Alle inzendingen over overig

Amsterdam, Februari 2018 De film gaat er echt komen. Een spannende film over de dagen oorsprong. Hij weet het nu zeker. Ze gaan een film over de dagen van oorsprong maken. Er hangt een zoete geur van regen in de nachtelijke achterbuurten van de stad. Er staan hier veel gebouwen leeg, om te wo...

Aangezien ik zo af en toe nog wel eens rare dingen meemaak in dat leventje van mij probeer ik één keer in de zoveel tijd tot rust te komen door een meditatie-cd op te zetten. Dat is zo’n cd met rustgevende klanken van waterval tot panfluit zeg maar. Dus, als het me weer eens tot het spreekwoor...

Soms sta ik versteld, van hetgeen zich blijkbaar in fracties van seconden in ons brein kan afspelen, ergens op een bepaalde plek in de massa van de grijze cellen die als hersenen wordt aangeduid. Dat kan variëren van spontane, uit intuïtie voortvloeiende gevolgtrekkingen of reacties, tot uiteindel...

Ik ben opgegroeid in de tijd dat de plaatselijke kruidenier nog persoonlijk de boodschappen bij ons thuis bezorgde, de bakker langskwam met manden boordevol brood en koek en... de ooievaar van tijd tot tijd een baby afleverde... Nee, over seks werd niet gesproken, daarvoor moest je niet bij mijn oud...

Een jaar of tien geleden heb ik iets meegemaakt waar ik nu nog praktisch dagelijks aan terugdenk. Omdat deze ervaring alles te maken had met mijn toenmalige levenssfeer, zal ik hieromtrent het een en ander toelichten. Rond deze tijd was er een bijzonder moeilijke periode in mijn leven, kort daarvoo...

In de lunchroom aan het tafeltje naast me, zit een man alleen. Hij roert bedachtzaam in zijn cappuccino. Naast het kopje ligt een cellofaan zakje met een luxe kaart met enveloppe. Hij pakt voorzichtig het zakje en kijkt lang naar de voorstelling op de kaart. Zijn ogen glanzen; de kaart is vast beste...

Rust en eenvoud. Simplistisch, minimalistisch en (gezond) naïef. .."geef mij maar een hengel. En een stukje kostgrond. De rest heb ik niet nodig. Als ik maar lekker eet".. Fier en trots. Tot zich zelf gekeerd. Koppig en recht door zee, zoals het een echte boogschutter betaamt. .."ze be...

Eergisteren ben ik er aan begonnen, rundvlees met een mooie roomwitte rand ingepeperd met zout en nootmuskaat. Ongemanierd gemarineerd met een flinke scheut ketjap manis. Een dag later. Winterwortel in beetklare stukskes beetgaar gekookt, twee rode uien aan snippers gesneden. Prachtvlees aangebra...

Waartoe het winnen van een boekenbon al niet toe kan leiden en waarin het dan uiteindelijk resulteert. Bij mij heeft dit feit ertoe geleid, dat mijn keuzes en beslissingen, in een stroomversnelling rakend, een latent maar steeds sterker voelend verlangen in een daad hebben omgezet. Daarover vertel i...

Clara weifelde. Wel? Of niet? Of wel? Ze wist het niet. Ze wist wel dat Clara iets betekende in het Latijn, iets van schoon of zo. Of lief. Of mooi. Wist zij veel. Katja had Latijn. Zij niet. Katja had alles geleerd over naamvallen. Die stomme nom… nomin… ach, wat maakte het ook uit. Als Clara v...

Laatst liep ik te wandelen in het bos, toen ik plotseling iets op mijn hoofd voelde vallen. Niet dat het hard aankwam, nee, het voelde licht en het bleef in mijn haar hangen. Ik griste het van mijn hoofd. Het was een blaadje dat van een boom was komen dwarrelen. Ik bedacht me dat dat blaadje symboo...

Verdwijnen, dat is een niet-meer-werkwoord, sterk vervoegd een zwaktebod op het leven. En toch zou ik het prachtig vinden als mensen zouden vragen 'waar Fred is gebleven' het antwoord zou zijn 'die is doodgewoon verdwenen'. Ik ben even weg.

Ik moet droomloos geslapen hebben want toen ik wakker werd zag ik in het ochtendlicht mijn huid als fluweel. Op de gracht ben ik ‘s ochtends altijd bezweet, want ik droom wat af. Normaal weet men niet waarover die dromen dan gingen, maar ik kan altijd een nauwkeurig verslag geven van mijn nachteli...

Ik keek rond in de kamer. Ik had mijn tas en koffer in een hoek gezet, ter latere afhandeling. Ik reis altijd mager. Zo min mogelijk troep, want thuis blijkt altijd dat ik de helft niet gebruikt heb. Ik gooide de tas ondersteboven zodat de inhoud op de grond viel. Een paar schone onderbroeken voerde...

