Alle inzendingen over dieren

De Wielevenweg, alwaar het Dierenopvangcentrum gevestigd is, bevindt zich ruimschoots buiten de stad, in een landelijke omgeving en ik bereik deze slechts na ruime omzwervingen en na veel hulp van vriendelijke en zeer bereidwillige passanten die hun mobiele telefoon raadplegen voor dit doel en een h...

Tijdens een belangrijk debat over de bezuinigingen stopte de minister president plotseling zijn betoog, keek achterom, en zei toen: ''Kameraden, excuus, maar ik voel iets onder mijn broekspijp omhoog kruipen'', en hij keerde zich om en liep met zijn hand op zijn achterste snel huppelend weg, ...

Kennelijk verveelt de mensch zich algauw te pletter, ondanks internet en is een film of documentaire natuurlijk te min. Met gevaar voor een eigen leven, kruipen we daarom het liefst bij een leeuw op schoot en als wij niet om op te vreten zijn, aaien we met z'n allen wel een dolfijn hartstikke dood....

Af en toe kom ik een oudere mevrouw tegen in de straat of op de kronkelige paden van het parkachtige landschap naast de snelweg, dichtbij mijn huis. Zij voert steevast twee wrakke poedels met een krullerige, lichtbruine vacht die aan een shampoo-beurt toe is, aan de lijn. Het kan voorkomen dat da...

Huisdieren leveren een belangrijke bijdrage aan het welzijn van mensen in een samen-leving waar iedereen van elkaar vervreemd is.

's Morgens bevond hij zich al in de troosteloze verlatenheid van de steppe. Hoeveel dagen duurde Michaels trektocht? Elke nacht sliep hij onder de blote hemel. Overdag at hij af en toe wat zaden, die hij uit lange halmen pelde. Michael schrok er niet voor terug om wat van het vlees te eten, dat roof...

Ergens, in het hart van Afrika, hoedde de jonge neger Michael een kudde geiten. Met al zijn dieren liep deze herder heen en weer over bruin, taai gras. Als Michael de ene kant op keek, zag hij de vlakke, dorre steppe. De andere verte toonde de rand van een groot oerwoud. De oudste geit van de kudde...

Aapjes met wollige, gestreepte staarten, onzegbaar lief en kwetsbaar; een slang die de kop met de trillende tong tastend heft in alle richtingen boven het ineengestrengelde, lange, bonte lichaam; een leguaan: de bek verstard in een aandoenlijke "glimlach" (hij weet met zijn schubbige lichaam geen ...

Meer dan een jaar keken we en volgden we de wederwaardigheden van de water- hoentjes, sommigen noemen ze waterkippen, maar ik hou het bij hoentjes. Die hoentjes hadden vlakbij een pijler een joekel van een nest gebouwd, zo'n nest waar ze wellicht een weeshuis konden herbergen, een soort van "openl...

Iedereen kent het eigenlijk wel. Je stapt de deur uit en een hijgend geluid komt je tegemoet. Niet veel later gevolgd door een bezweet medemens in fluorescerend geel jasje en knipperend rood lampje. Het lampje kan te vinden zijn om het been of de arm, aan de schoen, op de borst en zelfs soms op het ...

Zondag, een belangrijke dag om eens heerlijk in bad te gaan. Bijna vol was dat bad en ik wilde er al instappen, maar dan besef ik dat ik beter eerst even naar kamertje 100 kan gaan. Ik kom terug en zie mijn kat met verbijsterde ogen naar mij kijken. Kennelijk was hij van het randje van het bad geg...

Vogels zingen met pracht en borst naar de hemel Op zacht lichtgeel groen van de takken Zij zijn schoon aan het tsjilpen uit snavels dier lijken op orgelpijpjes Maar hun snaveltjes lijken ook op de spoel van een goede weefster, of op de spijker die het schilderijtje van het paradijs draagt. Lief...

Het was een nog zonnige dag, eind september, toen ik hem tegenkwam in de Fabriekstraat. Hij voerde een bont-gevlekte middelgrote hond met flaporen aan de lijn die "onbeschaamd" en gretig zijn neus wenste te steken in een slordig weggeworpen doosje dat frites of een andere snack had bevat. De man s...

Al vaak was ik de mooie duiventil aan de Clarastraat op mijn weg naar het Bernardusplein gepasseerd en had ik vol bewondering gekeken naar de fraaie, bont gedessineerde vogels die zo gracieus en elegant af en aan vlogen en op een schitterende, nog zomers aandoende dag. Tegen begin oktober van dit ja...

Volgens het weerbericht in de krant zou het gaan regenen en toen ik wakker werd stapte ik mijn bed uit en liep naar het raam en schoof het gordijn opzij en een golf van blijdschap ging door mij heen, want het regende, mijn dag is goed en kleedde mij meteen aan, zette een kop thee en at een homp droo...

Het was middenin de zomer. Het grote eikenbos geurde heerlijk naar bloemen en bessen. In dat woud waren de nachten prettig, zoel en vol maneschijn. Tijdens die mooie nachten klonk het schitterende lied van de nachtegalen door de bomen. Die vogelkoren... Ja, dat was zo'n verrukkelijk gezang. Zelfs ...

