Alle inzendingen over eenzaamheid

Het gebeurde tijdens een receptie. De meeste mannen zijn allerminst "juffershondjes" maar het vereist manmoedigheid de eenzaamheid aan te kunnen die welhaast een plaag vormt waartegen niemand bestand is. Ik had niet verwacht dat de oude, vervallen man met het afgetobde, roodachtige, oerlelijke...

De gastvrouw heeft een mooi stel benen. Ze draagt een knalgeel jurkje van weinig stof. Misschien vindt hij toch nog iets van troost deze avond. Haar ordinaire schreeuw tegen haar kind scheurt zijn gedachte doormidden. Hij schudt haar hand terwijl ze haar wangen tot steen vormt. Links, rechts, links....

Naarmate het langer bleek te duren dat er hulp in aantocht was, kreeg ik vaker het gevoel dat alle dingen die ik meemaakte al eerder waren gebeurd. De onzinnige gesprekjes op de datingsite, de fake profielen, mannen die me benaderden met als enige vooruitzicht seks. Het interview voor de buurtkrant ...

Ze had zich aanvankelijk voorgesteld hoe hij in de kale cel in de staatsgevangenis met slanke handen de enveloppen om de brieven die ze hem zond, opende, hoe hij de brieven gladstreek en ze, verlangend naar de inhoud, begon te lezen, benieuwd naar de boodschap die erin vervat was voor hem, de mogeli...

Hoe herinner ik me die avond, die nacht toen je me buitengezet had en ik in radeloze vertwijfeling mijn weg zocht langs het donkere, troebele water van de Piushaven, langs de gevels en hoe ik tenslotte mijn heil moest zoeken bij die hulpdienst die echter geen hulp bood voor wat betreft de verre, ver...

Het is er een komen en gaan van slachtoffers en gedupeerden. Slechts de loutere lijfelijke aanwezigheid, het stilzwijgende gezelschap, volstaat. Zij verwarmen zich aan elkaar, aan hun luttele bestaan als puppy's in een nest, als honden in een roedel. De damp van vele sigaretten omgeeft hen als een ...

Na de dood van mijn geliefde Emma Petronella, en de dood van mijn oude vader kort daarna, kwam ik in een sociaal isolement terecht. Doordat ik lange tijd met niemand over onze intensieve relatie had durven praten, was er na haar sterven ook weinig ruimte in mijn sociale contacten om over de gevoele...

Zonlicht overspoelt het Paduaplein op een zondag in mei. Het flatje is fleurig ingericht (op het woord "fleurig" gelieve men de nadruk te leggen). De stoeltjes (kuipfauteuiltjes stijl jaren 60) zijn felrood. De jeugd van de bewoonster ligt ver in het verleden. Zij maakt een half-artistieke/half-i...

De eenzaamheid kan als een fuik zijn, van waaruit men niet kan zwemmen in het vrije, heerlijke water waarnaar men zo verlangt: als een verstikkend luchtledige. Hoewel hij niet mijn voorkeur, mijn smaak, mijn relatie was, noopte mijn verlatenheid mij tot een heftig verlangen naar zijn gezelschap, wa...

Het was de avond nadat Frits de zwarte kater door ouderdom en uitputting was gestorven en begraven in de tuin van het herenhuis waarin mijn knappe hospita mij een kamer verhuurde. Ik zat op het balkon van mijn kamer en de avondzon scheen over de tuin en het balkon. Ik zag de hortensia in bloei staan...

Ik zit op het balkon van ons appartement en hoor het onafgebroken geluid van de op het strand uitrollende golven De wind staat op de kust Het geluid van de golven wekt de indruk, dat ik me bevind in een zich met hoge snelheid voortbewegende trein Maar de stoel waarop ik zit beweegt niet Op de b...

Op de plaats waar sinds jaar en dag "Zorgcentrum Zuid" is verrezen en waar de kolos van het verpleeghuis, waarin mijn dierbare vader de laatste elf martelende en slopende maanden van zijn langgerekte sterfbed heeft moeten slijten en meemaken, bevonden zich eens de gebouwen van een stenen jongenssc...

Op een dag viel de envelop in de bus alsof het voorbestemd was. Deze droeg mijn familienaam, neergekalkt in een bekend handschrift; schijnbaar het handschrift van mijn lang-overleden vader, kennelijk aangeleerd in die voorbije tijd waarin ook zijn schooljaren vielen. Ik was blij dat mijn moederlijk...

Meteen al de eerste keer dat de vrijwilligster de kamer in het Zorgcentrum betrad, viel haar blik op een gitzwarte hond van stof met glanzende kop en licht geopende, vilten, roze bek. Mevrouw verkommerde en vereenzaamde tussen de muren van haar kamertje, in het luchtledige van haar eenzaamheid, t...

Op de dag waarop opnieuw onregelmatigheden in haar borst waren aangetroffen, had zij een groot, wijnrood kussen aangeschaft voor negenenveertig euro voor Binky, haar enige kameraad. Het was een koninklijk kussen en Binky lag er pontificaal op, als een vorst, met uitgestrekte poten. Zijn vacht draagt...

