Alle inzendingen over Art

Baron Pierre de Coubertin, de vader van de Olympische Spelen, wordt vaak aangehaald met "deelnemen is belangrijker dan winnen". In werkelijkheid was hij breedsprakig en is deze bekende slogan een heel sterke afkorting van wat hij zei. Bij allerlei snelheidswedstrijden heb ik bewondering voor de winnaars van de tweede en de derde plaats. Voor mij…

Ze herstelde zieke hartklepjes en ze repareerde schedeltjes. Ze gaf bloedtransfusie na bloedtransfusie terwijl ze nog gewoon leefde. Terwijl ze nog gewoon leefde. Later zagen de mensen haar in de doodskist. Ze was overleden aan een hartklep,aan een zieke hartklep. En ze zagen haar hele grote opgezwollen billen. En de mensen begrepen maar niet dat…

Ik kwam erop door de horrorverhalen over die nalatige ‘arts’ in Den Haag. Die arts die er speciaal is voor ijdele mensen. Dit zijn meestal vrouwen. Een dergelijk verhaal in de media schrikt enorm af. Beter gezegd schrikt mij enorm af.…

Om half twee weer de "Nachtmusik" en dan de stem van de arts: "U heeft een kleine maagbreuk". Alea iacta est: daar kan ik het mee doen......…

Weggestuurd bij mijn huisarts op een vroege, besneeuwde morgen; bij mijn huisarts die na haar lange carrière, overspoeld door nooit ophoudend en altijd aanhoudend menselijk leed van oneindige variëteit, en vooruitziend op haar aanstaande pensionering, zich de hardheid en beroepsdeformatie tot adagium heeft verheven, en die vergeten is dat de Mensenliefde…

Twee ruimtes; de wachtkamer en de spreekkamer van de arts worden gescheiden door een klein kamertje waar jonge vrouwen van vroeg tot laat stressen om de patiënten te bedienen.…

Aan het begin van de onheilspellende gang in het E.Ziekenhuis waar je eens je ondergang tegemoet leek te gaan en - gelukkig ten onrechte - geconfronteerd werd met de aanduiding "oncologie" bevindt zich een elegante zuil met in lichtgevende, zilveren letters de tekst "Longziekten" Dit is nu je bestemming en de longarts bekijkt op zijn computerscherm…

Het was een mooie, zonnige lentedag; een van de eerste lentedagen, waarop Dr. R. mij wilde ontvangen in de Dependance van het Twee Steden Ziekenhuis te Waalwijk. De bus zou een parcours afleggen door naburige dorpen; een omgeving die allerminst uitblinkt door lieflijkheid of schoonheid van architectuur; de meubelboulevards tieren er welig en hun…

De arts, mijn trouwe bondgenote van lange jaren, naderde mij en wrikte en wroette met de stethoscoop in de nauwe halsopening van de hoog dichtgeknoopte bloes, bij de aanzet van de welvingen van mijn borsten.…

Ook ik heb een verwoest leven dat er nog wat van probeert te maken. Net als de verwoeste levens, weliswaar op een andere manier/wijze geruïneerd, uit HET STENEN BRUIDSBED van de ons in 2010 ontvallen, 29-07-1927 - 30-10-2010, Harry Mulisch. Daarmee ben ik, met vele positieve tussenpozen, best lang bezig geweest; om precies te zijn, 28 jaar. Dit waren…

Jaren en jaren geleden, was de mode zwart -wit, men noemde het pop-art, al dan niet aan elkaar geschreven. Alles was zwart-wit, niet alleen de kleding, ook de stromingen werden zwart-wit.…

En onder zijn handen knapte het meubelstuk op als een zieke onder de therapie van een deskundig en liefdevol arts. Het bureautje herbergt nu weer paperassen en papieren en misschien kan men zeggen dat het zoals de patiënt de toekomst weer onder ogen kan zien en kan aanvaarden.....…

De arts, wier gezicht nog altijd tekenen van een lang voorbije meisjesachtigheid en jeugdigheid draagt, wendde dit gezicht snel af en verklaarde onverhoopt dat haar geduld op was. Haar geduld was echter bijzonder snel op en was snel vervlogen als de ijle, vluchtige geur van een parfum dat geen duurzaamheid kent.…

Aan het pand aan het Westerpark, de verbouwde eengezinswoning, is een koperen plaat bevestigd die haar ingewikkelde Chinese naam vermeldt: "Atillaoglu Tjon a Tham". Zij is de voorvechtster die ik al vele malen aangetroffen heb achter haar kolossale bureau waarop een naamplaatje haar naam vermeldt, gesierd door de toevoeging "Drs", een epitheton…

Deze effectieve handelwijze had ik niet eerder beproefd en ook het lijntje naar de arts die mij de volgende dag al wenste te onderzoeken, was kort.…

Aanvankelijk was het nog niet druk in de wachtkamer maar gaandeweg stroomde deze vol. Allen waren nu getooid met de inmiddels welhaast tot traditie verheven mondkap. Ze hadden mij genood "om mijn laatste adem uit te blazen" (nu ja, geachte lezer, neemt u dit niet te letterlijk! Er is daar echter een machine opgesteld die hoge eisen stelt aan de…

