Alle inzendingen over natuur

Aha, zunne, ja, binnenkort ook in Brasschaat, toch is het multiculturalisme in Groot-Brittannië effectief nooit een proper politiek idee geweest, communicatief eerder een bijwerking van het gedrag van een gedutroueerde marktmeester of een skoon wijfke met veel te veel canvas. Dat jonge moslims a...

Langzaam word ik wakker met het gevoel dat ik heel lang heb geslapen. Geleidelijk gaan mijn ogen open. Het is nog donker. Ik geeuw uitgebreid en wil me lekker uitrekken, maar ik krijg mijn armen niet omhoog. Wat raar, ik kan ze niet bewegen. Ik kronkel met mijn lichaam en voel hoe ik aan alle kanten...

In een mooi groot huis, met een tuin die wel eens stadspark leek, woonde helemaal alleen een erg rijke man. 's Avonds liep hij vaak heen en weer tussen de bomen en struiken van zijn tuin. Dan dacht hij erover na waar en hoe hij de volgende dag zou gaan jagen. Ja, want de jacht was wel hetgeen deze ...

Een ontsnapte fret is kansloos als hij een ander roofdier tegenkomt.

Het roer moet om. Terug naar de natuur. We hebben al te veel water door onze wc's gespoeld. Teveel van de aarde geroofd en kapotgemaakt. En dat niet alleen. We hebben onze ware zelf ervoor opgeofferd. We zijn armoedig geworden naarmate we meer materiële rijkdom zijn gaan bezitten. Bezitten, dat is...

Mijn natuurvriend had voor zijn verjaardag een boek over dierensporen gekregen. Tijdens onze avondwandeling door de duinen zochten we naarstig naar sporen van teengangers en zevenhoevigen. We vonden sporen van het wrattenzwijn, de gnoe en het Pater Davidshert en wilden voldaan weer op huis aan gaan...

Het strand zandstraalt mijn kuiten, vergeten de sokken over de broekspijpen te trekken. De wind huilt en jaagt, snerpend regent de vloedlijn tegen de duinenrij, ik zak diep weg in mijn jas. De bulderende zee wordt heel even overdonderd, ik zag het licht weerkaatsen in schuimend zilt. Voort, voort...

Het is bijna gedaan met de herfst en ik ben er dit jaar nog niet één zondag naartoe gegaan. Naar zo'n bos. Te nat, te koud, te winderig, te Buitenhof en badjas. Maar nu moet ik er nodig heen, geen tijd meer te verliezen. Straks staan de eerste ijsmeesters alweer met een Black en Dekker in de sloo...

Voor de boekhandel waaien de kranten uit de krantenstandaard en ze worden onbetaald en ongelezen meegesleurd door de windgod Lugh. Een gelaarsde blondine probeert gefrustreerd haar Belinda-sigaret aan te steken, terwijl een scooter-held 'Jij bent een lekker ding!' tegen haar schreeuwt en lachend o...

Nadat ik eindelijk wat tijd heb gevonden om de DVD van 'In Tranzit' geheel te bekijken, ben ik in een zeer ontroerde stemming over deze geniale, hartverwarmende film. Ik heb geen zin om te koken, dus haal ik een Superbram bij Bram Ladage met een bekertje pindasaus. Die gebakken frietjes peuzel ik ...

In hun ogen zwemmen de bedreigde vissen in een wijde oceaan, zij vechten om het ware leven te vrijwaren, soms met gevaar voor eigen leven, de kwetsbare aarde is hun vriend. Zeeën, dieren en eilanden kunnen rekenen op hun steun, hun effectieve woede tegen milieuvervuiling en destructie is lovenswaar...

Ik zag de bolle ronding van de maan oplichten in de donkere nacht, zoals ik dat merkwaardige voorwerp al zo vaak heb gezien, altijd met een zekere argwaan en onrust tot diep in mijn lijf. Ik fietste extra hard door, om mij zo snel mogelijk te verschansen in mijn woning. Ik deed snel de gordijnen dic...

Niet om gelukkig bij stil te staan dat jij en ik 128 kilo per dag gebruiken omdat we niet zonder kunnen. Per persoon gaat er al doorsnee zo’n kilo of achtendertig doorheen op de wc. Om niet goed van te worden toch? Vroeger bierden we om te overleven vulden emmertjes bij de dorpspomp zo ko...

Ze sluit de poort van hun tuin en fietst de hoek om, de stemmen van T. en M. verstommen. Het is rond half acht en ze slaat linksaf het fietspad op. Haar oog valt op de glinsterend groene bomen aan de overkant van de Waterbies. Het geeft haar een geruststellend gevoel, ze weet niet waarom. He...

Morgen gaan we naar Chianti. De eerste vakantie dit jaar. Ik heb nog nooit zo veel zin in een vakantie gehad als dit keer. En ik ben niet eens moe of de dagelijkse sleur zat - ik leef niet in een sleur omdat ik een nerveuze aard heb die iedere herhaling what so ever dodelijk acht, dus is mijn dynami...