In het grote huis met de vier slaapkamers, die geen doel dienen, is hij ongelooflijk, dodelijk en onvoorstelbaar eenzaam na de dood van zijn vrouw en hij moet praten tegen de muren, die op hem af komen. De kleinkinderen komen ook nooit meer op bezoek; opa is quantité négligeable geworden; ze hebbe...

"Zeg 't mar, mèske" zei hij uitnodigend. Een vader of een vriend die mij "meisje" zou kunnen noemen, bezat ik sinds lang niet meer In 't vroege voorjaar was altijd de merkwaardige drietonige "lokroep" van de ijscowagen in de vroege avond hoorbaar en deze keer was ik haastig in de schoene...

Ik ben weer alleen in mijn huisje dichtbij de hei. Alie is bij haar vriendin terug in Den Haag. Gehoord en gezien heb ik het hoe ze met tranen in haar ogen vrede sloot met Greet. Dominant was Alie wel, maar wat zal ik haar missen, ze kon zo lekker bami en nasi klaarmaken. Het rook altijd zo lekker a...

De "Arriva"-bus had over de Heuvel gehobbeld en de halte op het Piusplein bijna bereikt, toen we in gesprek raakten. Ze zat al geruime tijd naast me en ik had vanuit mijn ooghoeken de leerachtige huid van haar wangen, haar grijze haar en haar bril geobserveerd. Ik heb weleens overwogen hoe het...

Ik zat achter de geraniums een beetje te dommelen en ik was alleen thuis. Het was tien uur in de avond toen de huisbel rinkelde. Niet meteen open doen, dacht ik. Je weet maar nooit tegenwoordig, want ouderen worden vaak beroofd en mishandeld door het tegenwoordige boeven tuig. Maar ik was ge...

De zon speelt een frivool spel met licht en schaduw en werpt warrelende, wervelende vlekken over de rustieke houten tafels en banken die daar staan opgesteld, vlakbij de oude Kloosterkerk waar de paters een restaurant hebben ingericht; een tafereel dat spreekt tot mijn verbeelding. De dames en here...

"Prent het in je geest, die nog zo gevoelig is: van niets heeft de mens een zo grote afschuw als van de eenzaamheid" (Erich Fromm) Het huis ligt er triest en troosteloos bij. Binnen: de traditionele indeling: een bankstel in de ene helft van de kamer en in de andere een eettafel die hoogstens ...

Soms tref ik hem aan in de bibliotheek die hem slechts schijnt te dienen als een schuilplaats en als een tweede thuis die de harde, vijandige wereld hem bieden; hij laat alles ongelezen hoewel vele levens en lotgevallen in velerlei romans eveneens getuigen van eens geleefde levens, wellicht ook zond...

Ik houd van mensen die iets te melden hebben. Daarom ga ik graag naar het theater. Lekker op het pluche in een intieme setting. Alleen maar ontvangen. Eén van die voorstellingen vergeet ik nooit meer, een avondje Stef Bos. Hij was zojuist teruggekeerd uit Zuid-Afrika en duwde ons diep in de modder....

Aan indrinken deed ik niet, want ik wilde niet bij voorbaat al halfdronken zijn, zodat ik het mooiste van de nacht zou missen. Meestal keek ik eerst een Franse film op een Belgisch net met ondertiteling. Op die manier heb ik honderden typisch Franse films bekeken, lekker slow, maar met vaak een gewa...

Je baant je een weg door de menigte die tegen je aan duwt en dringt. De geur van versgebakken frites, haring en lekkerbekjes zweeft door de lucht. De stad tooit zich met vlaggen op deze feestelijke dag: het is Koningsdag Je voelt de eenzaamheid wat minder die je anders zou benauwen of overvallen, n...

Somber gestemd ben ik, want mijn buurvrouw Alie, die mij altijd mee nam in haar auto om in het naburige dorp boodschappen te doen, is vorige week verhuisd met haar vriendin naar Purmerend. Ik genoot altijd van haar aanwezigheid, het gezellig samenzijn en de maaltijden die ze klaar maakte, vooral ...

Achteraf lijkt muziek een uitstekende manier om afstand te overbruggen terwijl een piano speelt Chopin bijvoorbeeld

Ik ben Henk, mijn sterrenbeeld is schorpioen, vroeger was ik tandarts en nu vind ik het leven verschrikkelijk. De bloem en de steen die bij het schorpioensterrenbeeldje horen interesseert mij niet. Kaarsen brand ik niet voor de gezelligheid want mijn leven heeft niets gezelligs. Waarvoor en voor ...

Niet voor niets komt de dame die ik bezoek uit Den Haag: het is "mevrouw" vóór en "mevrouw" ná in ons gesprek: "Wilt u een kopje koffie mevrouw"? "Wilt u een stukje gebak?" Haar pontificale villa omringt haar als een mantel van steen, marmer en pluche, die niet kan verwarmen. Het leven...