Alle inzendingen over familie

Zaterdagochtend. In gedachten verzonken liep ik over de markt. Zou ik nu sla gaan eten of toch worteltjes? Aldus dubbend botste ik tegen iemand op. Het was een kleine, gezette vrouw met een vriendelijk gezicht. Ze lachte naar me. “Sorry, mevrouw”, verontschuldigde ik me, “ik had u niet gezien.” De vrouw glimlachte nog altijd en zei: “Geeft niks…

Niet weten wie je ouders zijn kan na verloop van korte of langere tijd een trauma veroorzaken. Ook als men de gegevens van één van hen niet boven water krijgt, laat dit diepe sporen achter. Neem b.v. de situatie van G.E. Dachte: wetend dat D.E. Wens de vader is blijft het spoor dat naar moeder leidt vermoedelijk voor altijd onvindbaar.…

‘We moeten nodig eens de familie in Onstwedde bezoeken nu je overgrootvader nog leeft, dan kun je met hem kennis maken dat zal hij fijn vinden. We gaan dan gelijk een spijkerbroek voor je kopen’, zegt Oma, ‘de kledingwinkel in Onstwedde heeft ze in de aanbieding heb ik gehoord, ze schijnen erg sterk te zijn en lang mee te gaan’. De spijkerbroek…

'Me zuster!' Tja, dat klinkt een beetje als 'Mijn tante op een bakfiets!' Maar de combinatie tante en bakfiets is absoluut ondenkbaar, althans in mijn familie. Niet alleen stammen mijn tantes uit de tijd dat bakfietsen nog slechts met de bakkersknecht en de scharensliep werden geassocieerd, ook fysiek is de combinatie schier onmogelijk. De uitroep…

Ik weet nog dat ik uit het ei kroop, donsnat en moede van het tikken met mijn eitand tegen de binnenkant van de schaal. Vermoeiend hoor, zo'n geboorte, en ik moest 't ook nog allemaal zelf doen. Pas bij het uitvliegen verweet ik mijn ouders mijn moeizame terwereldkoming, zelf wisten zij niets beters dan 'tsja, jij was ons eerste ei, wij wisten…

Met haastige stappen beklim ik de zoldertrap, in de wetenschap dat er ergens tussen al die oude spullen een hutkoffer vol herinneringen op mij staat te wachten. Herinneringen die mij hopelijk zullen helpen bij het terugvinden van ontbrekende puzzelstukjes uit mijn verleden. Ik open de deur van de zolder en de verweerde spiegel van de grote, pompeuze…

Woensdag, 19 augustus, half 11 in de Haagsche duinen, zevenentwintig graden in de schaduw. En dat aan zee. Het wordt de warmste dag tot nu toe gemeten. Tropisch, zeggen de kranten. De stranden liggen al vol, de terrassen puilen uit, de paden in de duinen worden bevochten door gezinnen die de auto verderop hebben moeten parkeren; zwoegend en zuchtend…

Op een klein stationnetje, ’s morgens op het perron, stond ik te wachten. Het was mistig, en in de verte hoorde ik de trein al naderen. Het gestamp van de locomotief werd steeds luider, en met een hoop geknars van de remmen kwam het boemeltje tot stilstand. De deur ging open en mijn blik viel op een strenge oude dame. Aangezien er verder niemand…

De samenleving moet meer doen om familiedrama’s te vermijden. Daarom hoort elk gezin met gescheiden ouders en kinderen een gezinscoach te krijgen.…

Het is leuk om mensen van vroeger tegen te komen via www.schoolbank.nl . Dat is een ding dat zeker is. Vooral als je zovaak verhuisd was zoals zij. Waar ze geen rekening mee gehouden had, was dat het contact met het “verleden“ maar al te duidelijk liet zien waarom er zoveel was mis gegaan. In- en intriest was dat. Ze kon er nog om huilen. Echte…

Toen ik eergisteren in de tuin zat viel het me plotseling op. De merels vlogen niet meer af en aan. Ze hadden een nest in de klimop en de jongen waren enkele dagen uit. Voorzichtig schoof ik de klimopbladeren weg. Met een spiegeltje keek ik in de nestkom en…leeg. Het moest die avond ervoor gebeurd zijn. Een ekster of een andere rover had het nest ontdekt…

Melissa zag neef Johan bij de notaris met piepende banden wegrijden, zonder haar iets te vragen. Ze waren eendrachtig met zijn auto naar Friesland gereden, maar van die wilsovereenstemming was nu niets meer over. Het kon haar niet veel schelen. Ze moest er niet aan denken met die hufter weer vele kilometers door te brengen. Ze had ook wel behoefte…

Zo ben ik opgevoed, de paplepel kwam er aan te pas, 'zo is het en niet anders'. Ik at wat de zwart emaille pot schafte, mijn vader beunde in het weekend bij om al die bekkies te kunnen vullen. Mijn moeder bewerkte op de trapnaaimachine (Grizner) de krijgertjes, kleding uit meelij gegeven, en die gingen dan weer over naar de volgende jongere. Ik…

Tante Louise was nooit erg gezien geweest bij de familie Hertsenberg, maar haar overlijdens-annonce deed de deur dicht. Onder haar naam stond ‘Zo, jullie hebben je zin’ en ‘Geen bloemen of ander vermaak’. Louise had stil geleefd, afgezonderd van de wereld. Teleurstelling was haar Leitmotiv geweest. Alleen haar nichtje Melissa had nog enig contact…

Heel voorzichtig nam hij haar handen in de zijnen. “Niet huilen joh”; zei hij. “Je wordt er beslist niet mooier van”. Ze keek vanuit haar betraande ogen naar hem op. “Maar…..”; snikte ze, “ze is zo gemeen!”. Het beeld dat hij nu voor ogen kreeg, was er een van wel 40 jaar geleden. Hij bedacht dat ze toen een jaar of tien geweest moest zijn.…