Toen ik twee jaar geleden besloot m’n baan op te zeggen om me volledig aan schrijven te wijden, ging de hemel voor me open. Niet dat het schrijversbestaan rozengeur en maneschijn is. Maar het is wel mooi om ’s zomers lekker buiten te kunnen zijn. Om inspiratie op te doen. Of om lekker even te ni...

In de milde zomeravond vertoont een goudgele waterboog zich boven de vijver aan de druk bereden weg, terwijl achter donker lover vriendelijke lichtjes zijn te zien. Dat is de glans van vele elfenogen. Die welwillende luchtwezentjes zijn goed verborgen door het zoele duister. Maar hun nodende blik s...

Ga je maar warm lopen, zegt de trainer. Het stadion juicht, want zometeen komt hun favoriet in het veld, niemand weet dat hij zichzelf verkocht heeft naar een club in de heetste competitie van de wereld. De toeschouwer wil gewoon bedrogen worden. U kunt er iets aan doen, roeptoetert een Amerikaan...

Ik woon in de stad. Ik ben geboren in een stad en zal er mijn leven lang in blijven wonen al verlang ik met tijd en wijlen naar de stilte van de natuur. Lange wandelingen kunnen maken die starten bij mijn eigen huis van waaruit ik meteen een mooi gebied in loop staat nummer één op de lijst. Ma...

Op een frisse lenteavond stapte de oude wijsgeer in een grote moeraspoel en waadde voort. "Alle speurende en vorsende gedachten in mijn hoofd strijden met elkaar," dacht de man. "Een grote warboel! Waar moet ik nu nog aan denken? Hier in het koele water komen mijn huid en hoofd tot rust." Hij...

Aan de dichte struik hing een grote, klokvormige bloem, die prachtig roze glansde. Het gras voelde zich vereerd dat er zo'n geweldige, geurende kroon boven hem hing. "Bewonderenswaardige bloem, wij zijn trots om zo'n koningin als u te hebben." zeiden alle groene sprietjes tegelijk. "Weest u b...

Hoe sterk is de kracht van de sluimerende stilte verstopt in de schaduw van jouw grote gestalte. Een boom van macht die gevangenschap veracht en het landschap verrijkt met zijn groene pracht. Een boom zoals een boom moet zijn in een symmetrische vorm,volledig aanwezig en herkenbaar uit de tekeningen...

Japanners houden van vis. Zeggen ze. Japanners eten veel vis. Maar is het een blijk van liefde? Het lijkt er meer op dat ze bang zijn dat de tonijn de wereldheerschappij over wil nemen en bedacht hebben dat het het meest praktisch is om ze dan maar allemaal op te eten. De tonijn is inmiddels...

Is dit lente of niet? Zo zag het eruit aan het begin van het park waar ik op de eerste zonnige zondag aan het eind van mijn fietstochtje terecht kwam. Ik leg de nadruk op tóchtje want men moet de zaken bij de start van het seizoen niet overdrijven. Er komen nog meer dagen. Bovendien berijd ik een...

Het eiken- en beukenbos was vol geritsel en zomergeuren. Lichtvlekken van de heldere maannacht gaven glans aan heel wat bomen. Wout, de oude landloper, sjokte tussen de hoge stammen door. "Ik ga maar weer eens in die verlaten houten hut bij het bosmeertje slapen," dacht de moede man. "Lang geled...

Het was me de week wel. Het klimaat wisselde meermalen vaak op één dag, en dan nog plaatsbepaald. Trok de vorst uit de grond terwijl de sneeuw smolt, elders bleef poollandschap met dikke lagen ijs behouden. Dat kan allemaal in dit prachtige kikkerland. Er was veel nieuws onder de zon. In Egmond...

Het land van zonde tot op het bot corrupt, plukte de armoede uit de hemel en verkocht zijn eigen kinderen. Hoort gij eilanden, help hen gerust, doe het ook vlug, maar laat hun kinderen met rust. Het is een oud geloof: God was boos.

Niets geeft mijn ogen de zekerheid dat het zichtbare zich niet heeft verstopt in de mystieke wereld van het onzichtbare. De bewondering voor het leven is de fundamentele boodschap van liefde die de natuur onze zintuigen doet strelen en verwondering afdwingt. De wer...

De jaargetijden doen gekke dingen met ons mensen, de herfst blaast bladeren en stormt takken, een leven naar de knoppen. Een kastanjeboom staat kleverig afwachtend in kale wintertakken, ik waai uit en verlang naar de winterse rust, warm onder de dekens. De lente komt toch wel, miljoenen nuances g...

Abrupt stopt het pad. In de diepte vervolgt de route. Ter overbrugging hangt een ladder aan de rotswand. Het schrikt af en lokt tegelijk. Ik besluit tot pauze. Eten, drinken en bezinken, terug- of doorgaan. Trede voor trede daal ik af. Beneden aangekomen kan ik de markering terugvinden op grote ...