Alle inzendingen over woede

In de Volkskrant van zaterdag staat een artikel over de recent gepensioneerde professor Maarten van Rossem met als titel: ‘De vreugde van het mopperen’. Maarten vindt het wel fijn om zich te ergeren laat hij de Volkskrant-journalist weten. Ik moest aan die woorden denken toen ik zaterdagavond keek naar de voetbalwedstrijd Nederland – IJsland in…

Het was een buitenkans voor hem. Als jurylid van de missverkiezing had hij veel invloed. En praatte hij met alle missen. Ook met die ene deelneemster. Hij vertelde haar dat hij ervoor kon zorgen dat zij zou winnen. De rest ging vanzelf. Ze won en hij versierde haar. Hij nam haar mee in zijn BMW naar een bestelde hotelkamer. Na het vrijen begon hij te…

Alles in mijn leven zou goed moeten zijn. Ik heb altijd te eten als ik honger heb en heb voor de rest een leven dat veel anderen, denk ik, wel zouden willen hebben. Toch ben ik niet altijd gelukkig. Eigenlijk heel vaak niet. Ik mis personen die me begrijpen. Klinkt vrij stom en zeurderig, maar het is wel een probleem. Ik heb wel veel vrienden,…

De maatschappij verruwt, hoort men wel eens. Wie Nederlands.nl volgt, zou kunnen denken dat ook onder de zondagscolumnisten tegenwoordig andere waarden en normen gelden. Watze E. vecht een vete uit met reaguurder Ruurd vd W. die niet gediend is van de stijlwapens die de columnist inzet tegen de aankomend landsleiders Rita V. en Geert W. Persoonlijk…

Gisteren vertelde ik dat ik daar geen zin in had. Vandaag flik je het mij toch. Ik dacht even dat we weer goeden vrienden konden zijn. Hoe kom ik elke keer toch zo dom. Elke keer stoot ik mijn neus weer aan dezelfde steen. Want jij wint met alles in woorden vooral in eigenwijs zijn. Dat is gewoon niet leuk meer. Het lijkt of ik praat tegen dovemans…

Het huis waar ik woon met mijn geliefde heeft vele huurders gezien voor ik het kocht. De geschiedenis van de vorige bewoners vulde onze brievenbus nog lang na de koop op hinderlijke wijze. Dus vroeg ik het postkantoor of ik een stapeltje ‘retour afzender-stickertjes’ kon krijgen, zodat ik de verzenders kon informeren over de verhuizing van de geadresseerden…

De kandidate kan aan het woord beginnen. “De I van 6”, zegt ze. Die komt op vier. “De K van 9”, vervolgt ze. Dat wordt haar beginletter. “De U van 12”, houdt ze de vaart erin. Die belandt op drie. En zo gaat het nog een tijd door, net zo lang tot zich een sliert van letters vormt met af en toe een hap eruit. Plotseling rinkelt ze met het belletje…

Wil degene die de handtas van mijn moeder heeft gestolen ook een cadeautje kopen voor de verjaardag van mijn zusje? Ik ben erg boos op de dieven die de tas van mijn moeder uit de auto hebben gestolen. De verzekering dekt maar een deel van het bedrag maar daar komt nog eens bij dat niemand haar gestolen dagboek met herinneringen aan mijn pas overleden…

Beste Ernst Japikse, Uw naam staat onder een brief die werd ‘behandeld’ door Shufen Hu. U bent directeur van de NS-klantenservice. Daar uw handtekening een niet al te beste en beetje klunzige printafdruk is, denk ik niet dat u heeft gezien wat Hu in uw naam zoal schrijft. Neem nu de behandeling van deze nederige columnist die voor zijn werk, vrije tijd…

Duistere schemering. Ochtend. Vroege ochtend en ik lig wakker en naakt in mijn bed ergens in een afgelegen stadje in Italië. Jij bent beneden, in de kroeg. Mijn ramen zijn gesloten. Ramen uit horizontale stukken hout. Over de houten vloer zie ik de zon haar hart ophalen. Een accordeon speelt uit een oude radio. Een viool komt hem gezelschap houden.…

