Op de Afdeling Longfunctie van het Twee Steden Ziekenhuis

Het is nog niet druk in de wachtkamer als ik arriveer. Een brede, witte zuil doorsnijdt de ruimte en deze lijkt al even massief en solide als de zorg die men hier biedt. Ik spreek een medepatiënt naast mij aan met de eretitel "meneer". Ik had hem bezwaarlijk "jongeman" kunnen noemen. De dames met de koffiewagen worden verwelkomd als een geschenk uit de hemel.

Vandaag zal de verpleger, gekleed in de witte beroepskledij, met de dunne naald tastend en aarzelend zoeken naar de diepliggende slagader die het bloed uit mijn longen vervoert.

Een strak verband gaat om mijn smalle, kwetsbare pols.

De longarts zal ik kunnen mededelen dat mijn verouderde lichaam vooralsnog standhoudt onder mijn ziekte. Dat ondanks alles het rochelen, de hoest en de benauwdheid een einde namen en dat aldus een nieuwe toekomst zich voor me opent als een goed begaanbare avenue of boulevard die zich nog altijd voor me uitstrekt...

ziekte behandeling toekomst

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 7