Alle inzendingen over natuur

Wijd en weids strekt het land zich uit bij Oosterbeek, rond de rivier. Een steile trap leidt naar de hoogte bij Westerbouwing, vanwaar je in de verte de majestueuze bogen van de sluis kunt zien die de Rijn overspannen Aan haar oevers welft zich een weelderig, glooiend landschap met brede, grasbe...

Op het beboste landgoed "De Valkenberg", tussen Ulvenhout en Chaam, wandel ik over moerassige grond met heel eigen bekoring. De bosanemonen bloeien daar tierig, evenals het speenkruid. Verder zie ik lichtblauwe en paarse bloempjes, die zich ook het prettigst voelen op drassige bosbodem. Tussen ...

Ik heb nog nooit zo'n trieste president gezien, die veinst alsof hij een goede daad verricht, maar die in feite de gezondheid van de aarde bewust extra verziekt met zijn aangedikte handtekening en zijn zogenaamde humor. Deze griezeldombo uit zijn horrorrariteitenkabinet flikt het om de kolenmijnen ...

Hoe levendig herinner ik me hoe in het kleine tuintje van ons arbeidershuisje waar wij in 1959 gearriveerd waren na onze verhuizing vanuit het kapitale pand waarin ik mijn vroegste jeugd had doorgebracht, zich een berkenboom verhief en zij haar takken die ontsproten aan de zwart-wit-gemarmerde stam ...

Bezuiden Breda stroomt de Mark boordenvol, bijna overstromend, naar de stad toe, straalt onderneming uit. Zijn bochten raken bijna het Mastbos, dat vol koude wind, grauw en kaal, geduldig wacht op de komende lentebloei. De late winter heeft nog geen haast om te gaan.

Ik heb een beetje lente in mijn kamer al schrijven we begin februari en al draalt en talmt de winter en al vergast zij ons nog op sneeuwstormen en ijsvelden. De bolletjes in het okergele bakje, geschonken door een vriendin, hebben enige tijd in stille afwachting op mijn bureau gestaan. Maar al te...

Ze droeg het lange, grijs met blond gemêleerde haar, dat mogelijk eens helblond geweest was en dat haar wellicht als jong meisje gesierd had, in met elkaar verweven strengen, vastgespeld op het achterhoofd en ze vouwde de handen, als we even onderweg waren, vaak in elkaar op haar rug, een gebaar da...

Heeft u het erg laat gemaakt vannacht? Wat was het heerlijk hè?! Niet zozeer de jaarwisseling. Laten we eerlijk wezen, morgen zijn we er weer aan gewend. Dan staan we gewoon weer opnieuw in de file, hebben we mist of regen en ploft u op de bank voor de televisie. En daar is niks mis mee. Het is moo...

In een lange wagen met overkapping en met op de zijkant de tekst "Horeca en Manege Hooijen", waarvoor deze keer niet (zoals de traditie overigens gebiedt) twee trotse, fiere hengsten met een tuig aan en leren oogkleppen voor de trouwhartige, bolle ogen, gespannen waren, maar een echte tractor, bem...

Mijn Galgeven, aan jouw oevers speelde ik als kind in het rulle, gele zand met bontgekleurde schepjes, zeefjes en emmertjes. Jouw watervlakte zag ik later vóór mij uitgestrekt liggen: kabbelend, deinend, donkerblauw, zwart of grijs en ik spiegelde mij in jou. Mijn Galgeven, ik hoop je wéér te z...

"Smile, though your heart is aching, smile, though it's almost breaking" Zo weerklonk het via de autoradio en deze tekst leek me héél toepasselijk, want de glimlach was niet weg te branden van de gezichten van mijn medepassagiers, al moet ik toegeven dat ik niet wist of hun harten gebroken ...

De lange weg ligt vóór ons, nog onbetreden door onze voeten; modderig, bezaaid met plassen door het recente onweer. Langgerekte schaduwen als van september vlijen zich over het pad en ik raap een gladde steen op die mijn hand juist kan omvatten. De zware donkergroene deur van het pittoreske kap...

De weerman kondigt aan: binnenkort nachtvorst, jazeker de Koning der Vorsten komt eraan. Dat wordt schrapen, koukleumen, koude handen en meer van die grappen. De weerman zegt het, maar ík voel het. In m'n handen, m'n voeten, m'n neus...maar: daar hebben ze oplossingen voor, dat weet natuurlijk i...

Melancholie Il pleure dans mon coeur, comme il pleut sur la ville.. Het huilt in mijn hart, zoals het regent in de stad.. Dit is de beginregel van een beroemd gedicht, geschreven door Paul Verlaine. Een poëem dat zo begint, roept een melancholische, contemplatieve stemming op, die nog tastbaa...

Paddenstoelen Rare kabouters zijn het, die zwammen. Ze behoren tot de schimmels van rond de sinterklaas. Die, overigens, geenszins de verpersoonlijking is van de blanke mens. Evenmin als zwarte piedro een archetypische negroïde persoon verbeeldt. Maar dat even terzijde. De politiek correcte a...