Op de zender Discovery is 's morgens een programma te zien over vier broers op een autosloop in Duitsland. Naar dit programma kijk ik vaak en met veel genoegen. Ten eerste is het een leuk programma en begin van de dag en het is ook grappig. De vier broers zijn echte broers, eentje is de oudste en rookt en neemt de telefoon aan, de tweede kookt en…

Als u overweegt met familieleden of vrienden een weekend door te brengen in groepsaccommodatie De Suikerberg in Loon op Zand, moet u wel zelf dekbedden of slaapzakken meenemen. Doet u dat niet, dan komt u voor een onaangename verrassing te staan. Voor ons gezelschap zorgde het voor een van de kleine minpuntjes van het weekend. Ons gezelschap, dat…

Ik zag een keer een documentaire op Discovery Channel over een bepaald type boom in Amerika. Nu behoren bomen niet direct tot mijn interessegebieden, maar deze documentaire trok toch mijn aandacht. Het ging over de zgn. bristlecone, een boom die zich zelfs wist te handhaven in een woestijngebied. In een extreme omgeving die nog geen grassprietje de…

Voorjaar 1962. Ik was tien jaar en we waren net in Nederland voor een tijdelijk verblijf van negen maanden. In augustus van dat jaar zouden we weer teruggaan naar mijn geboorteland, het voormalige Ned. Nieuw-Guinea. Voor het intensieve bezoek aan familie en vrienden had mijn vader een oude Kapitän gekocht, indertijd het vlaggeschip van Opel. Zo’n dikke…

Als je ooit een boek wilt lezen, waarvan je alleen maar de titel en de misschien ook nog de naam van de schrijver moet onthouden: Spycatcher van Peter Wright. Succes verzekerd, er zal geen woord van blijven hangen. Tegen mijn voornemen in om voorlopig geen non-fictie zoals documentaires, levensverhalen of andere waargebeurde rotzooi meer te lezen heb…

Als je het "warm nest gevoel" niet kent, smaakt het brood overal hetzelfde.…

Hij rookte de laatste maanden weer een beetje erkende hij 10 juni. In 2006 gestopt na eenentwintig jaar. Sindsdien Nicorette-kauwer op stille momenten buiten beeld. Nu licht aangeslagen, hij kon het maken bleek bij de verkiezingen. Barack ‘was ooit een zware roker’ reageerde zijn arts publiek. Hij stopte omdat en toen Michelle het niet vond passen…

Zoals elk volk zijn taal, zijn cultuur, zijn “duister” verleden heeft, zo ook heeft elke individu zijn gewoontes, zijn gebruiken, zijn dagdagelijkse rituelen. En die kunnen nogal wat uit elkaar liggen in eigen midden, in het verenigingsleven, in feite overal. Als je er even wilt blijven bij stilstaan ( je mag er gerust bij gaan zitten hoor!) zal je…

Drie weken later liep onze vader plotseling weg, zonder te zeggen waarom. We wisten niet wanneer hij terug zou komen. We hadden geen klok meer. De tijd was alleen nog maar af te lezen aan het stijgen en het dalen van de zon, en dat gebeurde alleen overdag. Er kwam een laagje stof over onze huid te liggen. Onze ogen keken verwilderd naar de wereld…

Boekenkasten gevuld tot aan het plafond. Bonte, mooie boeken met zware kaften. Fotobanden, romans, kunstboeken, een grote collectie langspeelplaten. Klassiek. Met kerst en op zondagochtenden ging het doorschuifluik in de keuken open en drongen de klanken van de sacrale muziek van Bach, de dramatiek van Bruckner of de zalige luchtigheid van Mozart…

Het e.e.a. en de zesentachtigste keer. Alleen in dit huis, een gekke gewaarwording, ze is net naar haar werk vertrokken, ikzelf moet vanmiddag pas beginnen. De post wordt pas aan het einde van de morgen bezorgd, ik ben toch wel benieuwd of de brief erbij zit. Dan is het officieel, niet dat het anders aan zal voelen dan nu, maar toch, dán is het…

Lukas staat op het perron. Zijn vader heeft hem daar met de auto naar toe gebracht. Vanaf hier mag hij helemaal alleen verder reizen. Lukas is bijna tien jaar. Het is de eerste keer dat hij zonder zijn ouders met de trein naar oma reist. Oma Pleister woont in een klein stadje. Maar niet in een normaal huis. En ook niet in een flat. Ze woont in haar…

In een grijs verleden had mijn zusje een winkeltje in handenarbeidmaterialen. Het was een klein en knus winkeltje, waar ik vaak in te vinden was. In de avonduren gaf zij les aan huisvrouwen uit het dorp, die naast de alledaagse beslommeringen ook nog graag iets leuks wilden fabriceren. Ook werd zij vaak uitgenodigd door verschillende verenigingen om…

Met de handen samen en de ogen stijf dicht baden we, zowel voor als na elke maaltijd, het Onze Vader, het Wees Gegroet, met als nabede: 'Lieve moeder Maria, zegen Ome Wim en onze kindjes, Amen'. We hadden heel veel ooms en tantes, maar voor deze oom werd bij ons zesmaal daags gebeden. Hij was onze Heeroom en stond als zodanig hoog aangeschreven…

Een mens heeft heel wat identiteiten, zo ben ik man, echtgenoot, vader, opa, broer, zwager, vriend, maatje, buurman, kennis, collega, medewerker, medebestuurslid, etc. Ooit was ik zoon en kleinzoon, tot mijn ouders en grootouders overleden en sindsdien ben ik ook wees. En voor de kinderen van mijn broers en zussen ben ik oom, oftewel omke, zoals dat…