Alle inzendingen over literatuur

Er is een grote norse neger in mij neergedaald die van binnen dingen doet die niemand ziet ook ik niet want donker is het daar en zwart maar ik weet zeker hij bestudeert er aard en structuur van heel mijn blanke almacht hij morrelt wat aan halfvermolmde kasten dat voel ik - splinters schie...

De Beemster, voor Karel Looten De wintvorst, om den rouw van Hollants Maaght te paeien, Vermits door storm op storm zy schade en inbreuk lee, Schoot molenwiecken aan, en maalde, na lang draeien, Den Beemster tot een beemt, en loosde 't meir in zee. De zon, verwondert, zagh de klay noch brack...

Schoon oogen, die vermeucht te nemen en te geven De sielen die ghij wilt, door uwen harssenstrick, Die met het spelen van een vriendelijcke blick Soo vaeck ontsteeckt en bluscht de vlamme van mijn leven, Ach, in wat dampe moet mijn siel onseker sweven Door wrevle nijdicheit en 't ongeval vol s...

Sonnet Vroeg in de dageraad: de schone gaat ontbinden de gouden, blonde wrong, als een citroen van kleur. Vrij in de buitenlucht zit zij bij d'achterdeur waar 't groene wijngaardloof de luwte-muur beminde. Dan beven amoureus de liefelijkste winden in 't zijig gele haar en groeten met ee...

Eerste aanblik En, peinzend, zie 'k uw zee-blauwe ogen pralen, Waarin de deernis kwijnt, de liefde droomt, - En weet niet, wat mij door mijn adren stroomt: Ik zie naar u, en kan niet ademhalen: Een gouden waterval van zonnestralen Heeft nooit een zachter aangezicht bezoomd... 't Is, of ...

Schrijvers die veel succes oogsten met hun boeken lopen het reële risico dat ze een ego ontwikkelen dat zo groot is als een volwassen melkwegstelsel. Harry Mulisch en Jan Wolkers zijn daar krasse voorbeelden van.

Mizerie-mensen Ik heb u lief, mizerie-mensen, Die geen genoden werdt Van 's levens blij festijn, Die te onverschillig zijt, om iemand kwaad te wensen, Te bitter, om nog goed te zijn. Ge zijt een godslamp van de kerke, In wier karmijnen hert Wat olie wordt gedaan, Te luttel, om in vlamm...

Je bent Je bent gewoon je bent gewoon een mens dat is een warm en onontwarbaar wezen en toch kun je gebeuren als een wonder want ik heb je geroepen in mijn slaap ik riep je liefde door eigen honger in de eigen stem ontwaakt zag ik: ik heb je niet gedroomd hier ben je je bestaat ik...

Sneeuwstorm In mijn streek zegt men 'ver' in de zin van 'bijna'. Het is al 'ver' winter. En zo ver is het inderdaad. Sneeuw is eeuwig leven op een wit blad zonder letters geschreven, niets is nog hier, alles is ginder. Zoals dat boerderijtje, tien vadem onder de sneeuw. Sneeuw doet ...

Naamloos Ik schrijf gedichten als dunne bomen. Wie kan zo mager praten met de taal als ik? Misschien is mijn vader gierig geweest met zijn zaad. Ik heb hem nooit gekend die man. Ik heb nooit een echt woord gehoord of het deed pijn. Om pijn te schrijven heb je weinig woorde...

Lied dat ik van een krankzinnige hoorde Ik heb de bodemloze put gepeild Het water staat mij nader dan mijn schoenen Ik heb de nagels van mijn vlees gevijld Ik zal mijn tong met verse watten boenen Het geeft den man niet of de mast verklept Wanneer de manen in zijn hoofd gaan gloeien Hiero...

Zelfportret Je ziet een man in de tuin hij lijkt verzonken in zichzelf die man ben ik, ik weet het maar als je lang kijkt naar een foto van jezelf verval je in gepeins - wie je bent en wie je bedoelt als je ik zegt, enzovoort ik kijk en kijk in dat gezicht en inderdaad - ben ik dat? over...

Zoek heil en heul in uw gedichten; doe als ik en denk om roem en eer geen ogenblik, maar vindt in verzen vrede en zielsgeluk. Veracht de wereld en zijn valsch behagen in afbreuk doen, wat groot is te verlagen en al het kleine en slinksche hoog te dragen. Christenen, Joden, Parsen, Moslemin...

De ontmoeting Tusssen uw ogen en de mijne Was 't licht anders dan om ons henen, Zachter en van iets teers doorschenen: Glanzingen die in glans verdwijnen. Alle verrukkingen: vreugde en wenen Hebben zich in die glans gevonden; 't Smachten van ons begeerge monden, En de drang veel goeds ...

Op een dag spuwde mijn moeder mij uit, het was aardbeientijd, ze was kwaad want ze had net een groot bord vol geplukt toen ik haar relatieve rust (een man, een kind, een portie aardbeien) kwam verstoren. Ik had de haren van een vreemde en krijste hard en blauw, mij gaven ze een tik om m...