Deze steeds waakzame onderneming houdt nauwlettend het leven in en om de meren van Friesland in de gaten. Ook de bossen van deze provincie worden door haar behoed. Ze is te vergelijken met vogels in verschillende gedaantes. Denk eens aan meeuwen, die luid schallend voortzwemmen op vrolijk golvend ...

Het was herfst en het leek alsof de natuur haar ritme en de cadans van haar seizoenen met overtuiging en overgave volgde. Regendruppels tikten eerst een voor een tegen de ruiten, maar zij vulden gaandeweg het hele vlak van het venster. In een cirkel zijn paddenstoelen opgerezen in het plantsoen i...

Het Heidepark omringt als een beschermende gordel de gebouwen van "Amarant", de inrichting voor zwakbegaafden en de daar eveneens gevestigde hospice, met groene lanen waarin het licht en de schaduwen van een junidag hun spel spelen en waar een romantische, vervallen villa valt te bewonderen, die z...

Het was al een tijd geleden dat ik écht een horizon gezien had. En de enige echte horizon is voor mij toch die van de zee. Ja, die schilderachtige wolken met koeien eronder en een schamel zonnetje, zijn ook prachtig. Toch heb ik bij een uitzicht midden in het land altijd het gevoel dat ik geblokkee...

En daar kwam de wind, met een behoorlijke kracht gelukkig hoor ik iedereen want ik lag te zwemmen vannacht. De hitte verdwijnt langzaamaan met kleine streepjes, het wordt wat koeler...maar je kunt er donder op zeggen, dat al die klagers van afgelopen week over een paar maanden lopen te mopperen: 'k...

In deze warme periode hebben vooral de ouderen en de zieken onder ons het niet gemakkelijk. Moeilijk is een beter woord omdat: mensen met een luchtaandoening b.v. COPD of mensen met een hartprobleem last hebben van ' te weing zuurstof in de lucht'; het lijkt wel alsof dat minder wordt, naarmate he...

Heb je een plan? vraagt T. Ik sta met mijn jas aan, klaar voor de start om in de tuin te werken. Ik heb naar dit moment uitgekeken. Ons project: samen de appelboom rechtzetten. De appelboom, die al een aantal jaren van verticale stand richting horizontaal zakt. Dit komt omdat de boom nooit is gesnoe...

Het rupsje houdt zich met zijn pootjes stevig vast aan het takje, waarop hij bezig is een blaadje te verorberen. Zo te zien heeft het beestje honger, want als het blaadje op is, begint hij gewoon aan het volgende. Rondom hem is het een drukte van belang. De wind beweegt de takken en bladeren van de ...

Heb net de auto op de oprit geparkeerd (inkopen gedaan), dat de regen in grote pletsende druppels naar beneden duikt. Ik heb geen zin om uit te stappen. Het voelt even goed in deze kleine ruimte ... en ik luister en luister. Ook de regen heeft zoveel geluiden, kent zijn eigen ritmes van traag, zwar...

Mannen zijn aan het werk naast de snelweg. Ze graven gaten in de grond als graven en tillen tegels op, deponeren ze in een laadbak en rijden af en aan met heftrucks. Een trotse struik die zo elegant, majesteitelijk en onbekommerd haar elegante, majesteitelijke en triomfantelijke crèmekleurige sche...

Aan de rand van het bos lig een grasland vol hoge pluimen, dicht op elkaar. Het gewas geurt heerlijk in de avondkoelte, waaruit blijkt dat het steeds goed gedrenkt wordt, ofschoon er geen water te zien is. Maar lange slingers van moerasspirea tonen duidelijk aan, waar dat overhuifde, onzichtbare be...

Toen we het huis verlieten was het stralend weer. We besloten een wandeling te gaan maken, maar als we naar de weerberichten op de radio hadden geluisterd, dan konden we weten, dat er onweer in de lucht zat. Spoedig waren we het dorp uit en liepen op het smalle grindpad tussen de weilanden. Het voel...

Als we ook maar iéts zeker weten is het: dat we geboren zijn om te sterven. Toch is het tijdstip bepalend voor de lengte van je leven, want: de baby die nog geboren moest worden, stierf reeds in de moederbuik. Alles stond klaar, het was zo welkom zo ontzettend geliefd al van net - bij het ver...

Op de landkaart geven lichtblauwe vlekken met grillige omtrekken de plaats aan van de Oisterwijkse vennen. Tijdens onze wandeling komen de strakke, prozaïsche schema's van de overzichtskaart tot leven en blijken de blauwe vlekken uitgestrekte, weidse wateroppervlakten of zwarte, onpeilbare diepten...

Een muis heet in het Frans een glimlach. 's Avonds laat, als iedereen horizontaal was gegaan, zat ik in de witte ruis van de stilte als laatste waker in de grote keuken-kamer-ruimte nog wat te lezen. De hond naast me op de bank. Soms een vuurtje in de open haard. Dan kwam hij stilletjes van erge...