Alle inzendingen over vakantie

Het is najaar, maar het is nog niet koud. De vroege avondzon is al verdwenen, op het Griekse vakantie-eiland, met een eeuwenoude eilandcultuur. Een homoseksueel vriendenstel dat er vakantie viert, weet inmiddels dat het einde van de zonnige vakantie nadert. Ze zijn hier naar toegegaan om aan het ...

Kreta, September 2017 Een keer een grote stad bezoeken voordat deze droom verloren gaat. Een pas vergeten ochtend, een wandeling, te voet, door de grote stad. Op een dag in 2017, september in een Griekse stad, een zonnebril kopen, tegen de zon die in de ogen schijnt. De lange pier aan de kade die i...

Ik weet niet waar ú was op 11 september 2001, maar ik zat in Mauritius. Minder dan het paradijs moet u zich daar niet bij voorstellen. Ik weet niet waar u vandaag bent, maar ik ben er even niet.

Dat ben ik dus hè. Ben ik daar, wil ik hier zijn. Ben ik hier, wil ik daar zijn. Vakantie moet voor mij nooit te lang duren, negen dagen max. Dan begint het verlangen naar het Nederlandse geklaag over het weer terug te komen. Vallen er eindelijk decimeters fris zwemwater naar beneden, is het weer n...

Nog maar net teruggekeerd van het zonnige eiland Gran Canaria ben ik aan een inhaalslag begonnen, door vele van de nieuwste inzendingen op de diverse tabbladen te lezen. Meteen ben ik wederom (en nog steeds) gecharmeerd door de gave van Fred om kort en helder formulerend zijn hart te luchten. De wen...

Ze zijn te beklagen. Niet omdat ze zich rot hebben gewerkt om hun werk op tijd af te krijgen. Drie dagen overwerken om zonder achterstand weg te kunnen. Ook niet omdat ze zes uren lang hebben gezwoegd om de koffers te pakken. De badmintonrackets te zoeken. Het campingaz busje te laten vullen bij de ...

Sommige mensen hebben er drieëntwintig en anderen wellicht tweeëndertig, maar het zijn er altijd te weinig. Zorgvuldig worden ze door velen bijgehouden, opgenomen en afgestreept. Dat gaat dan op een simpel kladpapiertje of misschien wel in Excel. Vakantiedagen in Excel dat zou wat zijn. Met een ca...

Eindelijk is het zover, de caravan mag van stal. Nederland vertrekt! De fietsen achterop, de DVD speler hangt, mobieltjes bij de hand, geef de kinderen nog hun koptelefoon op. De oplader mee, laptopje op schoot, zakje snoep, builtje chips, flesje cola, de DS en we moeten ook nog eten voor de lunc...

''We moeten een poosje uit dit dooie gat weg, darling. Voel je er wat voor een week vakantie te houden in Valkenburg.'' ''Je kunt me niet blijer maken, Wouter.'' De boeking met een eenvoudig hotel was snel telefonisch geregeld. Aanstaande vrijdag konden ze al komen. ''Hoe moeten we daa...

Ik sta geklemd tussen een Duitse dame gekleed in een framboosroze skipak (ik schat jaren negentig vorige eeuw) met een grijze muts op haar geblondeerde haren, en een goed geconserveerde Oostenrijker van een jaar of zestig. Mosgroen jack, snordragend. De geur van zijn after shave prikt in mijn n...

Ik werd bang want ik wandelde steeds maar verder het diepe bos in. Het was vijfentwintig graden onder nul en ik liep in Noord Zweden. De bossen zijn daar oneindig.Het houdt maar niet op al die zusters sparrebomen en die berken. Je hebt daar beren en die slapen in holen. Oh het was al avond en de b...

Jaren, maar dan echt ook jaren geleden ging ik als kind een week naar 'De Wierschuur' op Terschelling. Ik denk dat mijn ouders mij brachten met de auto, maar daar ben ik niet zeker van. 'De Wierschuur' was en is de laatste woonmogelijkheid op dit Waddeneiland. Ik ging er zelfs twee keer naartoe,...

Een weekje alleen in Parijs na een zware examenreeks. Even jezelf verliezen in een wereldstad en de taalbarrière draagt daartoe bij, want het frans is niet mijn sterkste woordje over de grens. En de fransen zelf spreken alleen maar frans, niet omdat ze zo trots zijn op hun taal, maar omdat ze te ei...

Ik ben moe. En als ik moe ben is het voor Woemi nog erger. Maar het moet gezegd, ze heeft zich geweerd als een tijger. Zoals toen we voor het laatst weer stijl omhoog moesten. Ze kankert en godvert, klaagt: ‘Het is niet eerlijk', en begint langzaam maar stug klimmend aan de grote finale van een l...

Het is de avond van 22 juni 1978 en ik ben beland op mijn hotelkamer in Bali. Frupsels,veelpotige grupsels en glimmende deksel gravers kruipen uit de donkere aarde. De haren op mijn arm lijken op het wuivende riet en de poriën in mijn huid zijn zo groot dat ik er bijna zelf in kan stappen. Flitse...

