Alle inzendingen over emoties

Wat schrok ik gisteravond. Ik kwam van het toilet af en in de donkere hal zag ik iemand de trap opgaan. Ik dacht nog, dat is mijn vrouw die boven naar de wc gaat. Dus niks aan de hand, maar toen ik in de huiskamer kwam zag ik mijn vrouw in de keuken bezig met het eten klaarmaken. Wie was het dan op ...

Mijn vriend nodigt me uit een kijkje te komen nemen in zijn nieuwe woning. Het is een koude, winderige dag in de Schubertstraat en rillingen dringen door mijn dikke winterjack. Op de eerste etage bevindt zich een brede gang met grasgroene vloerbedekking, doorweven met zwarte strepen die toegang bie...

Soms denk ik weleens, hoe lang heb ik nog te leven. Klinkt misschien stom, maar mijn zus is op 56-jarige leeftijd overleden en mijn broer op 57-jarige leeftijd. Ik ben inmiddels 55 en ik heb qua uitvaart alles geregeld. Wat ik nu nog kan opschrijven is gewoon belangrijk voor mij. Wat ik de laa...

Ik ben de laatste tijd wat meer stukken gaan lezen op deze site. Ook in combinatie met gedichten van een aantal schrijvers op de aanverwante gedichtensite. Vreemd genoeg zie ik dan reacties van mensen daar op dingen die hier gebeuren. En misschien gebeurt dat ook wel andersom. Ik zie niet alles, wan...

Dat vraag ik mij soms af, waar doe ik het voor? Punt.

In mijn leven heb ik vaak ervaren iemand echt nodig te hebben. Maar dan ook ECHT! Een arm om me heen, uit oprechte liefde. Een vermanend woord, uit oprechte liefde. Het volwassen worden, met liefde en oprechtheid. Dit alles heb ik gemist. Vooral vanuit mijn opvoeding van mijn ouders. Het missc...

Ik ben van mening, waar een wil is, is een weg. Ik heb een collecte gelopen, ondanks mijn beenklachten. En ik ben er trots op!

Het heeft denk ik met de herfst te maken, de geuren die de bomen loslaten om bladeren te laten dwalen. Of met de dwaalgeest van mijn ziel die de horizon aftast. Op een middag lig ik plotseling weer depressief op bed, ik krijg herinneringen door in mijn brein. Mijn vader is weer agressief, tijdens mi...

Het als het ware gebeeldhouwde meisjesgezicht van mijn moeder in de kussens op haar sterfbed en de aanraking van haar hand op die van mij (de hand die nog de ring droeg die de liefde bekroonde die mij de wereld heeft geschonken; de bonte, veelkleurige wereld, die zij nu voorgoed verliet) verbieden m...

Zeer frequent teksten publiceren op internet, en vervolgens huilerig of geprikkeld reageren als niet iedereen steil achterover valt van bewondering, of kritiekgevers rap verwijten, dat zij eigen frustraties compenseren, duidt- zo lijkt het- op vormen van angst of lafheid.

De foto oefent door de atmosfeer die ze uitstraalt een goede werking uit op al mijn zintuigen. Ze toont het antracietgrijze water van het Wilhelminakanaal met in de schimmige verte de ijzersterke constructie van de ophaalbrug. Nog juist op de voorgrond, in pasteltinten, een gedeelte van een passeren...

Even dacht ik aan het genot van Eindeloze Liefde, onttrokken aan de rauwe realiteit van ons onbeholpen gedrag in deze wereld, totdat het tot mij doordrong dat Liefde, welke altijd voortduurt, eigenlijk onmenselijk is, alleen al door de migraine veroorzakende, eeuwigdurende, geuren van rozen en Lelie...

Dat van die oude boom, die zo ziek is, maar waaraan je van de buitenkant niets kunt zien. Dat van dat kristalheldere water, dat zo rijk flonkert in de ochtendzon, maar verstoken blijft vis, omdat erin leven onmogelijk is. Dat van die mensen die zoveel praten, maar zo weinig zeggen. Wat zijn ze van p...

Even aan mijn moeder vragen...nee, dat kan echt niet meer. En serieus, daar hád zij ook niets mee. Dan mag zij niet goed geweten hebben wat ze in Godsnaam met mij aan moest, er is niemand met wie je zo kon lachen als met haar. Niemand die zo haar best deed, op haar manier dan. De tijd die ze voor m...

Vervloek niet de hardgroene hulstbladeren of de schaduwen van de lommerrijke bomen die zich in grillige patronen neervlijen op de straat of de streling van de wind langs je gezicht. Vervloek niet de dagen die je gegeven zijn en die elkaar in statige regelmaat opvolgen.... De hulstbladeren, de sch...

Vorig jaar dacht ik nog dat ik het nooit zou kunnen. Vanavond sta ik aan de start van mijn achtste Kennedymars. Een mens is tot veel meer in staat dan hij of zij denkt. De tachtig kilometer van Melderslo, oftewel door de streek van Rowwen Hèze. Twee vliegen in één klap. Terug in de tijd naar ...