'Weet je wat jij moet doen, Ria?’ Ik had geen idee. Behalve dan dat ik dit kutkantoor met spoed moest verlaten. ‘Jij moet er eens even uit.’ Hoe bedoelu. Uit? Ter keurige voorbereiding op “weg”? Als in “ontslagen”? Met nog een leuke gratificatie ten afscheid. Ja zeg. Hallo. Ik ben ...

Ze bewegen in slow-motion, slepen hun vlekkerige huid achter de rollator aan, amechtig staan ze irritant voor je in de rij. Tegelijkertijd terroriseren ze met hun scootmobieltjes de koopgoot, boodschappen moeten gedaan. Thuis hebben ze de aanbiedingen van de supermarkt doorgenomen, een krop andijvie...

Geïnspireerd door een collega die haar gisteren met een glunderend gezicht een van haar zelfgemaakte koekjes aanbood, zit ze vanochtend peinzend op haar hurken naar de zakken met bloem te staren. Ze is in de buurtsupermarkt, haar natte haren druppen in haar nek. Ze is net bij de kapper geweest. ...

Wat heb ik een mottige nacht achter de rug. Ik ben doodop. Gisterenavond ben ik pas na het registreren van het hele schapenbestand van Schotland in slaap gevallen. Ontelbare keren wakker geworden, onder andere van gesnurk aan gene zijde en van pijn in de knieën aan deze zijde (ik heb dat de laatste...

'Naar mijn evenbeeld geschapen', ik hoor het hem nog oreren, 'Ik ben uw gelijke'. Weet u wat ik dan denk ? Ga effe lekker aan dat kruis hangen en kom er niet meer van af, ziekelijk jezusfiguur. Er zijn 171 soorten verkoudheid, ik heb ze allemaal gehad. Kanker zou zomaar kunnen, ik rook en drink en z...

Bij binnenkomst in Utrecht zag ik een billboard staan, dat mij warm moet maken voor een verbouwing rond het station, zo bleek. ‘De stad is altijd in beweging’, legde het billboard uit. ‘De tand des tijds laat zijn sporen na, elk tijdperk heeft haar eigen ideeën’. Ik keek rond op zoek ...

Normaal doe ik er niet aan ; dromen delen in het publieke domein. Stel je voor dat Jan en Alleman er zijn halve cents esoterische uitleg op loslaat. Er wordt al genoeg gebeunhaasd in de spirituele sector. Een droom is strikt privé , alleen op je beste momenten geschikt om met je geliefde te bespre...

"Ik stel voor dat je wat urine naar het laboratorium brengt. Loop maar even mee". Best een toffe ribbroek heeft hij aan, ziet ze terwijl ze achter hem aan wandelt de lange gang door. Haar huisarts heeft net als de meeste dokters zijn witte jas in de kast laten hangen. Gesprekken lopen bij hem alti...

Eenzijdig opgezegd, verraden en belazerd. Ik sta in de kou en besluit voortaan mijn eigen spoor te trekken, los van anderen, onafhankelijk en solo. Ik verlaat mijn hart: onbewoond verklaard. Ik trek me terug, benader niet meer noch laat me benaderen. Ze zoeken het maar uit, doen maar zonder mij en k...

Alle ouders waren uitgenodigd. Het thema van de lezing was nog niet bekend. Bij binnenkomst keek men verbaasd rond, de kinderen waren er ook. Daar was thuis niet over gesproken. Hoewel het eerst leek of de kinderen als groep, de ouders verwelkomden, zochten al gauw de gezinnen elkaar op. Er hing een...

van oud naar nieuw als de cyclische aard van de ouroboros, een slang die in zijn eigen staart bijt en zijn oude versleten huid achter zich laat. ik wens u allen een oogverblindend 2010

Terloops lopen gaat als volgt. Ik stap in de auto naar het bos in De Bilt, waar T. in ieder geval gaat hardlopen. Als we zijn gearriveerd stap ik uit de auto en zet ik muziek op mijn hoofd. Ik loop richting de rode wandelroute. Al lopend concentreer ik me op het opzwepende pianomuziekje van...

Geciteerd worden, dat lijkt mij heel erg, alsof je verder niets meer te zeggen hebt.

Ja, ja! Het zal u hoogstwaarschijnlijk niets zeggen, maar het zinnetje 'Zaterdagavond, ja, ja!' komt uit de tune van een ooit zeer populair televisieprogramma, gepresenteerd door niemand minder dan Willeke Alberti en haar vader Willy. Ik keek er de hele week naar uit. Niet omdat ik zo'n fan van ...

Ik sta op de berg en kijk om me heen. Het is prachtig. De toppen rondom zijn bedekt met sneeuw en blinken in de zon, fel af stekend tegen de blauwe lucht. Onder mij ligt een zee van wolken. Ik weet dat daar beneden een wereld is, al lijkt dat onmogelijk. Mijn volk leeft daar. Schijnbaar onwetend van...

De berm glijdt af, in de richting van het donkere water. Een buffer tussen twee werelden verbrokkelt en verdwijnt in het kanaal, dat oeverloos voortkabbelt. Het asfalt scheurt, verzakt en dreigt te volgen. De weg beseft de juistheid van zijn naam en geeft gehoor.