Alle inzendingen over individu

De dertig jaren in het onderwijs waren snel voorbij gegaan, geruisloos, als diende de werkkring als lerares slechts om de tijd te doden. Generaties leerlingen waren voor haar ogen verschenen en ze had hen weer nagewuifd als de poort van de school weer achter hen dichtviel en zij een zekere of onzeke...

Iedereen mag beweren dat ik een ezel ben, maar als ik zelf denk een rund te zijn, dan is dat een waarheid als een koe.

Wij leerden de goede, trouwe en nijvere Marianne op toevallige wijze kennen en ze zou gedurende twintig jaar onze woning schoonhouden, alsof het het Eerste Gebod was of de Categorische Imperatief dat iedere bacil en iedere spinnenweb uit de verste uithoeken van ons huis verdreven zouden worden. On...

In mijn huis bewaar ik tot op de huidige dag een verroeste stormlamp; herinnering aan de merkwaardige, zonderlinge buurman Van Z., die tijdens de kwetsbare en eenmalige jeugdjaren van mij en mijn arme zus, doorgebracht in het arbeidershuisje dat in de schaduw en beschutting lag van de wollenstoffenf...

Het leek een gewone door de weekse dag. Hij maakte trouwens geen onderscheid tussen de dagen; kende de namen ervan niet; kende geen stemmingen die volgens sommigen noodzakelijkerwijs samenhangen met bepaalde dagen, zoals een zondagsstemming of een maandagochtendhumeur. Plotseling waren ze gekomen...

Meteen na bovenstaande titel laat ik toch nog maar een tweede volgen, die als een rode draad door deze inzending zal lopen, te weten: “Open brief aan Joanan”. Uitgangspunt is een citaat uit zijn reactie, aan mij gericht, in hartenkreet nr. 3399: “Misschien moet je weer wat vaker aan de bak en...

Toen ik weer eens de bus instapte in Tilburg Noord voor een reis die ik al honderden keren gemaakt heb, begroette een stem mij die toebehoorde aan een jonge vrouw, gezeten op een van de achterste banken. Zij was getooid met een zwart hoofddoekje en verklaarde mijn nieuwe buurvrouw te zijn. Na jaren ...

Ik ontmoette Ada voor het eerst op een regenachtige januaridag na een telefoongesprek waaruit geen uitgebreide spreekvaardigheid in de Nederlandse taal van haar kant naar voren was gekomen, maar wel haar bereidheid mij te helpen met het huishoudelijke werk in mijn woning. Het lange, zwarte haar golf...

Ze is gekomen en op het eerste gezicht zag ik al dat ze weinig zeilen bij te zetten had..... De hersenvliesontsteking had diepe sporen nagelaten. Ze droeg een armzalig, haveloos en onderkomen bontjasje dat op merkwaardige en provisorisch aandoende wijze was samengesteld uit losse lappen en het was...

Het leven is bijzonder. Afhankelijk van hoe je het benadert natuurlijk. Vanuit het leven van alledag zou u dat misschien niet direct stellen. Dat elke dag ook een bijzondere kan zijn. Het is als het open schoppen van een open deur. Het filosoferen over de dagelijkse sleur. Maar er is hoop. Ik ...

37. Van kleins af aan had ik het gevoel dat ik onzichtbaar was. Ook later toen ik modellenwerk ging doen of wel eens als rondemiss bij een wielerwedstrijd een bloemetje overhandigde, had ik niet het gevoel dat ik het was die daar stond of liep. Het waren verschijningsvormen van mij in de open...

Hoewel hij jarenlang de buurman was geweest van mijn inmiddels overleden moeder, sprak hij mij niet aan toen ik hem ontmoette bij de bushalte. Kennelijk vond hij het wel uiterst precair met iemand in gesprek te komen die volgens zijn razendsnelle, momentane berekening wel in het laatste stadium van ...

In mijn korte leven heb ik twee studies gedaan. Sociale Geografie en Recht en Bestuur. In de tussentijd had ik een carrière als programmeur voor ziekenhuisprogrammatuur wat ik, gezien de graagte waarmee collega’s mij bij hun projecten betrokken, wel aardig goed kon, maar waar ik mijzelf niet thui...

Soms heb je van die dagen, dat je me niks, maar dan ook echt niks moet vragen, dan zit ik in mezelf. Soms heb je van die dagen dan kun je me alles vragen, niet dat ik dan niet in mezelf zit, maar heb dan ook aandacht voor andere dingen. Soms zijn de dagen gedeeld door twee, dan zit ik een dee...

Een goede bewering schrijven valt buiten mijn kunnen. Ik zet hier dan ook meteen maar een punt achter hier is hij dan: .