Vastgelopen. “Het gaat vaak al om de eerste zin, het eerste woord al”, zegt Woemi me. Is het zo? Voordat ze de kans krijgt me met bijzondere eerste zinnen om het hoofd te slaan gris ik de novelle van tafel waar ze zich niet doorheen weet te worstelen en lees haar de eerste zin: “ Gustav Aschenbach of Von Aschenbach, zoals sinds zijn vijftigste verjaardag…

Als ik ’s morgens mijn kinderen naar het kinderdagverblijf breng, is het altijd druk. Spitsuur met hangende, jengelende, krioelende kinderen. En dat is lastig en kan vervelend zijn, maar je weet dat je binnen vijf minuten weer weg bent en een ander, die daar gek genoeg zelf voor heeft gekozen, de kinderen weer in het gareel probeert te krijgen.…

Buurvrouw SM stapt bij mij binnen. Haar gezicht op onweer, maar misschien hoort dat wel bij een SM’er. ‘Wat kijk je weer opgewekt SM,’ begroet ik haar. ’Volgens mij heb je last van een lekkende aura. Ga eens langs bij een chakraspoeler, daar zul je van opknappen’ Ze kan er niet om lachen. Ze geeft mij een rekening van gasbedrijf Coglas. ‘Kijk,’…

Gisteren. "Ik wil het kaal" vroeg ik vriendelijk aan mijn kapper. De man keek bedenkelijk; "gaat u zitten" zei hij. Zijn schaar knipte met veel welbehagen mijn lange tijd gekweekte lokken af. Door de rust en het zachte muziekje verzeilde ik in een behaaglijke dromerige toestand. Waar bruusk een einde aan kwam door een stem. “Het is klaar…

Ik heb best wel een mening, stoelen en banken genoeg. Op het gebied van religie bijvoorbeeld, met lede ogen zie ik aan dat andersdenkenden gebedshuizen de grond uitstampen, respectloos vragend om respect. Dan denk ik graag dat varkens EN geiten al eeuwenlang gedomesticeerd zijn, welk verschil wil je dan nog maken? Ik heb een hekel aan hoofddoekjes en…

Ik heb jaren een depressie gehad zonder het zelf te weten. Iedereen kende me als een plezierig iemand, maar eenmaal alleen was ik immens verdrietig. De oorsprong van mijn depressie ligt in mijn jeugd. Mijn ouders brachten 6 kinderen ter wereld. Mijn broer en zus waren een pak ouder, mijn andere zussen veel jonger. Ik was het tussenmaatje, het…

Ambtenaren. Klerelijers! Zo, dat lucht op. Ik wil ze niet allemaal over één kam scheren hoor, maar typisch is het wel weer. Als ze nog maar dénken dat ze moeten werken, krijgen ze het al Spaans benauwd. En als je er dan nog iets over durft te zeggen, dan heb je de poppetjes helemaal aan het dansen. Nee, ik wil echt niemand op zijn teentjes trappen,…

Arme Joost. Het tij is gekeerd. Eerst ging Joost er vol bravoure tegenaan. Lastig journaille moest de mond gesnoerd, GeenStijl moest terug in zijn hok en de Forensenbond moest inbinden. Maar de NS houdt niet meer van hem, en heeft hem publiekelijk te kakken gezet. Een afsluitende terugblik. Inderdaad, het begon wat weg te hebben van een feuilleton…

9 augustus 2006 Geachte heer Paco Painter, U heeft nog steeds een betalingsachterstand bij ons. De achterstand bedraagt EURO 315,00. Opnieuw verzoeken wij u het openstaande bedrag, binnen 7 dagen te betalen. Indien u niet aan dit verzoek voldoet, kunnen wij de vordering via gerechtelijke weg incasseren.De kosten hiervan komen voor uw rekening…

De zuid-afrikaanse wijn, die gisteren nog als middel diende om mijn angsten te bedwingen, heeft mij vanmorgen gewekt met een misselijk gevoel. Zo begin ik mijn dag met paracetamol 500 mg en mijn vaste vitaminepillen. Doorgeslikt met een restje kaapse pracht. Ik wilde een gedicht schrijven vanmorgen. Over de haat, over de frustratie. Ik wilde een…

