Alle inzendingen over school

We waren nog kinderen en onze bebaarde, romantische leraar, zelf ook nog niet ouder dan vijfendertig jaar presenteerde ons de wereldgeschiedenis die toch bol staat van bloed en immense malaise en wapengekletter als een romantisch sprookje waarin we zozeer geloofden. Hij kalkte met zijn tekentalent h...

We dromen er allemaal wel eens over dat we ons eindexamen over moeten doen.... De beproeving en de uitdaging waren destijds groot maar het papier met de welhaast gekalligrafeerde kapitale letters en de vele handtekeningen bewaar ik nog altijd. De spanning liep op in het lokaal waarin de scholier...

Op school had de vrolijke tuindersdochter Trudy uit Zeeland haar sociale vaardigheden laten zien tijdens een spreekbeurt over het feminisme. De grappen van de populaire Arthur vielen deze keer wat minder in goede aarde. Er waren maar enkelen die lachten, de rest luisterde aandachtig naar Trudy, die ...

Nee, ik was niet zo’n uitblinker in geschiedenis en dat kwam vast door het moeten opdreunen van de jaartallen dat de Hendrik’s, de Karel’s en alle andere grootheden het leven lieten, de slagen bij Waterloo, bij Arnhem en dat soort slagen, werden door dertig kinderen, misschien meer, opgedreund...

In vroege jeugdjaren was ik weleens met mijn ouders het lage, carré-vormige, witte gebouw, ontworpen door architect Jos Bedaux gaan bezichtigen, onwetend en onbewust dat ik er in latere jaren mijn entree zou maken als studente (bij die gelegenheid stapten roze flamingo's, "geleend" van het nabij...

Bjarne had zoveel aandacht voor haar leven gehad. Emma dit, Emma dat. Alles draaide om lieve Emma, aandacht voor hetgeen waar Bjarne zich mee bezighield had ze niet. Dat kon ze niet opbrengen in haar haastige leven van glitter en roem. Bjarne begon er steeds meer over te denken om haar te verlaten. ...

Het was een feestelijke gebeurtenis als we een filmvoorstelling kregen in de klas. In die verre jaren van geestelijke armoede en verwaarlozing waren we niet veel gewend en er was toen ook nog geen televisie. Achter in de klas, achter de ouderwetse banken van glanzend hout werd het filmapparaat op ee...

Zo communiceerden we eens in lang vervlogen tijd: mijn leraar en ikzelf, zijn favoriete leerlinge, via de opstellen die ik bij hem moest indienen; we waren als gevangenen die elkaar heimelijk briefjes toespeelden of als geliefden die op andersoortige wijze elkaar niet zouden kunnen bereiken. Hij ...

We waren tweedeklassers op het lyceum en de heer W. was aangesteld om ons les te geven in de cultuurgeschiedenis. Hij kon geen orde houden en de klas maakte de kachel met hem aan. Deze gebeurtenissen leidden tot zijn overspannenheid en ontslag. Misschien hadden sommige zachtmoedige scholieren we...

De helft van de leerlingen beurtelings naar school laten gaan in lager en middelbaar onderwijs zou het aantal potentiële besmettingen aanzienlijk kunnen laten dalen, omdat het aantal verplaatsingen en ontmoetingen sterk afneemt en de onderlinge afstand op de scholen toeneemt.

Te bizar voor woorden: gebrek aan leerkrachten wordt onderuit gehaald wanneer blijkt dat een leerkracht die al meer dan tien jaar voor de klas staat: ontslagen wordt?

Dat een vader met zijn Renault Clio (!) een school in reed in Grootebroek (NH), lijkt symptomatisch voor de wijze waarop nogal wat ouders hun zin willen doordrammen bij conflicten in allerlei vormen van onderwijs. Zij lijken zich moeilijk neer te kunnen leggen bij beslissingen van hogerhand. En kie...

De leraar Frans met de Italiaanse naam: "Ruedisueli" was nog jong en de edele taal die wij gymnasiasten tot ons moesten nemen en waarvan wij tijdens zijn lessen doordrongen werden, vloeide als honing van zijn lippen. Hoewel zijn elegantie, verschijning en jeugd daartoe toch alle aanleiding gaven, ...

Soms denk je even (echt even) terug aan de tijd dat je naar school ging, in mijn geval een heel eind geleden en rouwig ben ik er niet om, natuurlijk heb je ervan geleerd, tenslotte ga je daarvoor naar school maar er zijn toch echt veel momenten geweest dat het luiden van de bel als zeer aangenaam in...

Toen de roemruchte negentiende eeuw ten einde liep was de eveneens beroemde staatsman wiens naam Thorbecke was gekomen tot het ontwerp en de oprichting van een nieuw schooltype, de Hogere Burger School en hooggeleerde heren traden aan om de leiding te nemen over de wanordelijke klassen van rebelse B...

Eens zag ik het dorp Bavel terug toen in een laat jaar een vroege winter inzette. Het dorp had zich genesteld met haar villa's en landelijke huizen te midden van de mistige landerijen. Eens, in een lang-vergeten jaar; we waren meisjes van veertien jaar, mochten we daar bij de leraar Grieks op bezoe...

