Droom verloren stad

Kreta, September 2017
Een keer een grote stad bezoeken voordat deze droom verloren gaat. Een pas vergeten ochtend, een wandeling, te voet, door de grote stad. Op een dag in 2017, september in een Griekse stad, een zonnebril kopen, tegen de zon die in de ogen schijnt. De lange pier aan de kade die in de zee loopt. Toeristen komen, gaan, lopen elkaar onverschillig voorbij. Toeristen zwaaien naar de zee. De oude verhalen van grotere dwergen. Even zwieren met de hoop, het verlangen een leven te veranderen. Wat niet kapot kan, gaat nooit meer stuk. Een spaarzaam zwijgen, in de ochtendstilte.
Het is niet eens zo lang rijden, er is veel te beleven, er staan grote gebouwen, er staat een wereld aan geschiedenis. "Wat denk je van morgen" “Morgen naar de grote stad? “ Adriaan vraagt het zich hardop af.
Alfons Antana nipt aan het water, bij iedere maaltijd hoort water, smaak van lamsvlees is nog intenser dan voorheen. Pikante kruiden, pittige smaak. Zou Adriaan dit ook in Nederland klaar kunnen maken of zal hij daar nooit achterkomen? Voorlopig maar genieten van dit zalige moment, water in de mond, tomatensmaak aan lippen, een zachte salade, even wippen op een gemakkelijke stoel.
De avondschaduw daalt neer naast de twee heren. Het licht van de nachtlamp geeft de donkere Alfons een eerlijke stoere smoel. Alfons heeft zijn snor laten groeien, naar goede Kretaanse gewoonte! De haren groeien snel.
Alfons twijfelt nog maar zelden. De mensen keren verhalen, boeken worden levend verslonden, opnieuw gelezen, gewaardeerd, gezegend, en gedumpt.
Boeken waarin vrouwen verdwalen!
Er vliegen grote nachtvlinders van de lamp, het enige licht over de lamsbout, die in een gulzige mond verdwijnt. Een weinig zweet rond de slapen. Morgenochtend naar de droomverloren stad, geschiedenis bekijken.
Het is een verwarrende situatie, ze zijn hier nu. De kade is voor Adriaan, de blauwe zee ligt aan zijn voeten. Alfons heeft geen verlangens naar gisteren of morgen. Ze betreden deze betegelde aftocht als heren van de gezonde rede. En iedere ratio delen ze, samen met anderen. Er hangen hier iedere nacht vrouwen uit het raam, die samen de week doornemen. Griekse adem trilt door neusgaten, Alfons is beroemd door zijn trage voorspellingen. Alles gaat voort naar de toekomst. En alles gaat verloren in de droom verloren stad.
Ze hebben maanden de tijd gehad om naar elkaar toe te groeien, maar die akelige droom heeft roet in het eten gegooid. Het is te laat om weer opnieuw te beginnen.
Eindelijk in de grote stad Iráklion, het centrum niet fraaier door de vele aardbevingen en de bombardementen tijdens de Tweede Wereldoorlog, over de smakeloze nieuwbouw zwijgen we. Ze proeven nog iets van de glorie van de Venetiaanse tijd.
Alsof hun liefde een eeuwenoud verleden heeft gehad.

Kreta vakantie vakantie

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.7 met 3 stemmen 1.212