Alle inzendingen over afscheid

Afscheid nemen bestaat niet volgens de tekstschrijvers van Marco Borsato. Het lied moet haast wel door het hoofd van D’66-politica Hachchi zijn gegaan toen ze zonder gedag te zeggen of de boekenbon in ontvangst te nemen de partij verliet. “Afscheid van de Tweede Kamer? Nee joh, dat bestaat...

Wat bezielt mensen om mij de maat te nemen. Mij met een veeg uit de pan aan de kant te schuiven. En lukt het niet op de ene manier, dan de andere maar. Eén ding is duidelijk: ze gaan niet met mij in zee. Kortom, ze zijn een andere mening toegedaan. Tja, en hoe moet ik daar op reageren. Ga ik...

Het was een winters koude dag. Een vroeg januari zonnetje lokte de vrouw naar buiten. Er was een plek waar ze lang niet meer geweest was. Wel telkens halverwege, maar nooit meer had ze die klim helemaal gemaakt, helemaal die berg op, de berg van haar jeugd. De berg waar aan de voet ervan zoveel...

Ik had telkens een exemplaar van de lepels, vorken, messen en dessertlepels voorzien van een briefje waarop vermeld stond hoeveel van hun "edelmetalen kameraden" zich in de cassette bevonden als in de nauwgezette slagorde van een leger te velde. Op hun fragiele, sierlijke heften plakte ik een...

Plotseling stonden we oog in oog te midden van een menigte. Even ontmoetten onze gezichten elkaar, daarna wendden we ons af. Ik droeg nog het jack dat ze me gegeven had en dat ik ter herinnering aan haar zou bewaren: het "bomberjack" met de bontkraag en in mijn binnenste, in mijn hart en in de...

Nu is er nog de haven met de kleurige boten die we samen bekeken tijdens de wandeling. Nu strekken de straten van de stad zich nog om me heen uit; nu scheiden ons nog maar negen luttele maanden, maar de tijd zal reuzensprongen maken. Jij blijft altijd bij me, onverminderd, in je gedaante, in je...

Het meisje stak het lichtje aan in het lampionnetje dat ze samen met haar opa een aantal jaren geleden gemaakt had. Hij was er nu niet meer, maar het lampionnetje deed nog steeds trouwe dienst als ze zingend langs de deuren liep voor snoepjes in haar snoepzakje. Ze koesterde de dierbare...

We praten over de onderstroom, tijdens een training over het in goede banen leiden van grote bijeenkomsten. De onderstroom is het verloop van gevoelens dat onder de oppervlakte pruttelt of bruist, maar dat we niet direct zien. Het is het 'ik voel me niet meer veilig' of 'ik ben onzeker over mijn...

Kennelijk had de overleden mevrouw een aula vol mensen op de been weten te brengen, mij allen onbekend, die nu als een schijnbaar krachtige achterban solidair zat te zijn met het leed van haar familie en met dat van de zus in het verre Nieuw-Zeeland, die, als een noodlottig en ongelukkig, finaal...

Herfst; kou, regen, wind. Gekleurde bladeren dwarrelen over het asfalt. Je bent blij als je boodschappen in huis zijn en je de voordeur op slot kunt doen. Kachel aan, televisie aan. Gordijnen sluiten. Even snel een hapje eten en daarna lekker languit op de bank. Rond tienen misschien iets op...

Hoeveel jaren geleden ik mijn eerste inzending verstuurde, weet ik niet precies, daar kan ik na lang gezoek achter komen, maar daar heb ik de puf niet voor en dat is ook niet echt belangrijk. De eerste inzendingen verstuurde ik nog met zo'n dik bakbeest en dat ging echt supertraag, soms moest ik...

Een kleine verhuiswagen komt voorrijden in de straat waarin ik sinds jaar en dag woon. Het is het teken dat de dierbare spulletjes, herinneringen aan mijn ouderlijk huis, zijn gearriveerd.... Stoere, sterke mannen die ongewild getuige zijn van een onuitgesproken drama, tillen een meubelstuk de...

Een levenslange liefde en kameraadschap werden samengebald in die aanraking van haar hand op de mijne; de hand die nog de ring droeg die de liefde symboliseerde en bekroonde die mij de wereld heeft geboden; de bonte, veelkleurige wereld die zij nu voorgoed verliet. Die hand, alleen die hand nog...

Ik had al lang een ongemakkelijk gevoel. Je kent dat gevoel misschien wel. Er staat iets te gebeuren maar je weet niet wat. Je meent alles goed te doen en zonder dat je het weet maak je vijanden. Veel vijanden. Ik heb veel verhalen geschreven. Verhalen over de Dame, de kale en niet te vergeten...

In de zaak van "Pleïade" in de Nieuwlandstraat beschikt men over een groot assortiment "fijnzinnige" artikelen dan wel prullaria die geschikt zijn voor vele gelegenheden, waarmee men een vriendschap of een liefde kan bezegelen, waarmee men iemand met zich kan verzoenen en waarmee men...

