Alle inzendingen over emoties

We tellen van alles in Amsterdam en constant nog wel: schilderijen van Van Gogh 207 inwoners Metropool Amsterdam 2.332.773 16e, 17e-, 18e-eeuwse huizen en gebouwen 8.863 windmolens 8 hotelbedden 54.857 winkels 6.073 schilderijen van Rembrandt 22 historische kerkorgels 42 ingeschrevenen UVA 31.123 burgemeesters, Koninklijk Paleis en Nachtwacht…

Allereerst heb ik de synoniemen en betekenissen opgezocht van respect. Dat zijn dus de feiten ervan. Vanuit mijn eigen visie, vind ik het verrekt moeilijk om eerlijk te zeggen voor wie of wat ik respect heb. Ik denk zelf dat respect niet te verdienen is. Je krijgt het of niet. Ik heb respect voor mensen, die het zelf niet eens in de gaten hebben…

Op een dag kwam mijn buurvrouw Alie met het idee en bezoek te brengen aan een joodse mevrouw, die nooit bezoek kreeg in het ziekenhuis. Alie kende die mevrouw, omdat ze op dezelfde zaal heeft gelegen. Een prima idee vond ik het en we kregen toestemming mevrouw Netanya te bezoeken. Het bezoekuur was aangebroken: ''Mevrouw Netanya, ik heb gehoord…

Versteende emoties zullen als fossiel lang verborgen blijven. Bij blootlegging kunnen zij door kenners vermoedelijk worden geanalyseerd en geduid maar helaas nooit meer tot leven worden gewekt.…

Wat schrok ik gisteravond. Ik kwam van het toilet af en in de donkere hal zag ik iemand de trap opgaan. Ik dacht nog, dat is mijn vrouw die boven naar de wc gaat. Dus niks aan de hand, maar toen ik in de huiskamer kwam zag ik mijn vrouw in de keuken bezig met het eten klaarmaken. Wie was het dan op de trap? Voor alle zekerheid ging ik boven kijken,…

Mijn vriend nodigt me uit een kijkje te komen nemen in zijn nieuwe woning. Het is een koude, winderige dag in de Schubertstraat en rillingen dringen door mijn dikke winterjack. Op de eerste etage bevindt zich een brede gang met grasgroene vloerbedekking, doorweven met zwarte strepen die toegang biedt tot de flat, een sfeervolle seniorenwoning. Mijn…

Soms denk ik weleens, hoe lang heb ik nog te leven. Klinkt misschien stom, maar mijn zus is op 56-jarige leeftijd overleden en mijn broer op 57-jarige leeftijd. Ik ben inmiddels 55 en ik heb qua uitvaart alles geregeld. Wat ik nu nog kan opschrijven is gewoon belangrijk voor mij. Wat ik de laatste tijd heb meegemaakt is wel bijzonder. Ik dacht…

Ik ben de laatste tijd wat meer stukken gaan lezen op deze site. Ook in combinatie met gedichten van een aantal schrijvers op de aanverwante gedichtensite. Vreemd genoeg zie ik dan reacties van mensen daar op dingen die hier gebeuren. En misschien gebeurt dat ook wel andersom. Ik zie niet alles, want ik lees niet alles. Ik denk dat niemand alles leest…

Dat vraag ik mij soms af, waar doe ik het voor? Punt.…

In mijn leven heb ik vaak ervaren iemand echt nodig te hebben. Maar dan ook ECHT! Een arm om me heen, uit oprechte liefde. Een vermanend woord, uit oprechte liefde. Het volwassen worden, met liefde en oprechtheid. Dit alles heb ik gemist. Vooral vanuit mijn opvoeding van mijn ouders. Het misschien komt dan vaak naar voren, de hoop van het misschien…

Ik ben van mening, waar een wil is, is een weg. Ik heb een collecte gelopen, ondanks mijn beenklachten. En ik ben er trots op!…

Het heeft denk ik met de herfst te maken, de geuren die de bomen loslaten om bladeren te laten dwalen. Of met de dwaalgeest van mijn ziel die de horizon aftast. Op een middag lig ik plotseling weer depressief op bed, ik krijg herinneringen door in mijn brein. Mijn vader is weer agressief, tijdens mijn jeugd en in mijn herinneringen. Schizofreen en zonder…

Het als het ware gebeeldhouwde meisjesgezicht van mijn moeder in de kussens op haar sterfbed en de aanraking van haar hand op die van mij (de hand die nog de ring droeg die de liefde bekroonde die mij de wereld heeft geschonken; de bonte, veelkleurige wereld, die zij nu voorgoed verliet) verbieden me welhaast te vermelden hoe mama vaak veranderde van…

Zeer frequent teksten publiceren op internet, en vervolgens huilerig of geprikkeld reageren als niet iedereen steil achterover valt van bewondering, of kritiekgevers rap verwijten, dat zij eigen frustraties compenseren, duidt- zo lijkt het- op vormen van angst of lafheid.…

De foto oefent door de atmosfeer die ze uitstraalt een goede werking uit op al mijn zintuigen. Ze toont het antracietgrijze water van het Wilhelminakanaal met in de schimmige verte de ijzersterke constructie van de ophaalbrug. Nog juist op de voorgrond, in pasteltinten, een gedeelte van een passerend schip. Uit de blinkend-metalen schoorsteen kringelt…

Even dacht ik aan het genot van Eindeloze Liefde, onttrokken aan de rauwe realiteit van ons onbeholpen gedrag in deze wereld, totdat het tot mij doordrong dat Liefde, welke altijd voortduurt, eigenlijk onmenselijk is, alleen al door de migraine veroorzakende, eeuwigdurende, geuren van rozen en Lelietjes- van- dalen.…