De kuikens staan al hoog op de poten..... In juni nog pas zijn ze geboren. Gehuld in het donzige, lichtgele verenkleed worden zij omringd door hun moeders die hun alerte koppen als uitkijkposten hoog op de door de Natuur bont gedessineerde halzen dragen, de snavels lichtjes opengesperd, gereed voor...

Gelukkig is de hitte minder, de westenwind heeft koelere lucht vanaf de zee aangevoerd. Het is nu heerlijk vertoeven in de tuin achter mijn huis. Wulpse Alie is bij mij op visite. Ik had vanmorgen al bami klaargemaakt en een paar drumsticks gebakken. Samen hebben we dat genuttigd aan de keukentafel ...

Ach hoe koesterde hij de hond die ik hem geschonken had - de hond met de cognackleurige vacht en de naam "Rocky"; hoe borstelde hij het dier liefdevol, zorgvuldig en zorgzaam op het kleine plaatsje achter mijn ouderlijk huis; hoe wandelde hij trots met Rocky aan de lijn door de buurt - men roddeld...

Het stormde buiten. Mijn herdershond Max kwam naar mij toelopen, en zei: ''Ouwe, ik moet bouten, wil je me uitlaten?'' ''Oké Max, het is bar en boos, hé?'' Hij is nu zes jaar en een heel lief en oersterk. Wanneer hij naast mij op de grond zit terwijl ik zit te eten probeer ik hem wel ee...

Op mijn rode mountainbike rijd ik door het Duitse landschap. Een jonge vrouw met een paard werpt me terug in de tijd. Terug naar de ponyboerderij van mijn oom. Een heerlijke tijd die ik iedereen zou gunnen. Trots als een pauw was ik toen hij met zijn ponykar bij onze lagere school kwam. De hele klas...

20. Al heel jong heb ik geleerd alles wat me raakt weg te stoppen en er niet over te praten. De eerste tien jaar van mijn leven probeer ik nog wel open te zijn en een beetje spontaan. Maar later lukt dat niet meer en huilen lukte vanaf toen ook niet meer. Als ik een jaar of tien ben en van sc...

In die tijd hield ik in mijn kamer, in een kooi, een kleine citroengele kanarie die op zijn kopje een mosgroen vlekje droeg..... Vaak, als de tranen opwelden achter mijn ogen om mijn eenzaamheid en armoede vroeg ik het beestje: "Zing eens een liedje voor het vrouwtje". De vogel scheen mijn wens...

Een onschuldige dag in een onschuldig Nederlands dorp. Overal geurt het naar mei en nergens klinkt een onvertogen woord. Ik hoor het Daniel Lohues in gedachten al zingen. Pas sinds kort besef ik dat een Hollands landschap niet meer is dan een economisch landschap. Schapen verdwijnen omdat het me...

Ik ben een jaar of negen en we krijgen een hamster. We noemen hem Poeleke. Om beurten mogen we voor hem zorgen, mijn broer, mijn zus en ik. Mijn vader leert ons hoe. Voer geven, water verversen, kooi schoonmaken, nieuw strooisel erin. Het beestje mag uit de kooi om mee te spelen en dat is feest, wan...

Een aantal jaren woon ik nu in Frankrijk. Elke maand stuur ik een verhaal, naar familie en bekenden over zaken, die me daar opvallen of verbazen.   Wanneer je in Frankrijk Nederlanders ontmoet, is het opvallend, hoe makkelijk je met elkaar in gesprek raakt. De afstand tot het vaderland schijnt he...

Wout traint witte muizen voor het circus. Hij leert ze fietsen, hoepelen, muziek maken, schommelen en nog veel meer. Hij heeft er twintig en zijn goed gedrild. Laatst had hij ze echt nodig, want er waren een hele hoop kikkers zijn huis binnen gekomen en hij kreeg de bibberatie. Wulpse Alie was die d...

Het is half acht in de ochtend. Ik loop de trap af van het huis waar ik vijfenveertig jaar geleden ging wonen met mijn ouders, mijn broer en mijn zus. In de stad waar ik inmiddels vijfendertig jaar niet meer woon. Maar het voelt nog steeds als thuis. De stad en het huis. Ik loop de keuken in. Het is...

Deze keer had ik er wel zin aan gehad...... Het lijkt mij haast vanzelfsprekend dat ik zeer graag de tegen de wanden van de "Vriendenkraal", een in Afrikaanse stijl gebouwd optrekje op het terrein van het Safaripark in Hilvarenbeek, geposteerde en in potten met helder, sterk water ondergebrachte ...

Zijn opgezwollen, feloranje lichaampje met de bolronde, nietsziende gele oogjes met het zwarte middelpunt van de pupil dreef roerloos en levenloos op het water in de kom waarin hij tot voor kort zo fluks had rondgezwommen. Ik moest hem eruit scheppen met het gazen netje en hem aan zijn kameraad ontn...