Kijk, het 'waarom?' wordt zo vaak gezegd. Vooral bij tegenslagen en het verlies van je dierbaren. En als er dan een God is, waarom doet hij dan niks? Waarom worden gebeden niet verhoord? Dat heb ik mij ook vaak afgevraagd, als christen. 'Ach, je hebt toch jouw geloof?' wordt dan tegen mij g...

Iedereen heeft wel eens trek in appelsap. Meestal komt er dan een pak uit de supermarkt te voorschijn. U kent ze allemaal, vrolijke appels staan op de zijkant in veel kleuren afgebeeld, om ons maar te overtuigen om appelsap te kopen. Appelsap is niet de meest verkochte drank denk ik. Als ik bij d...

In de straten die zich uitstrekken aan de voet van de heuvel waarop sinds jaar en dag de Sacré Coeur haar koepels verheft, zoals een ongeduldige minnaar aan de voeten ligt van zijn toekomstige echtgenote, overvielen mij eens merkwaardige gevoelens van verdriet, vervreemding en veroudering. Alsof ...

Hoge verwachtingen heb ik niet meer van het leven, want dan kan ik alleen maar teleurgesteld worden. Maar ik blijf altijd hopen dat bepaalde situaties ten goede gekeerd worden. Het geloof in God en veel gebed is voor mij dan ook zeer belangrijk. Ik heb 3 mooie dochters en ik houd ontzettend vee...

Je schrikt als je probeert gezellig een terrasje te pikken. Alle voorbijgangers zijn moedeloos en sloffen voorbij. Gehuld in haveloze vodden. Zij zijn zwaar depressief door het eindeloze gezanik. Ramp, Gaza. Wat een ellende. Eelt kan het niet meer aan en kijkt geen t.v. en leest geen kranten mee...

Tweemaal per jaar bezochten we samen de bijna bejaarde internist. Bij die gelegenheden reed ik de rolstoel met daarin het zware lichaam van mijn oude moeder zijn spreekkamer binnen. Hij bekeek een en ander doorgaans verterderd, welwillend en een beetje geamuseerd. "Het bloed is goed, maar het hart ...

Het uiterlijk onbelangrijk? Maak dat mijn neus maar wijs. Duizenden spiegels later barst ik maar weer eens in lachen uit, er groeiende van bewust dat het tussen de oren zit. Punt is dat het zelfbeeld er nooit heelhuids vanaf gekomen is en het blijft een gok...nog kleiner, dan houd ik geen mond meer ...

Wie ernaar zoekt heet verdacht. Misschien typisch calvinistisch. Afdwingen kan immers niet. Menigeen kan het zelfs niet bedenken zonder gelijkwaardige tegenhanger. Zijn we onder druk kansrijker? Moet je er beginner voor blijven? Maar ook dan zal het niet beklijven. Moet je er soms dom voor zijn? Het...

Dag vrienden, Lang niks van mij gehoord hé? De reden: computerproblemen! Kinderziektes bij de ene, veroudering bij de vorige. Nieuwe systemen, die nieuwe problemen veroorzaken. Hoe zat het ook al weer? Draadjes hier, kabels daar. “Laat maar lekker draaien, stop maar in je wasmachien!”, dat z...

Wanneer jij jouw eigen gevoelens niet waarachtig en waarlijk kent, zul jij je ook nooit kunnen verplaatsen in mijn gevoelens! Het is de verloochening die alle eerlijkheid en oprechtheid breekt. Alleen gij, die daadwerkelijk naar eigen woorden leeft, zal eveneens mijn gevoel herkennen én erken...

De kinderachtigheid, de doodsaaie betweterigheid, en het onbeholpen opgeheven vingertje, in flink veel beweringen op deze mooie site, zijn op den duur voor mij soms onverdraaglijk, al kan ik daar zelf helaas weinig tegenover stellen.

Mama keek boos naar mij en ik kromp inéén. “Wat heeft ze tegen je verteld?” Mama was echt razend nu. “Dat doet er niet toe.” zei de verpleegster, ze probeerde me te beschermen. “Oké, maar we gaan scheiden.” zei mama uiteindelijk. “Laat hen even in een opvanggezin wonen, tot je a...

Eergisteren nacht heb ik raar gedroomd, want ik dacht dat ik een paard was en liep te grazen. Toen ik vanmorgen wakker werd zag ik dat mijn matras er niet meer lag. Ik maak mij nu grote zorgen, ben ik wel tof. De hele dag dacht ik eraan, ik zou toch niet gek worden. Het was mooi warm weer en om mij ...

Het licht was al dat van september boven de haven en boven de kade, waaraan op die dag vele schepen zouden aanmeren; schepen met kloeke, fiere namen als "Papillon" en "Terra Nova" en met veelzeggende namen als "Dankbaarheid" en "Vertrouwen", schepen die aanvankelijk in een optocht aan kwamen...