Dat van die oude boom, die zo ziek is, maar waaraan je van de buitenkant niets kunt zien. Dat van dat kristalheldere water, dat zo rijk flonkert in de ochtendzon, maar verstoken blijft vis, omdat erin leven onmogelijk is. Dat van die mensen die zoveel praten, maar zo weinig zeggen. Wat zijn ze van plan? Dat wat mijn zintuigen lijken waar te nemen, maar…

Even aan mijn moeder vragen...nee, dat kan echt niet meer. En serieus, daar hád zij ook niets mee. Dan mag zij niet goed geweten hebben wat ze in Godsnaam met mij aan moest, er is niemand met wie je zo kon lachen als met haar. Niemand die zo haar best deed, op haar manier dan. De tijd die ze voor mij nam, dat zie je tegenwoordig niet meer. Overstelpt…

Vervloek niet de hardgroene hulstbladeren of de schaduwen van de lommerrijke bomen die zich in grillige patronen neervlijen op de straat of de streling van de wind langs je gezicht. Vervloek niet de dagen die je gegeven zijn en die elkaar in statige regelmaat opvolgen.... De hulstbladeren, de schaduwen van de bomen of de wind of de opeenvolging van…

Vorig jaar dacht ik nog dat ik het nooit zou kunnen. Vanavond sta ik aan de start van mijn achtste Kennedymars. Een mens is tot veel meer in staat dan hij of zij denkt. De tachtig kilometer van Melderslo, oftewel door de streek van Rowwen Hèze. Twee vliegen in één klap. Terug in de tijd naar 1992. Ik zet de televisie aan en val midden in een optreden…

Kijk, het 'waarom?' wordt zo vaak gezegd. Vooral bij tegenslagen en het verlies van je dierbaren. En als er dan een God is, waarom doet hij dan niks? Waarom worden gebeden niet verhoord? Dat heb ik mij ook vaak afgevraagd, als christen. 'Ach, je hebt toch jouw geloof?' wordt dan tegen mij gezegd. Inderdaad heb ik mijn geloof, maar geloven…

Iedereen heeft wel eens trek in appelsap. Meestal komt er dan een pak uit de supermarkt te voorschijn. U kent ze allemaal, vrolijke appels staan op de zijkant in veel kleuren afgebeeld, om ons maar te overtuigen om appelsap te kopen. Appelsap is niet de meest verkochte drank denk ik. Als ik bij de kassa weleens om me heen kijk, zie ik meestal andere…

In de straten die zich uitstrekken aan de voet van de heuvel waarop sinds jaar en dag de Sacré Coeur haar koepels verheft, zoals een ongeduldige minnaar aan de voeten ligt van zijn toekomstige echtgenote, overvielen mij eens merkwaardige gevoelens van verdriet, vervreemding en veroudering. Alsof de tijd reuzenschreden had gemaakt en ten onrechte gehele…

Hoge verwachtingen heb ik niet meer van het leven, want dan kan ik alleen maar teleurgesteld worden. Maar ik blijf altijd hopen dat bepaalde situaties ten goede gekeerd worden. Het geloof in God en veel gebed is voor mij dan ook zeer belangrijk. Ik heb 3 mooie dochters en ik houd ontzettend veel van ze! Destijds heb ik ze - vanwege echtscheiding…

Je schrikt als je probeert gezellig een terrasje te pikken. Alle voorbijgangers zijn moedeloos en sloffen voorbij. Gehuld in haveloze vodden. Zij zijn zwaar depressief door het eindeloze gezanik. Ramp, Gaza. Wat een ellende. Eelt kan het niet meer aan en kijkt geen t.v. en leest geen kranten meer. Volkomen ingestort. Help! Smerige aasgieren! Beroerde…

Tweemaal per jaar bezochten we samen de bijna bejaarde internist. Bij die gelegenheden reed ik de rolstoel met daarin het zware lichaam van mijn oude moeder zijn spreekkamer binnen. Hij bekeek een en ander doorgaans verterderd, welwillend en een beetje geamuseerd. "Het bloed is goed, maar het hart is zwak" verklaarde hij en: "We zijn allen aan de…

Het uiterlijk onbelangrijk? Maak dat mijn neus maar wijs. Duizenden spiegels later barst ik maar weer eens in lachen uit, er groeiende van bewust dat het tussen de oren zit. Punt is dat het zelfbeeld er nooit heelhuids vanaf gekomen is en het blijft een gok...nog kleiner, dan houd ik geen mond meer over. Niet dat je leven nou van uiterlijkheden afhangt…

Wie ernaar zoekt heet verdacht. Misschien typisch calvinistisch. Afdwingen kan immers niet. Menigeen kan het zelfs niet bedenken zonder gelijkwaardige tegenhanger. Zijn we onder druk kansrijker? Moet je er beginner voor blijven? Maar ook dan zal het niet beklijven. Moet je er soms dom voor zijn? Het heet middel om wel te varen. Curieuze uitwaaiering…

Dag vrienden, Lang niks van mij gehoord hé? De reden: computerproblemen! Kinderziektes bij de ene, veroudering bij de vorige. Nieuwe systemen, die nieuwe problemen veroorzaken. Hoe zat het ook al weer? Draadjes hier, kabels daar. “Laat maar lekker draaien, stop maar in je wasmachien!”, dat zong vroeger een of andere Surinaamse band. Als ik me niet…

Wanneer jij jouw eigen gevoelens niet waarachtig en waarlijk kent, zul jij je ook nooit kunnen verplaatsen in mijn gevoelens! Het is de verloochening die alle eerlijkheid en oprechtheid breekt. Alleen gij, die daadwerkelijk naar eigen woorden leeft, zal eveneens mijn gevoel herkennen én erkennen! Míjn woorden hoeven niet in twijfel te worden…