Willem Frederik Hermans 1921-1995 (III - II) Gerard van het Reve 1923-2006 (III - I) Harry Mulisch 1927-2010 (III - III) Eenmaal boven lees ik graag nieuw werk!

Vrij wil je zijn? Vergeet het, lady, je hebt er geen talent voor, geen spriet, je wilt de kwalen van de vrijheid niet, de pijn niet, noch de remedie. Verlies je toch niet in de monotone slaap die niet wil slapen, het gepluk aan die ene erogene zone die blijft vloeien en gapen, maar speel...

Lenin, gij machtigste, dapperste Strijder, Gij alles durvende en hoge Held, In diep bezinnen en het verst geweld Even machtig, - gij werdt de bevrijder Der boeren, en wildet worden ook de leider Der Russische arbeiders ter vrijheid, redder Van het gehele wereldproletariaat, En stichter van ...

Nabil en Takis Vanmiddag, lezend in Kavafis' verzen, herlezend, proevend, vloeit geluk overdadig binnen met de herfstzon. Ik ben gezalfd en warm, er klinkt arabische muziek, griekse muziek, en in de tuin, stralend in jeugd en schoonheid oogsten Nabil en Takis henneptoppen. Ik heb geurig...

Fata morgana We dwaalden langs verpulverde altaren waar grijze monniken met giereblik ons leverzuchtig zaten aan te staren. Hun lichaam was onooglijk van het slik. We zagen nonnen met bestofte brillen waarin het leed van eeuwen stond te lezen, ze huiverden en vreesden duizend vrezen. We ho...

Ik belde waarschijnlijk een dag of zo te laat naar het nummer onderaan het krantebericht. 'Met het Verzetsmuseum, wat kan ik voor u doen?' 'Nou, ik bel in verband met de lezing die Arnon Grunberg gaat geven en daar zou ik graag bij zijn en zou dat nog kunnen?' 'Nou, meneer, ik wil uw naam wel no...

De uitgever Toen Pegasus hem smadelijk had afgeworpen, sprong hij Mercurius maar op de nek en werd een naarstig vuller van het boekenrek, dat Wim en Gerrie zoet houdt in hun dorpen. Aanvankelijk nog wat gevleugeld, nam hij poëzie van diepe mannen mee op voorjaarsreizen en sloeg de boekver...

Laten we gewoon doorgaan met het plaatsen van gedichten, netgedichten, dagcolumns, columns, beschouwingen, hartenkreten, verhalen, beweringen, citaten en stellingen, maar laat deze site vooral ook een plek zijn voor vrije kritiek op vorm en inhoud, debat en polemiek.

de avond heft de zwarte tafel hoger en wij, die er aan zitten, stijgen mee. wij stijgen, dalen, stijgen weer en weten dat wij de aarde niet betreden mogen. wij stijgen, stijgen, vergeten te spreken, vergeten van alle dingen de namen, stijgen, stijgen, zien sterren en manen, stijgen, zien st...

Verlangen Meenge mooie meid heeft door de domme, lange nacht, naar het naakte bijzijn van de minnaar smartelijk getracht, zij heeft in de grote leegte van haar wit bed, de peluw gekust, als wilde ze zijn matte hoofd in rust gesust. Haar hoofd was ongerust te midden van de wilde harengeur, ...

Hier pleegt een kamerling zelfmoord, een zonderling moordt. De ene liegt maar krijgt geen lange neus, de ander spreekt de waarheid en krijgt een ziekte zonder brood. De ene steelt zich rijk, de ander werkt zich dood. En zo kan ik nog wel uren doorgaan. Zinloos. Bacteriën en virussen vechten...

Ontsnappen In de kooi van dag en nacht, de kooi van de boodschappen, blikjes bier, de betere baan. In de kooi van het fotoalbum, van de liefde. In de kunstkooi, in de kooi van het weten: Sta op, grijp de tralies, haal de diepste adem en scheur je hart uiteen. Christa Widlund-Broer ...

Kinereth Het water ligt niet zwaar en diep maar hangt als nevel tussen bergen een vangnet tot de kanten uitgespannen en opgehangen aan de punten licht hier en daar zichtbaar aan de kusten. Een vangnet voor de sterren? Er valt er geen, de hemel is wel stevig maar hier is veel te wensen ron...

Liefde is d'eenge kracht Liefde is d'eenge kracht die de ziel naar boven draagt tot de sfeer van het eeuwige leven van zelf; zij bevleugelt ook 't laagste streven daarom wil ik haar boven alles loven. Als ontgoocheling en twijfel ons ontrooven geloof dat menschheid eens omhoog zal zweve...

Ik had gedacht... Ik had gedacht dat ik je kon vergeten, en in de zachte nacht alleen kon slapen, maar in mijn onschuld heb ik niet geweten dat ik bij elke windvlaag zou ontwaken: Dat ik de lichte trilling van je hand weer langs mijn sluimerende hals zou voelen - Ik die dacht dat het vuur...