Op een zonnige middag wandelde een jongen van ongeveer 12, 13 jaar de stad uit, kuierde rond in een mooi plantsoen. Jacob snoof de geur van bloemen en bladeren op, keek naar boven. Wat was de hemel prachtig blauw, met enkele grote wolken van zuiver glanzend wit! "Die wolken dragen mijn gedachten ...

Een jaar geleden verloor hij zijn vrouw aan dementie. Gisteren kwam ik hem tegen na het uitlaten van zijn hond, uitgelaten werd ik besprongen. Buurman Herman is stervende, de klok tikt minuten weg die er niet meer toe doen. Zinloos vraagt hij zich af waarom hij het toch altijd goed gedaan heeft. ...

Op een dag die om onbekende redenen was "uitgevoerd" als de afbeelding op een Roomsch-Katholiek bidprentje (ik moest denken aan een hemel vol pasteltinten met een bleke zon achter een met paarse doeken omfloerst kruisbeeld) kwam ik haar bij de bushalte tegen. Ze zou een schoonheid zijn geweest al...

Ik ontmoette hem op de Noordhoekring. Zijn vergrijsde snor en baardje vormden een smalle, dunne lijn rond zijn neus en mond. Hij stapte van zijn fiets, zette één voet naast het voorste wiel en zijn vriendelijkheid overstelpte mij. We hadden elkaar twaalf jaar niet gezien en ik herinnerde me de...

Ze leek me een Braziliaanse of Spaanse met geprononceerde lippen, licht getint, en met warrige zwarte krullen. Wachtend op lijn zes kwamen we te praten, eerst over het weer, daarna over de menselijke lotsbestemming dan wel over het geluk dat ons toebedeeld was of eventueel nog verschaft zou worden v...

Het Zelf van de mens is een ver land waarnaar hij heel zijn leven blijft reizen en waar hij nooit aankomt. De lagen van opvoeding, omgeving, cultuur en nationaliteit zijn eromheen geslibd als aanzettingen van mossen en koralen rond een scheepswrak dat sinds mensenheugenis rust in de diepte van de oc...

"Wil je eens kijken bij "De Slegte" zei mijn zus "of ze een boek over molens hebben. Vroeger was hij in de naaimachines, nu is hij in de molens". Het boek waarop meteen al bij binnenkomst in de winkel mijn oog viel, kon niet beter aan onze doelstellingen beantwoorden: pontificaal prijkte op d...

Het scheen me toe dat ze aan een stuk door op de toppunten van wanhoop verkeerde, als een onwillige koorddanser die voortdurend van het koord van het leven af dreigt te vallen, maar ze zweeg; zweeg voortdurend zodat haar innerlijk voor mij afgesloten bleef als een onontdekte schat in een Koningsgraf...

Hij kwam aanstrompelen bij de bushalte. Zijn O-benen deden een hippisch verleden veronderstellen. Schijnbaar in overeenstemming daarmee verklaarde hij: "De paarden die de haver verdienen krijgen haar niet" en hij liet me in het ongewisse of hij doelde op de miskende verdiensten van zijn echtgenote...

Waar reken je iemand op af? Op de binnenkant of op de buitenkant? Waar reken je jezelf op af? Op je uiterlijk of op je innerlijk. Het is niet altijd makkelijk jezelf te zijn, wanneer het pijnlichaam van de geest weer om erkenning vraagt, het onverwerkt verdriet, de onwelkome gebeurtenissen, uit h...

Het is weer zo ver, ik tik de nieuwe dag in donkere uren en pluk de nacht. Heb er geen recht op, slechts een vruchtig gebruik van duistere krachten. Vroeger kwam ik overal en altijd te laat, behalve op afspraakjes, het was in die tijd dat ik verslaafd geraakte aan de rook in mijn longen. Kwam ik ...

‘Mensen moeten’, zo zeggen burgemeester Ahmed Aboutaleb (PvdA), Westlands wethouder Arne Weverling (VVD), burgemeester en Tweede Kamerlid Jesse Klaver (GroenLinks), ‘met hun poten van onze politici afblijven’. Ik ben het daar niet mee eens. Niet dat ik het goed vind dat mensen bij raadsv...

De deur met opschrift"T.Broeckx" biedt toegang tot een kale ruimte. Toch biedt de Verzorgingsstaat (voor zover die nog bestaat) ook hem een bed en een sobere kast met stevige vergrendeling (Het moet wel gezegd worden dat zijn laatste televisietoestel geen lang leven beschoren was) Tot de eigend...

Wie droomde er niet van in de jaren '60 en daarvoor? Een onbezorgde jeugd was voor heel veel kinderen niet weggelegd. Al helemaal niet wanneer er sprake was van een 1 ouder gezin, of wanneer een van de ouders ziek of werkeloos waren. Wie droomde er niet van onbezorgde dagen, weken, maanden en jaren...