Alle inzendingen over afscheid

Je was weinig getalenteerd, mijn vriendin, mijn goede Lucie, maar om aan je enige talent tegemoet te komen, hebben je ouders, die ik goed gekend heb, je de piano geschonken, die een beetje misplaatst, tegen de wand geschoven stond in je armzalige verdiepinkje. "Abschied vom Klavier" speelde je eens voor mij, maar ik heb voorgoed afscheid van jou…

In je zelfgemaakte, lichtbruine zijden pakje, in je ensemble, dat je op de naailes onder leiding van mevrouw V. vervaardigd had, hebben we je in je kist moeten leggen en we hebben je over moeten geven aan vuur en aan aarde. Ik herinner me de rouwkransen, door velen geschonken, rond je kist in het Crematorium. Vanuit je hoge, onbestemde, onwezenlijke…

Een van onze laatste afspraken was in de "Hooggaatie",in het trotse en veelkleurige kermisobject; onderdeel van onze beroemde Kermis, dat ons een fabuleus uitzicht over de stad bood. Bij die gelegenheid verklaarde ik haar dat ik liever niet bij een ander "evenement" zou willen zijn, dat kennelijk op handen was; de gelegenheid waarbij haar de…

Binnenkort zal ik afscheid moeten nemen; afscheid van een kamer, van een slaapkamer, van een badkamer, van een w.c. en van een keuken. In het vreemde oord waar ik beland zal zijn zal het beeld mij voor ogen blijven zweven van wat ik achtergelaten heb en van wat mij dierbaar is geworden; mijn Tilburgse woning. Ik zal de oude, leren, gehavende bank…

Mijn zachte, nog altijd donkerblonde en nog florissante haar dat mij sierde, placht Degene die mijn stormachtige en turbulente jeugdjaren heeft begeleid, die naast mij stond als niemand anders en die mij heeft beschermd en heeft liefgehad, een "keizerskroon" te noemen. Mijn liefste Vader, mijn voorvechter, heeft de helderblauwe ogen voorgoed gesloten…

We liepen zij aan zij, al die lange jaren; ik, de journaliste; hij, de fotograaf.... Hij was van de herenliefde en de deur van zijn kleine woning aan de Anselmusstraat stond altijd open voor mij. Zoals overal het geval is, werd er volop gekonkeld, geroddeld en gemalverseerd bij de kleine wijkkrant waarvoor we samen werkten en toen de dodelijke ziekte…

Het zal nu niet meer voorkomen dat ik welhaast aarzelend de zware deur die toegang geeft tot haar spreekkamer zal openduwen. Ze zal er niet meer zijn achter het imposante, massieve bureau waarop het naamplaatje met de ingewikkelde Chinese naam; Atillaoglu-Tjon-a-Tham en ik zal haar nog altijd lieflijke gezicht dat een zweem van jeugdigheid en meisjesachtigheid…

Tegen haar, tegen mijn vriendin, had ik vaak en uitgebreid verhaald over "my secret love" die "no secret anymore" was maar mijn vriend verdween in verre tropische sferen en zocht onpeilbare, onnaspeurlijke, verre horizonten om daar zijn heil te zoeken.... Met lege handen, met een leeg hart en lege armen bleven zijn vrienden achter, radeloos, hopeloos…

Een melodie komt aanrollen uit het kleine televisietoestelletje dat een erfstuk vormt van de allerliefste die vijftien jaar geleden door de dood afscheid nam. Een melodie, samengesteld door instrumenten die ik niet herken. Het toestel toont mij onafgebroken beelden van onherroepelijke en onherstelbare ellende, maar Zij was onschuldig en eenvoudig…

Vader, een dezer dagen zou je je achtennegentigste verjaardag gevierd hebben. De datum is voor jou onhaalbaar gebleken. Je lang-vergeten geboortejaar 1922, getekend door de economische crisis, ligt diep verzonken in de tijd; in een ver verleden.... De familie was altijd welkom op 27 januari in het oude, kapitale huis en de progrèstaart van de exclusieve…