Bisschop Van der Ven is lang vergeten: zijn leven en prestaties zijn in het duister gehuld, maar de goedgunstige Tilburgse Gemeente vernoemde niettemin een straat naar hem, als laatste eerbewijs. Hier bel ik aan op nummer vijfenvijftig. De Tilburgse aanleunwoning kent een welhaast...

De afstand tussen de Nassaustraat en de Anselmusstraat is voor een voetganger gemakkelijk te overbruggen..... Ik loop over het pad dat tussen de plantsoenen in mijn straat slingert en verder, langs het hoge metalen hek rond het fraaie klooster aan de Reitse Hoevenstraat. Ik tref mijn vriend, de...

Als een wetende zal ik mijn - korte - toekomst ingaan: als een wetende omtrent liefde en vriendschap - vaak uitgesproken, vaak onuitgesproken. Het huisje met de rozentuin zal leegstaan; nooit meer zullen twee mensen daar hun gedachten delen zoals wij eens deden..... De lichtblauwe stoel zal...

Toen de rozen in je stadstuintje dat je zorgvuldig placht bij te houden, hun volle, zomerse bloei bereikt hadden, kwam jouw mededeling: "Ik ga voor enkele maanden naar Paramaribo; vrienden daar hebben me gevraagd wat werkzaamheden te komen verrichten". Het werd mij koud om het hart, ik dook...

Het "Andante Café" is geopend op een mooie, heldere zondagmiddag tijdens deze schitterende zomer die me - wonderlijk genoeg - nog geschonken wordt en is gesitueerd naast de accommodatie van het Crematorium in Tilburg, die omgeven is door de urnenweiden en de bosschages en de lila rododendrons en...

Jaren later gingen mijn ouders en mijn broer op vakantie, wat we al vaker deden. Naar het vakantieoord te Putten, een saai christelijk vakantieoord. Ik heb er nog een foto van, tjonge, wat zag ik eruit, zonder make-up en mijn broer nog een jonkie, ha! Ik moest bij mijn ouders slapen, bah, en mijn...

In die dagen, zijn laatste dagen, die hij, geluierd en extreem vermagerd, doorbracht op St. Jozefzorg, in het bed op de ziekenzaal te midden van de anderen of in het kleine ziekenkamertje (zijn hand reikte soms nog nutteloos en nodeloos naar het orgaan tussen zijn benen), in die dagen kwam van de...

Het leven zal nooit meer gewaardeerd worden dan in het laatste moment.

In de portiersloge van Wijkcentrum "De Poorten" dat me met haar stalen, imposante letters welkom heeft geheten,zit een dame de hele dag gebogen over een kruiswoordpuzzel. Zijn er zo weinig bezoekers? Als ik haar gepasseerd ben, kijk ik even later vanaf een hoge balustrade in het...

Weer een doelpunt tegen. Ik ren naar het doel en gris de bal uit het net, nog voordat onze keeper op is gestaan na zijn mislukte reddingspoging. Langs mijn medespelers ren ik naar de middenstip en leg de bal op de stip. We hebben geen tijd te verliezen. Maar net wanneer ik mijn opricht, zie ik...

Het was september. De zon was nog warm en zette nog kracht bij. Een moeder moest voorgoed afscheid nemen. Mijn vriendin had gezegd dat ik na de dienst in de kapel moest uitzien naar een mevrouw met een forse huidkwaal in het gezicht. Een dergelijke kwaal heeft wellicht als enig voordeel een...

We gingen weer eens naar de supermarkt..... Van te voren viel er veel te regelen; we moesten de bon van de voorgaande keer inspecteren en de stekkers moesten uit de stopcontacten, de tussendeur moest dicht, de rolstoel moest uitgeklapt en klaargezet worden en mama moest erin plaatsnemen; de jas...

....en de dag is gekomen, die onvermijdelijk eens aan moest breken, waarop we al de lieflijke, kunstige, elegante en curieuze spulletjes waarmee we opgegroeid waren, de zo vertrouwde snuisterijen van onze jeugd, die mama nog lange jaren vergezeld hadden in de bejaardenflat rücksichtslos één voor...

Tijdens een wandeling door het Brabants Natuurmuseum zagen ik en mijn vriendin, naast al die andere, schitterende en ontroerende, zij het opgezette, dieren, zoals katten, vossen, kraaien, sperwers ook die lieflijke Zwitserse honden met hun zo koninklijke en elegante natuurlijke bontjassen en met...

Ze weet het al zo gespeeld dat ik er nog intrap ook...arme muis, ten dode opgeschreven. Maar niet iedereen is gecharmeerd van de kattenblues of als ik mijn hart vast houdt, ze zal toch niet...en tot mijn grote verdriet, is dat hier niet aan de orde. Dus wees maar blij. Want dat kattengejammer is...