De eerste jaren op het lyceum waren niet onaangenaam. In de klas zat ik op de voorste bank naast dikke Taetske uit Goirle die zich niet waste en die vioollessen kreeg. Tijdens de Engelse les reciteerden we: "John Robinson is a boy. He is twelve years old". We mochten kalligraferen met een redisp...

Met mijn toekomstige mede-studente Annette, het tengere, nog kinderlijke meisje uit een bankiersfamilie uit Breda, dat nog kniekousen droeg, zou ik in de boekhandel het dikke Amerikaanse statistiekboek gaan aanschaffen. Nu ik zesenzestig ben siert het boek nog mijn boekenkast.Professor S. zou vóór...

Ze hadden mij de "Ishihara Kleurenblindheidstest" toebedeeld. Ik zal het nooit vergeten. Het was de bedoeling dat ik voor het publiek van mijn mede-studenten in een van die indrukwekkende collegezalen dan wel amfitheaters met vele zitplaatsen uiteen zou zetten wat de test inhoudt. De dag van de pres...

Zoon stapt met loeizware rugzak op de deur uit, hijst zich op zijn zadel. Het regent. Vorige week vergat hij zijn sleutel. Gelukkig zag zijn vader dit op tijd voordat hij zelf de deur uit ging. Man belde zoon onder schooltijd, fluisterend smeedden ze samen een plan, iets met schuur en zoveelste plan...

Het is een kleine woning, ergens verscholen achter het kosmopolitisch aandoende lint van de Korvelseweg dat de stad doorkruist, doorsnijdt. Daar heb ik hem getroffen, de nu gepensioneerde tekenleraar. Zijn carrière ijlde voorbij als de stormachtige wind aan het lyceum waar sinds jaar en dag de p...

Een reünie geeft de mogelijkheid oude koeien uit de sloot te halen. De vorige keer kwam op de reünie een klasgenote op mij af en vroeg of Martha Jonan er ook was. Nee, die was er niet. Die zat in een psychiatrische instelling en kon niet komen. Oh, keek de klasgenote schuldbewust en verklaarde, ik...

‘Al ons handelen is gebaseerd op perceptie,’ flap ik eruit. Anton schiet in de lach: ‘Zo kennen we Lunsing weer! Altijd een scherpe opmerking, maar je weet niet wat je er aan hebt!’ Ik kijk verbaasd. Vroeger, zo dacht ik, was ik meestal stil en zei ik weinig. Ik viel niet op, dacht ik, en...

Uit de vele zegswijzen die de mooie Nederlandse taal rijk is kies ik er gemakshalve één, die op dit moment spontaan in mij opkomt: “Als de nood het hoogst is . . . “. Ik geef het onmiddellijk toe, dat ik me toen niet eens wist te herinneren wat ik twee dagen eerder als hoofdgerecht had geg...

Wat vond je leuk aan de vakantie, vraag ik en het antwoord komt rap, nou het pretpark, de speeltuin, het doolhof enne, net zo laat naar bed gaan als pappa en mamma.... juist! Dus dat vond je leuk? Ja hoor en net zo laat opstaan ‘s morgens ook als pap en mam, ook al leuk! Geen wekker die je bruut ...

...en als ik dan weer het massieve gebouw passeer waaop over de hele gevel met trotse en forse zwarte letters staat weergegeven: "Koning Willem II College" en waar donkerblauwe luifels neerhangen; het gebouw dat volgens vele goedmoedige maar onderontwikkelde stadgenoten "De Willem II School" huisves...

Het was in dat jaar van ons eindexamen: 1971. Het langwerpige gebouw (stijl: Nieuwe Zakelijkheid) had ons gedurende zes jaar geherbergd en het was onze dagelijkse bestemming geweest. Onze leraren, zelf als de legendarische romanpersonages uit de romans die aan de orde kwamen, schroomden niet de e...

Zoals de meeste van mijn bekenden al weten, ben ik een borstkankerpatient en al zijn de diverse operaties al een paar jaar geleden, de naweeën zijn en blijven natuurlijk altijd aanwezig en voelbaar! Zo zit ik in speciale drukkleding, om te zorgen dat het lymfevocht kan worden afgevoerd. Zitten mijn...

Als we vroeger als kinderen speelden, was er vaak wel een kind die mocht meedoen voor ‘spek en bonen’. Die speelde mee, maar werd niet serieus genomen. Werd die bij verstoppertje snel gevonden, dan mocht die zich gewoon nog een keer verstoppen. Of het kind was heel jong, of ziek of had een handi...

Eens zag ik het dorp Bavel terug toen in een laat jaar een vroege winter inzette. Het dorp had zich genesteld met haar villa's en landelijke huizen te midden van de mistige landerijen. Eens, in een lang-vergeten jaar; we waren meisjes van veertien jaar, mochten we daar bij de leraar Grieks op bezoek...