Hoe of wat, ik weet het niet, maar ik werd overvallen door een onbedwingbaar gevoel dat ik naar de stad moest. Nog eens zoals in mijn vrijgezellentijd door de Folkingestraat lopen richting de Vismarkt, om daar inderdaad een lekker visje te scoren. Ik besloot om toch maar door de Herestraat naar de markt te lopen en via de Folkingestraat terug naar…

Na de Wereldbrand, na de helse verschrikkingen waaronder hijzelf ook geleden had, begon hij cultuur, kunsten en wetenschappen te vereren. Hij was mijn arme vader, sinds lange tijd niet meer te midden van de levenden. In mijn ouderlijk huis bevond zich op een houten plank, ondersteund door krullerige metalen ornamenten de "Ensie"-encyclopedie.…

Mevrouw had haar lange leven doorgebracht aan de zijde van haar man in Tanzania, Nigeria en Kenia. De dubbele ring aan haar vinger getuigde van de lange huwelijksjaren. De "West-Europese Weelde", de overvloed in de winkels, had zij na haar terugkeer niet zozeer verwelkomd. Veel liever had zij genoten van de gastvrijheid, de medemenselijkheid en de…

Tegen haar, tegen mijn vriendin, had ik vaak uitgebreid verhaald over "my secret love" die "no secret anymore" was. Maar mijn vriend verdween in verre tropische sferen en zocht onpeilbare, onnaspeurlijke verre horizonten om daar zijn heil te zoeken.... Met lege handen, met een leeg hart en lege armen bleven zijn vrienden achter, radeloos en nutteloos…

1978. Grease was een hit. examenfeest van de MAVO. mijn vader, beretrots op het diploma, wat kon die jongen toch goed leren na afloop van diploma-uitreiking uit eten bij de V & D het was schemerig verlicht door oranje lampen van glas met een witte binnenkant en kleverige houten tafels met een placemat hard gerinkel, gesis uit de keuken…

Al de hele dag was het geluid van hamers en van boormachines te horen dat door het dunne plafond drong dat onze woningen scheidt. Geen ongezellig geluid, hoewel velen het hiermee oneens zouden zijn, en nu eens bij hoge uitzondering een teken van leven, van welk leven dan ook. De flat staat leeg nu de buurvrouw die jarenlang in stille, placide afzondering…

Na dertig jaar trouwe dienst gaf de lamp het op, althans deze ging aan en uit bij tussenpozen, wat mijn trouwe Ilonka ergerde en op de zenuwen werkte. Ik had de meneer ontboden die voor een nieuwe lamp met LED-verlichting zou zorgen en hij verscheen inderdaad volgens afspraak en monteerde fluks en opgewekt, staande op een trapje, de lamp aan het houten…

Je wilt het niet kenbaar maken, de bewondering, omdat de gedichten zoveel betekenen, en ze niet van complimenten hield. En nu ze dood is lijken de woorden nog helderder en geplaatst, alsof je ze niet kunt ontwijken onder het droeve maanlicht van de nacht. Je hebt urenlang in haar gedichten gedwaald op zoek naar een stem in het duister. En ze liet je…

Ik kan me voorstellen dat vele vrijgezellen de flatjes in de Nassaustraat bevolken en hij was ongetwijfeld een van hen. Vroeger signaleerde ik hem vaak. Hij droeg koddige, oubollige hoedjes en maakte reisjes naar Antwerpen en Brussel en keerde daarvan terug met CD's van Ella Fitzgerald die hij me trots toonde en dan maakten we een praatje. Zijn plaats…

Altijd als zij het papier tevoorschijn haalde met daarop de details van het testament; de opsomming van de erfstukken, geschreven in haar elegante, keurige en wellicht "flamboyant" te noemen handschrift, dat nooit veranderd was tijdens haar leven, sprongen de tranen mij in de ogen.... Het was, juridisch gezien, in de juiste vorm gegoten, zo beweerde…