Woest was ik en dat ben ik echt niet gauw. Het leek of ik in een soapserie terecht was gekomen. En ik had helaas niet de rol van kwade genius. Kan een mens zomaar iemand uitschelden, woorden verdraaien en vervolgens in één adem zoete broodjes bakken? Het maakte me misselijk en ik voelde mijn benen trillen, mijn maag keerde zich bijna om. Vastbesloten…

Voorzichtig met de voordeur, niet stommelen door de gang. Mijn ouders zijn misschien nog wakker en dat geeft gelazer. Ik kan enkel nog maar denken aan Marcel die, zodra hij klaar gebonkt was, zich van mij afwentelde en naar de plee liep. Niet meer naar mij omkeek. Of dat rottig was voor mij? Zal hem een zorg zijn. Helaas is dit niet de eerste keer…

Terwijl kroegbaas zijn tijd verdoet met een reinigingsaanval op de bierpomp laat ik het nieuws in de krant aan mij voorbij trekken. Een artikel over ene Filemon Wesselink. Als presentator van het omstreden BNN-programma 'Spuiten&Slikken' nam randdebiel Wesselink de afgelopen maanden zo’n beetje alle drugs tot zich die in Nederland te koop zijn.…

“Goedemorgen, ik wil graag een grafstukje bestellen, kan dat?” Het eerste antwoord dat ik hierop kreeg was: “Hoe denkt u dat te gaan betalen?” “WAT zeg je?!” Ze kon me niet kwader krijgen. Zeker vier keer per jaar koop ik bij dezelfde bloemist een grafstuk, maar nog nooit was ik op deze manier te woord gestaan. Ik stond dan ook met een mond vol tanden…

Voordat ik iedereen hier over mij heen krijg, driewerf sorry, ik heb het over die anderen, de niet-aardigen, de elkaar-kont-kussers. Opvallend op deze site, de vierendelers, de ongenuanceerde replikanten, de terugdraaiers zonder verhaal, de holle reactorvaten, de sukkels die met een uitspraak van een ander aan de haal gaan, sier maken met geleende…

Verzonken in het slijk, een bed voor rib en bot en wervel, woelt hij zich los. Hij schudt de klonters van het lijf, spiegelt zich in een regenplas, schikt wat rafelige lappen vlees tot iets dat op een mens moet lijken. Elke nacht doemt hij op, een verminkte prins, vindt haar verbrokkeld lichaam terug, kneedt haar lippen, smukt een lodderig oog op, smeert…

Mijn linkeroog opent zich langzaam en ik kijk er mee in het rond. Het is helemaal zwart voor mijn ogen. Pikkedonker en donkerder kan het haast niet. Zou het nacht zijn? Geen idee waar ik mij op dit moment bevind. Mijn rechteroog zou open moeten gaan maar doet dat niet. Mijn rechteroog gáát pas open wanneer er zekerheid is over waar ik mij bevind. Maar…

In deze wereld gaat het erom dat je voor jezelf vecht.. Dat je opkomt voor waar je staat en dat je je niet om laat drukken door de menigte... Je kunt mensen niet vertrouwen.. Want al doe je het wel kom je er achteraf altijd weer achter dat je het beter niet had kunnen doen.. De wereld is één grote klerezooi... En de mensen die er wat aan kunnen…

Vanuit de verte klinkt een luwe stem: "Jij moet hier niet zijn." Die stem kan ik slechts gelijk geven, naast mij zit iemand met dezelfde ideeën, louter toeval maar toch. Naast ons zit iemand wie bedreven is in zijn werk. Zijn werk is ons werk. Ons werk is ridicuul; ons werk is een verlengde van de economie die nu niet wil floreren. Ons werk is…

Ik leef mijn leven maar pijn heerst over mijn hart...pijn die ik zo makkelijk kan omzetten in liefde.....liefde die ik zo makkelijk kan omzetten in haat.... en uiteindelijk arriveer ik bij de laatste ontwikkeling: van haat naar woede. Woede die zich verspreidt over mijn hele lichaam. Een onbekende woede die me wil laten schreeuwen, die me wil laten…