Alle inzendingen over ziekte

In arren moede en verbijsterd sta ik op een vroege zondagmorgen voor de openschuivende glazen deuren van de Huisartsenpost en spreek in door de mechanische luidspreker dat ik "in nood" ben. Een astma-aanval vormt een "brevet van lichamelijk onvermogen" waarvoor men "acte de présence" geeft; waarvoor men capituleert en waarvoor men komt opdraven…

De busreis duurt anderhalf uur en voert door tal van Brabantse dorpen als Waalwijk, Sprang-Capelle en Vlijmen, tot ik mijn bestemming bereik: het grote, nieuwe Jeroen Bosch Ziekenhuis, gelegen aan de zuidrand van Den Bosch. Terwijl opgewekte, jonge verpleegkundigen en artsen, schertsend, lachend en flirtend - alsof onheil, ziekte en levenseinde niet…

Het is nog niet druk in de wachtkamer als ik arriveer. Een brede, witte zuil doorsnijdt de ruimte en deze lijkt al even massief en solide als de zorg die men hier biedt. Ik spreek een medepatiënt naast mij aan met de eretitel "meneer". Ik had hem bezwaarlijk "jongeman" kunnen noemen. De dames met de koffiewagen worden verwelkomd als een geschenk…

De Huisartsenpost is vanuit mijn woning goed bereikbaar. Ik hoef slechts het kruispunt te passeren waar rode, groene en oranje lichten dag en nacht knipperen en de wacht houden en langs groene hagen te lopen door een smal pad dat toegang biedt tot de gastvrij openschuivende glazen deur van de dokterspost. Binnen is merkwaardig genoeg een banner opgesteld…

Het woord "lusteloos" lag haar steeds vóór op de tong; het was als een onverteerbare brok geworden, die zij niet door kon slikken, die haar zwaar op de maag lag en waar zij ziek van werd, indigestie van kreeg en waarvan zij zich niet kon bevrijden. Misschien zou men ook kunnen zeggen dat dit woord haar verwerd tot een hoogstpersoonlijk cliché dat…

In de gele auto, die razendsnel arriveerde, werd ik weggevoerd van mijn stadse woning. Het zuurstofmasker kreeg ik snel op mijn gezicht geduwd en door de bovenruit zag ik, terwijl de auto voortreed, in wisselende gedaanten het geboomte aan weerszijden van de snelweg dat elkaar, figuurlijk gesproken, nooit in een liefdevol pact of harmonieuze alliantie…

De lichtgele auto met de trotse letters "ambulance" op de buitenkant is snel gearriveerd en ik kon de twee heren en de dame in de groene kledij verwelkomen. Zouden de poorten van het ziekenhuis zich voor me openen, zoals ik wenste? De verpleger stelde vakkundig vast dat mijn lichaam nog terugveerde, dat het nog weerstand bood aan de astma-aanval…

De nieuwe Nederlandse regering zou in één klap veel lof kunnen verwerven als zij op zo kort mogelijke termijn het vapen onmogelijk maakt door het verbieden van gebruik en verkoop van dit verslavende middel. De uitgekookte tabaksproducenten vullen hiermee het gat dat door het grotendeels wegvallen van de sigaret bij jongeren is gevallen. Vapen is nog…

Het nieuwe kabinet wil minder ambtenaren. Laat het beginnen het aantal ambtenaren bij de Nederlandse zorg Autoriteit (NzA) te halveren. Het is een uitdijende organisatie die steeds meer onnodige taken naar zich toe harkt. Bij v o o r b e e l d: Onderzoeken naar de tariefstelling in de GGZ die resulteren in een te hoog tarief, vaststelling van…

Sir Anthony Hopkins, wereldberoemde Welshe acteur weet (gelukkig) van geen stoppen met werken. Bovendien is Hopkins eveneens een verdienstelijk componist. Geboren op Oudejaarsdag 1937 te Port Talbot in Wales is deze Welshman sinds 2000 woonachtig in de Verenigde Staten. Door zowel de film 'The Silence of the Lambs' als 'The Remains of the Day',…