Het toeval wil dat de beste vriendin van onze dochter samen met broer en ouders, die we ondertussen ook onze vrienden mogen noemen, in dezelfde streek op vakantie gingen als wijzelf. Dus spraken wij af elkaar ginder te ontmoeten. De jongelui wilden graag raften en de oudjes zouden mee inschepen. Op ...

We zouden een wandeling maken op grote hoogte. We konden met een bus de Stelviopas oprijden, ginder het wandelpad nemen naar de Furkelhütte en vandaar met de stoeltjeslift terugkeren naar het dal. Enig probleem: het weer. De gletsjer zat in de mist en de lucht was grijs met dreigende wolken. Volgen...

Een dagje naar mijn familie in het oosten van het land doe ik altijd met de trein. Zo kan ik 's avonds bij het eten een glas wijn drinken en kan ik op de terugweg in gedachten en mijmeringen over het verloop van het bezoek verzinken. Mijn vakantie is voorbij en ik ga ze verslag doen van mijn erv...

Als trouwe aanhangers van dit fenomeen kozen we – vrouw, hondje en ik - ook dit keer voor kamperen. Toch is er een verandering. Gingen we voorheen gewoon in onze eigen tent en op de bonnefooi, dit jaar zijn we luxe gaan kamperen. Dat wil zeggen dat we op vier locaties bungalowtenten huurden, voll...

Sinds een paar jaar woon ik nu in Frankrijk. Er gebeurt niet zo veel op het Franse platteland. Het lijkt wel of daardoor juist de gewone alledaagse zaken aan waarde winnen. Over dit soort dingen bericht ik maandelijks aan vrienden en kennissen in Nederland. ------------------------------ Bij on...

Eindelijk: Na een vlucht van vier uur en vijftien minuten zette de piloot onze Boeing 737-800 enigszins wiebelend maar toch zacht aan de grond op de landingsbaan van het vliegveld Gando (Las Palmas) op het eiland Gran Canaria. Na een afwezigheid van maar liefst 12 jaar waren we weer terug op het ons...

Als kind las ik altijd de Donald Duck als ik naar de tandarts moest omdat ik dan bang ben en dan moet lachen en wel durf. Op een dag was het weer zover en las ik het verhaal van Donald Duck en droevige Dora de kangoeroe. Dat zou ik ook wel eens mee willen maken dacht ik en vertrok op mijn achttiende...

Jaren geleden heb ik eens een weekje in Zwitserland doorgebracht in de buurt van het stadje Sion. Om in contact met mensen te komen bezocht ik dagelijks een workshop tekenen. Een jonge frêle vrouw viel mij meteen op. Bij veel mensen weet je direct waar ze aan denken als ze ergens naar kijken, bi...

Ik had toneel gespeeld en geschilderd. Henny was te moe. Ze was in haar tent gebleven. ‘Verdomme,’ had ze geroepen, ‘ik heb ook altijd pech.’ Ik keek naar haar benige, sterk vermagerde gezicht. We hadden elkaar hier ontmoet. Toen was ze in goede doen, maar beetje bij beetje velde de ziekte...

‘Nu ben jij aan de beurt!’ de reisleidster wijst naar een jonge vrouw die geheel in het zwart gekleed is. De vrouw schrikt zich een hoedje, waarschijnlijk was ze aan het dromen geslagen en interesseerde het gebodene haar niet zo, de hele groep lacht hartelijk. Ze herstelt zich snel en loopt n...

Ik sta op het station van Hoorn. Stoomtrein Bello, lang geleden opgeheven, omdat men de auto verkoos boven de trein, zit nu vol passagiers die nergens naar toe hoeven. De oude machinist die ooit staakte voor hoger loon, werkt nu voor niets; rare jongens die Hollanders.

Het was een bloedhete dag. De zon stond zinderend aan een helderblauwe hemel. Op het plein midden in de stad was geen terrasstoel onbezet. De ijsjes, koude biertjes en roseetjes leken niet aan te slepen en de serveersters liepen af en aan. Op de randen van een prachtige fontein zaten kinderen te p...

Eens in je leven moet je Rome bezocht hebben. Als ik terugkijk op het weekje Rome dan valt me op dat het niet de ontzaglijke kunstwerken zijn die me zijn bijgebleven maar wel de paar significante ontmoetingen die verder deel gaan uitmaken van je dagelijks leven. Zo wandelde ik daar door de straten...

Ik denk dat ik een goede zelfkennis heb, maar als ik zo om mij heen kijk ontbreekt dat menigeen. Ik probeer altijd zo oprecht mogelijk te zijn zonder iemand te kwetsen. Dat dit niet altijd lukt is een ander verhaal. Jammer is alleen dat anderen er andere gewoonten op nahouden. Ik ben net terug v...

Het is zo leuk, die gadgets op je computerscherm. Foto’s waarvan je niet eens meer wist dat je ze had. Leuke herinneringen, voornamelijk van de reizen van mijn oudste zoon. Maar ook van die keer dat ik meeging naar Tenerife. Wat vond ik dat spannend zeg ! Morgen ga ik met mijn vroegere buur...