Een zwart "elektrisch voertuig" kwam me in de vroege morgen halen en het bracht me naar het Twee Steden Ziekenhuis. Rond het tijdstip van zeven uur in de morgen is het nog rustig in de centrale ontvangsthal maar enkele verpleegkundigen en artsen treden al aan voor hun werkzaamheden. Men kan op dit tijdstip zijn blikken nog altijd werpen op een nachtelijke…

Opnieuw betrad ik de lange, met lichtbruin glanzend laminaat belegde gang die leidt naar de spreekkamer van degene, die sinds lange jaren haar lompe, wrede uitspraken op me heeft afgevuurd. Ze opende de deur en heette me welkom in het nieuwe gebouw van haar praktijk. Ze zou met haar meedogenloze woorden "Ex Cathedra" de volgende diagnose, die ze in…

In de vroege morgen, toen de indigoblauwe hemel nog als een beschermende deken over de wereld lag en toen een zoele wind mijn lichaam beroerde, ben ik weer op weg gegaan naar de Umberstraat. Daar strekt de lange gevel van het gebouw van de artsenpraktijk zich uit. Meerdere malen en ook vandaag vroegen enkele gedesoriënteerde oudere personen naar dokter…

dat in die vroege tijd vaak overvloedig zonlicht de Reinier de Graafstraat overgoot en in de langgerekte tuin van Dr.Taverne waar de gouden regen uitbundig bloeide en die ik vanuit mijn hoge uitkijkpost placht te beschouwen, observeerde ik in latere jaren het eclatante eindexamenfeest van de in mijn ogen zozeer bevoorrechte dochter van de genoemde arts…

De arts, die nog tekenen van een zekere jeugdigheid in haar gezicht draagt, maar die gepokt en gemazeld is door haar lange medische carrière, zal me vandaag begroeten met de woorden: "Dat is lang geleden" Zij zal mijn opbollende buik die de driehoek begrenst die mij mede tot vrouw stempelt, betasten en gelukkigerwijs vaststellen dat zich daarbinnen…

Aan de Sint Josephstraat bevindt zich tevens het huis van de voormalige arts met de kleine wachtkamer, de arts die mij ter wereld hielp en die lange jaren de familie terzijde stond.…

Maar de arts-assistente niet. Die meldde het aan het AMC en het AMC meldde het aan de IGZ en die meldde het aan het OM en die schakelde de politie in en die lichtte de arts, dagen later, van zijn bed. ‘Meekomen jij’. Voor de arts het wist zat hij in een politiebureau met agenten die hem een kruisverhoor afnamen.…

Zij weten wat er was gebeurd als Sylvia wel naar de reguliere arts was gegaan. Ze was ziekenhuis in en ziekenhuis uit gegaan. Arts na arts had haar onderzocht. Therapieën en operaties waren niet van de lucht geweest en de verzekeringsmaatschappij had dat alles moeten betalen.…

Ook deze arts kon geen gevaarlijke ziektes ontdekken, waarna ze diep beledigd tegen hem zei: "Neem me niet kwalijk dokter, ik vind het belachelijk, dat een jonge arts zoals u het beter denkt te weten dan een oude ervaren patiënt als ik."…

Opnieuw het traject in van foto’s maken, opnieuw sprak de arts de lovende woorden: dat het nou eenmaal een knie was van ruim zestig jaar oud, ze keek de arts aan en zei: dat is die andere ook, maar daar is niks mis mee! Onverrichterzake vertrok ze, terwijl de arts nog zei: u heeft geen nieuwe knie nodig!…

Dat ons land achterloopt met boosterprikken weten we zo langzaamaan wel, dat men er te laat achterkomt weten we ook, maar wie kan vertellen wat mij/ ons overkwam zit vast met gefronste wenkbrauwen, want: Vorige week bel ik met de assistente om een receptje door te geven, als dat gedaan is vraag ik- omdat we de eerste vaccins ook bij de huisarts kregen…

Waarom zei die andere arts vorige week dat mijn moeder kanker had? De arts lijkt ook verbaasd, kijkt nogmaals in het scherm van de computer en zegt: tja, dat was de conclusie naar aanleiding van de verdikking van het slijmvljes! Daarvoor krijgt uw moeder nu medicijnen en dat moet helpen!…

Er komt zo een arts. Ga maar even liggen'. Na ruim een half uur roept hij dat hij een auto hoort. De man van 84. Scherp als altijd. Ik geef een jonge arts en een ambulancebroeder een hand. De arts praat met hem alsof ze vroeger samen in de zandbak zaten. Ik zie mezelf ook wel met deze dokter aan de bar zitten.…

Hij was een internist die bij uitstek hart had voor zijn patiënten. Twee keer per jaar bezocht ik hem in het gezelschap van mijn bejaarde moeder wier zware lichaam ik voortduwde in de rolstoel. Bij Hem en alleen bij Hem, die ze als niemand anders vertrouwde en waardeerde, vloeide het verdriet van haar lippen en uit haar hart om haar zo geliefde maar…