Om het verderfelijke gebruik van vapes door jongeren te minimaliseren is de invoering van een neutrale verpakking een te minimale maatregel. Een reeks van verdergaande maatregelen moet ook de schatrijke, meedogenloze en schaamteloze producenten hard raken.…

De gruwelijke en wereldomvattende pandemie is passé; een gepasseerd station, maar een laatste horde moest ik nog nemen. Daartoe moest ik de reis aanvaarden met de bus die vanuit mijn geboortestad haar parcours aflegt door de dorpen en tenslotte Teteringen bereikt, het voorportaal van het afschuwelijke station van Breda dat slechts in staat is grenzeloze…

‘Waarom ben je zo chagrijnig?’ vraagt het muisje aan de olifant. ‘Ik heb al de hele dag oorpijn’, bromt de olifant, ‘en dat is een hele nare pijn.’ Het muisje kijkt de olifant meewarig aan. ‘Ja, dat weet ik,’ zegt hij, ‘ik heb dat ook wel eens. Maar ik heb kleine oren, die van jou zijn zo groot. Dat zal nog wel meer zeer doen, hè? ‘ ‘Welnee,…

Quote: Wat je niet kunt verhelpen, moet je verdragen. Deze uitspraak is afkomstig uit 'Middernachtskinderen' van de Indiaas-Britse/Brits-Indiase auteur Salman Rushdie. Dit inmiddels 42-jarige boek is afkomstig/geschreven uit respectievelijk in 1982. Ook zijn veel, zo niet de meeste handicaps niet te verhelpen. Daarentegen zijn er handicaps…

We ontmoeten elkaar iedere morgen vóór de supermarkt en behoren daar inmiddels tot de vaste klanten. In de vroege morgen is het daar nog rustig en kan hij de vele prikkels vermijden die hem zozeer belasten. Zijn beide armen tonen een roodachtig onheilspellend patroon van wonden. Om de innerlijke pijn te bestrijden met nog meer, andere pijn snijdt hij…

Hij wordt vergeetachtig, we noemen het nog geen dementie want dat woord ; daar trekt hij z’n neus voor op en reageert: dement, ik? Hoe kom je erbij? Dus we herhalen tot in den treure alles wat we al eerder zeiden, op herhaling als het ware…. Hij is vergeetachtig en ach dat zijn we allemaal wel eens maar dan komt er een heel raar verhaal want, hij…

Vanuit de joods-christelijke cultuur staat er geschreven “vraag en er zal je gegeven worden” los van de werkelijkheid. De natuurlijke krachten schat ik hoger in door haar wetmatigheden waar we aan onderworpen zijn dan wat er geschreven is. Wanneer de rede hoop zou zijn met resultaat, dan zou de agnost over ”iets Goddelijks” kunnen spreken. Bestaat…

Met wellicht verbazingwekkend enthousiasme en een ondanks alles onterechte blijmoedigheid had ik te voet in de vroege morgen koers gezet naar het Twee Steden Ziekenhuis, een "medisch bolwerk" dat door haar architectuur slechts tot gevoelens van doodsheid en vergaande lusteloosheid aanleiding kan geven. Maar ik moet wel opmerken dat het menselijk gevoelsleven…

Toen de helgele, elegante auto met aan de buitenkant het toverwoord "Ambulance" was gearriveerd en toen de verplegers in de groen-gele kledij mijn huis hadden betreden, was ik dankbaar en woorden van dank vloeiden dan ook overvloedig van mijn lippen. De adem was me benomen door de onheilspellende ziekte die men de naam "astma" heeft toebedeeld en…

Eens, in dat verre, haast vergeten jaar, had de dokter ons bezocht in mijn ouderlijk huis. De trouwe huisarts, die zes jaar daarvoor geassisteerd had bij de bevalling en mij mede ter wereld had gebracht, had mijn hand bij die gelegenheid vastgenomen; een vreemd en wonderlijk gevoel! Mijn longen waren aangetast. Opname in het St. Elisabeth Ziekenhuis…

