Een boom kiezen

In Japan noemen ze het mankai: de kersenbloesem op z’n hoogtepunt. Ik las het in een artikel. De schrijver vroeg zich af of zo’n bloeiende boom de wereld eromheen mooier maakte, of juist de lelijkheid van alles benadrukte.

Even later wandelde ik over de heide. Geen kersenbloesem hier, misschien een krentenboom. Die ruikt lekker, met zijn tere witte bloemetjes.

Het was droog, windstil. Degene met wie ik liep, had een verrekijker.

“Kijk,” zei ze.

“De boomklever is mooi gekleurd,” legde ze uit. “Hij maakt geen eigen nest, maar gebruikt bijvoorbeeld een oud spechtenhol. Hij kan omhoog én omlaag langs boomstammen. De boomkruiper is onopvallender. Die kan alleen naar boven. Als hij naar beneden wil, moet hij vliegen.”

Ik keek om me heen. Het weidse uitzicht. De paarse gloed. We waren op een goed moment op de juiste plek.

Af en toe wierpen we een half oog op de grond, op zoek naar haar telefoon. Misschien lag die nog thuis, maar we liepen toch dezelfde paden opnieuw, alsof herhaling ons zou helpen herinneren.
“Kwamen we nou uit dat pad, of toch deze?”

“Zie je daar, die liggende berkenboom?” vroeg ze ineens.

Ik knikte.

“Ik voelde me zoals die boom. Omdat niemand vroeg hoe het met me ging. Alsof ik niet bestond.”

Ze had er een gedicht bij gemaakt, zei ze. Het hardop voorgelezen, daar, bij die boom, aan iemand anders. Ik liet het op me inwerken. De warmte van de zon deed de sjaal om mijn nek prikken.

In mijn eigen buurt staan twee grote bomen die ik in gedachten groet. Ze staan naast elkaar, sterk geworteld. De een iets kleiner dan de ander, als de vertrouwde mensen uit mijn jeugd.

Een boom kiezen die groot en stevig is. Waar je naartoe kunt als je kracht nodig hebt.

Zou dat iets voor haar zijn?

Het beeld van die liggende berk greep me aan. Ik ging misschien te snel. Maar het raakte me.

Ik dacht aan prinses Irene, die met bomen sprak. Ooit kwam dat in het nieuws. Iedereen lachte, ik ook. Nu niet meer.

We stonden stil en keken om ons heen.
Naar bomen, zonder te bomen.
Dat is nog best moeilijk.

We liepen verder met de zon in ons gezicht. Geen krentenboom gezien, maar wel veel andere mooie soorten.
Bij thuiskomst lag haar telefoon aan de oplader.

natuur bomen heide

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

Er is nog niet op deze inzending gestemd. 27