Dagen van oorsprong

Amsterdam, Februari 2018

De film gaat er echt komen.

Een spannende film over de dagen oorsprong. Hij weet het nu zeker. Ze gaan een film over de dagen van oorsprong maken. Er hangt een zoete geur van regen in de nachtelijke achterbuurten van de stad. Er staan hier veel gebouwen leeg, om te worden gesloopt en plaats te maken voor broodnodige nieuwbouw, om alle mensen te huisvesten.
Alfons gaat met de belangrijke brief in zijn hand de betonnen trap af. De informatie die deze brief bevat is een brief op zich, maar het boek is er al. Het boek over de dagen van oorsprong is er al. Het boek is al jaren geleden geschreven en heeft het idee voor de film opgeleverd.
De brief die hij gaat posten bevat informatie over de film.
Alfons duwt de zware deur op zij. Hij heeft het witte leren jasje van de Duivel voor deze nacht geleend. Alleen voor deze nacht, dat is de afspraak. Hij loopt de straat uit. Alfons Antana loopt door een andere, aangrenzende straat en ziet dat het dak van de suikerfabriek is gesloopt. Het maanlicht valt geheimzinnig door de bovenste ramen. Dit is prachtig om te zien. De suikerfabriek is een heel hoog, oud, markant gebouw met nauwelijks ramen aan de onderkant, maar hele, hoge ramen aan de bovenkant van het gebouw. Het maanlicht schijnt van binnen, door het open dak, naar buiten, door de hoge ramen. Prachtig om te zien in de nacht.
In verte klinkt trompetgeschal, meegenomen door de wind naar de oren van Alfons, die het geluid onmiddellijk herkent. Er loopt iemand langs de achterkant van het gebouw. Het is niet zomaar iemand, het is zeker niet niemand. Alfons Antana vindt het prettig te wandelen als het nacht is. Het motregent. Hij voelt de fijne druppeltjes op zijn gezicht. Hij praat tegen de bomen. De bomen zwijgen maar herkennen zijn geluid. Het geluid van de stem van Alfons is voor de bomen als een lied. De jonge Antana geniet er zichtbaar van dat hij tegenwoordig enige bekendheid geniet. Het is goed dat het gebeurt. Dat tenminste iemand de moeite neemt. Dat hij niet helemaal onbekend meer is. Dat mensen hem verwelkomen, wanneer hij voorbij komt en haastig de straat verlaat. Hij loopt rustig verder en hij denkt met sombere gedachten. In deze achterbuurt klinkt alleen het geluid van de trompet in de nacht. Er is niemand anders op straat. Hij ademt diep de nachtelijke regenlucht in.
Er is hem afgelopen middag verteld dat zijn gedicht "De dichter in een boom " is gepubliceerd en dat betekent dat hij naast de alom geprezen dichteres Roos met het Vlekje, de meest gepubliceerde dichter is in het toonaangevend seizoensblad "De Gaatjeskrant", dat op straat wordt verkocht.
Hij begint van opwinding melodieus te praten tegen de nachtelijke bomen, die onopvallend de wind trotseren in deze kille zomernacht. Een lied. Een liedje. Een heel klein liedje.
De jonge Alfons Antana is dronken van de witte Port met ijsklontjes. Hij moest en zou terug naar de suikerfabriek en dat is gelukt. Het verbaast hem eigenlijk niet dat het gebouw geen dak meer heeft. Het was al zo in het boek over de dagen van oorsprong. Hij wist dat hij hier ooit weer zou lopen, in de druilerige motregen van een kille winternacht, slenterend met teveel alcohol in zijn bloed op zoek naar het geluid van de waanzin in de achterbuurten, motregen in Amsterdam.
Iemand bij de achterkant van het gebouw speelt trompet. Het is het meisje met de lange vlechten. Dit is niet het meisje uit zijn dromen, nee, dit is het meisje zoals ze in het boek voor komt. Hij heeft overigens ook een tape met haar muziek. Voor het geval hij haar binnen, in de luwte van zijn tijdelijke woonplek, wil horen. Hij heeft haar muziek vaak gehoord. Zij heeft hem het boek gegeven. Het boek over de dagen van oorsprong. Alfons Antana heeft het boek negen keer gelezen. Vanaf het eerste hoofdstuk:
"Jaren van eenzaamheid " tot aan het laatste: " Onkruid dat nooit lijkt te vergaan."

nacht wandeling motr wandeling motregen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.8 met 4 stemmen 279