Ze zijn echt de wereld nog niet uit, al denken we soms van wel- de kleine wonderen - ze zijn er nog steeds en waarom ik dat denk ga ik even op papier zetten…. Het is namelijk zo dat: hij vorig jaar te horen kreeg ( waar zij natuurlijk bij zat ) dat ie niet lang meer te leven had… Een rot bericht en beiden zagen het wel aankomen maar dat is altijd…

In hoeverre haar voorheen zozeer eclatante verstand nog intact was, bleef mij onduidelijk. Maar gelukkig was zij zich onbewust van het feit dat zij verdreven was uit haar stadse woning waar de tekenen, trofeeën en bewijzen van haar vroegere eruditie nooit meer op haar zouden wachten. Een curieuze en onterechte lichtzinnigheid en blijmoedigheid hadden…

Zelfs de "Afdeling Dagbehandeling" van het Twee Steden Ziekenhuis was, afgezien van de mij van oudsher bekende grote foto's in de wachtkamer van Afrikaanse jongemannen met lendendoek, bezig met het aanleggen van een vuur, getooid met Kerstversierselen, zilverkleurige guirlandes langs de wanden in de anders zo kale gangen, een paar vermiljoenrode…

Alsof de zozeer wenselijke gezondheid die het al zo lang laat afweten nog altijd vigeert, alsof de lange keten van onheil die als een loden last om de hals hing plotseling en onverwacht is doorbroken; alsof een nieuwe toekomst is aangebroken nog ongeschonden is en veelbelovend, die ruimte biedt voor fantastische nieuwe initiatieven en plannen; zo schijnt…

Ik stond te wankelen op mijn benen bij de bushalte, mij niet bewust van de ziekte die onvermoed al verder het terrein en gebied van mijn lichaam veroverd had dan ik wenste. Mijn lichaam zou me dwingen halt te houden voor de overrompelende longziekte. In het ziekenhuis zou een horde van specialisten aan mijn bed treden. Ze zouden me verzekeren in weerwil…

December, het zou de mooiste maand van het jaar moeten zijn maar hoe anders is het nu in diverse huizen en gezinnen, hoe kei- knalhard is deze maand voor een paar gezinnen die de afgelopen weken volop bezig geweest zijn met: het regelen van de uitvaart voor een echtgenoot, hoe loeihard is deze maand als je bedenkt dat er voor een man geen volgende maand…

Steeds bleef Bjarne zich afvragen hoe het ging met Emma Petronella. Nooit eerder had hij haar zo lang niet gesproken. Inmiddels had Bjarne zich aangesloten bij “Gedichtenfreaks”, een bonte verzameling goedmoedige gekken, die alleen via het gedicht konden communiceren. Het waren geen zeldzame afwijkingen die er dansten rond de woordenbrij. Sommige…

We raakten in gesprek vóór de boekenkast die opgesteld staat in de gang van het ziekenhuis dat wij beiden met uiteenlopende doeleinden bezochten. Hij wenste daaruit zijn favoriete roman te kiezen die hem naar mijn inschatting mogelijk zou steunen bij zijn ongeluk nu de scootmobiel tot zijn bestemming en redmiddel was geworden. De romans in het kastje…

Urgentie:Laag Het is een vrouwke ”Fleur”, onze moederlijke 13 jarige Malthezer. We spelen ”gastgezin”. Binnen de formele deuren, waar ik zelf de naam moet lezen om niet in een andere kamer te verdwalen, vindt “Fleur” blindelings haar weg, heen en terug, in het woon-en zorgcentrum. Zinsneden, klanken, een andere geboorte aankondigen, soms met…

De nieuwe dag is aangebroken met nieuw licht dat gloort door de neergelaten beige rolgordijnen. Het verkeer op de snelweg naast mijn huis voltooit haar route zoals ik vandaag mijn gang naar het ziekenhuis moet afleggen. Ook vandaag zal de injectienaald diep doordringen in mijn kwetsbare rechterarm en zal ik mijn lotgenoten signaleren en ontmoeten in…