PAARDENBLOEM EN PAPAVER

Tussen de dubbele vangrails van de wegen die van en naar Tata Steel leiden kon je een glimp van ze opvangen: een paardenbloem en een papaver. Een beetje triest en eenzaam stonden ze enkele meters uit elkaar. In mijn gedachten overpeins ik de gedachte, dat als ze zouden kunnen denken, wat zouden ze van hun situatie vinden. Onzin natuurlijk, planten kunnen niet denken en al helemaal niet communiceren met elkaar – vooral als het ook nog eens verschillende planten zijn lijkt me dit net zo te gaan als bij mensen met verschillende geloven en/of etniciteit.
Deze week echter heb ik ergens een artikel gelezen dat bloemen en planten wel degelijk met elkaar schijnen te communiceren door middel van een soort van telepathie.

Wat zouden die twee met elkaar bepraten en vertellen over hun benarde situatie? Zou het kunnen zijn dat de paardenbloem tegen de papaver z’n teleurstelling ging uiten en andersom. Zou zoiets als volgt plaats kunnen vinden.
‘Zeg, papaver vertel eens hoe jij op deze rot plek bent terecht gekomen.’
‘Om eerlijk te zijn, ik heb geen idee. Ik hoor in een weiland te staan met soortgenoten en een enkele vreemde snuiter, die er eigenlijk niet thuis hoort, maar dat zij zo, het zijn tenslotte ook bloemen die blijkbaar daar zomaar terecht zijn komen. Misschien zijn ze verdwaald of in de steek gelaten door hun zogenaamde ‘vrienden’ of in een verkeerde wind terecht gekomen.
‘Nou, ik heb het laatst via via gehoord dat ze er vaak ook geen idee van hebben. Maar goed’, zei de paardenbloem, ‘daar verandert onze situatie niet mee. Nogmaals heb jij enig idee hoe je hier terecht bent gekomen?’
‘Nee, want toen ik tot leven kwam, stond ik hier opeens. En het vervelende is, dat ik me vanuit deze situatie niet kan voortplanten. Er komt hier echt geen vlinder of bij of vogel langs – veel te gevaarlijk. En jij dan?’
‘Bij mij is er een duidelijker verklaring voor het hoe en waarom. Zoals je weet, verplaatsen wij ons met parapluutjes. Als we uitgebloeid zijn waaien we weg en als je in een verkeerde wind belandt, kun je zomaar ergens terecht komen waar je niet wil zijn. Zoals wij nu. Ik vraag me wel eens af hebben ze daarboven dan helemaal geen controle over wat ze doen?’
‘En toch als je bepaalde mensen mag geloven bestaan er wel degelijk krachten vanuit daarboven die je leven bepalen,’ zei de papaver.
‘Ach jongen nee, geloof je dat nou echt? Onzin, zei de paardenbloem.’
‘Denk je echt dat het willekeur is, dat wat ons is overkomen?’
‘Natuurlijk, denk je, dat ze zich daarboven druk maken om een simpele paardenbloem of een innemende mooie rooie papaver?’
‘Nou, ik ben anders wel de moeite waard toch? Maar je hebt wel gelijk. Wat dat betreft zitten wij en mensen blijkbaar in het zelfde schuitje.’
‘Inderdaad, die denken ook dat ze zoveel in eigen hand hebben en dat zij van daarboven met ze is, maar helaas het is een illusie. Kijk maar om je heen, je ziet steeds meer andere types mensen die door een (be)wind naar hier zijn overgewaaid en hier een vaste plek hopen te vinden.’
‘Weet je,’ zei de papaver, ‘van de week zag ik - planten schijnen ook op een of ander manier te kunnen waarnemen - op het ene weiland met paardenbloemen, alleen maar jullie eigen soort staan. Geen een vreemde plant kan daar z’n kop opsteken.’
‘Kan wel kloppen, wij paardenbloemen hebben het niet zo op vreemde gasten.’
‘En weet je, op een veldje even verderop stonden allemaal prachtige blauwpaarse korenbloemen. Heel mooi. Maar het echt mooie was dat er ook rode papavers, gele ganzenbloemen en witte bloemetjes een plekje werd gegund, die er hun kopjes konden opsteken. En weet je, door het doorbreken van dat paarsblauwe veldje, had dit veldje de charme en harmonie van een schilderij en daar kan een veld vol paardenbloemen niet tegenop.’
‘Misschien dat er dan toch nog iets daarboven wordt geregeld,’ zei de paardenbloem.

paardenbloem papaver korenbloem

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 3 stemmen 136