In een zelfgemaakte bontgekleurde voile jurk fietste ik onder begeleiding van Hem bij nacht en ontij naar het verjaardagsfeestje van mijn klasgenote. Hij beschermde mij, ook op onze tocht naar het kantoor, waar ik zou mislukken.... Toen ik secretaresse was geworden, was Hij zo trots dat zijn dochter bij de Gemeente werkte, maar Hij kon niet beseffen…

Op de grond van de wasruimte liggen vage witte vlokjes en kleine haartjes, welke ik dagelijks met het suffe handstofzuigertje verwijder. Oud worden heeft eigenaardigheden. Elke dag zie ik hoe tijdens het klimmen van de jaren stukjes van je lichaam en bestaan afbreken. Op zich normaal en niet dramatisch. Wel een verschijnsel om eventjes bij stil te staan…

In de zaak van "Pleïade" aan de Nieuwlandstraat in Tilburg beschikt men over een uitgebreid assortiment "fijnzinnige" artikelen, dan wel prullaria die geschikt zijn voor vele gelegenheden; waarmee men iemand met zich kan verzoenen en waarmee men, figuurlijk gesproken, kan "strelen" of "kussen".... De verkoopster achter de toonbank spreidt…

Ik kwam hem tegen in de supermarkt. Aanvankelijk herkende ik hem niet doordat zijn mondkap de helft van zijn gezicht in beslag nam. Zijn kale kruin torende er bovenuit. Vijf jaar vóór dit tijdstip had de Weense muziek weerklonken in de aula van het Crematorium waar we afscheid hadden genomen van zijn vriend, de fotograaf, mijn trouwe en oprechte kameraad…

“Zul je me missen”, vraag ik zacht. Mijn hand strekt zich naar je uit, zonder je aan te raken. Het dichtbij lijkt nu zo ver. “Zul je me missen, zoals ik nu al voel dat ik jou missen zal? Elke dag een beetje meer. Het zal raar zijn om goedemorgen te zeggen zonder antwoord te krijgen. De kat zal je zoeken, weet je. Ze is immers gewend om ‘s morgens…

Dat Lonneke Slöetjes (30) haar loopbaan heeft beëindigd betekent verdiende rust voor Lonneke maar een zeer ernstige tegenslag voor de ambities van het Nederlandse vrouwenvolleybal. Zonder superspeelster Lonneke lijkt een top-3-positie op internationale toernooien praktisch uitgesloten.…

...en zo herinner ik me hoe ik hen, de allerliefsten, mijn goede ouders die sinds lange tijd niet meer te midden van de levenden verkeren, naar hun laatste domicilie en mijn laatste ouderlijk huis, namelijk de aanleunwoning, gesitueerd in een stille buitenwijk, bracht en hen het beeldje cadeau deed.... Het was een klein beeldje uit lichtgrijs marmer…

Daar wachtte ze nog op mij, dag aan dag, jaar aan jaar; op mij, de dochter, haar kind dat ze zozeer liefhad; in de aanleunwoning die tot mijn laatste ouderlijk huis geworden was. En daar nam ik afscheid, avond aan avond, telkens weer, als nacht, duisternis en eenzaamheid mij aangrijnsden en ik in huiveringwekkende en angstaanjagende twijfel, onzekerheid…

Al moet de kerst haar intrede nog doen, oudejaarsdag knabbelt al een poosje aan een ieders hoofd, niet in het laatst bij de mensen die zich een vuurwerkshow hadden voorgesteld, tja, helaas dus! Kijk, de kerst is in huize T al een maand lang zichtbaar, al was het alleen al omdat je verder niks grappigs buiten ziet, behalve vanmorgen toen een koolmeesje…

Fiebie was een wonderbaarlijk katje, dat als baby’tje in de keuken van goede vrienden direct voor mij koos. Ik zal het niet hebben over hoe lief ze was, of hoe mooi haar vacht. Ook niet over de muizen, en de enkele vogels en de ene vleermuis die ze gevangen heeft en achteloos levend in huis achterliet. Ze is nu dood, maar leeft voort, ergens, bijvoorbeeld…