waren. Later, toen de middelste…

Een nieuwe herfst, mijn zozeer geliefde seizoen, breekt aan. De oude bomen staan in stille afwachting rondom mijn huis. De pijn in geest, ziel en lichaam is uit mij geweken; zij is gevlucht, zoals de vogels uit de boomgaard vluchten voor het onvoorziene schot hagel van de schutter of zoals de schuwe reeën op hol slaan voor het geweer van de jager..…