Vader gevoelens

Het heeft denk ik met de herfst te maken, de geuren die de bomen loslaten om bladeren te laten dwalen. Of met de dwaalgeest van mijn ziel die de horizon aftast. Op een middag lig ik plotseling weer depressief op bed, ik krijg herinneringen door in mijn brein. Mijn vader is weer agressief, tijdens mijn jeugd en in mijn herinneringen. Schizofreen en zonder controle over zijn agressie.
Mijn moeder duwt de kinderen in het rode Dafje, en rijdt weg, mijn vader maakt wilde gebaren met een roeispaan. Ik voel de beelden bijna zichtbaar voor mij.

Ik heb op een andere site met een gedichtenwedstrijd meegedaan, 41 inzendingen, waarvan er drie door een deskundige worden uitgezocht. Ik maak geen enkele kans denk ik in mijn dwaze droom. Deze nachtmerries blijven mij achtervolgen, ik moet huilen omdat ik aan de agressie van mijn vader denk. Ik ben weggegaan, ik kan niet tegen ongevoelige arrogantie. Ik moet me bedenken denk ik wanneer ik bedenkelijke mailtjes krijg. Ik wil weg uit deze wereld, vol betweters en eenzame zielen.
Ik maak een mailtje open, en zie dat mijn gedicht “Jeugdhaven” is uitgekozen als een van de drie inzendingen voor een literair tijdschrift. Opnieuw rollen er tranen over mijn wangen, bittere tranen van geluk.

Ik leef weer op, met mijn eigen vadergevoelens, voor de stofzuiger en de kat.

vader agressie gedic agressie gedicht

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 9 stemmen 373