Alle inzendingen over BEWAREND

Er gaat onophoudelijk een sterke adem over het reusachtige dorp, dat het aanzien heeft van een kleine wereldstad. Deze onuitputtelijke lucht schenkt vreugdevolle arbeid samen met aangenaam leven. De nijvere adem van Drachten waait door alle fabrieken van deze plaats om werklust te geven aan hoofden, handen en voeten. Tegelijk bezoekt hij gebouwen van…

De paar gedichtjes die van mij in NRC-Next hebben gestaan bewaar ik nog en er staan een stuk veertig schilderijen en ongeveer honderdvijftig tekeningen in de schuur. Die bewaar ik tot ik weer een onstuitbare aanval van ontzamelwoede krijg.…

Ik zal het bewaren en men zal het aantreffen, eens, op die finale datum van de ontruiming van mijn flat, hopelijk nog ver in het verschiet, naast al het andere, al het levenloze, waarmee ik mij omringde......…

Ik vermoed dat het onmogelijke bewaarheid kan worden, wens Fred het geluk dat hij nastreeft. Kareltje = verleden tijd…

Om de mallemolen die "het leven" heet onder controle te houden is het noodzaak het overzicht te bewaren en desnoods de onderdelen aan elkaar vast te pinnen. Je vliegt zomaar uit de bocht.…

De hemel beware de strategische partners van deze site als hij ook nog in de redactie zit.…

Een vriendelijk mailtje in de box, bovenaan de tekst: bewaar jij je haar nog even voor ons?…

Het is een klein gegeven, dat bewaarheid wordt in een groots waarachtig gegeven! Waarheid hangt om me heen: ik adem haar in en uit om vervolgens los te laten voor nieuwe ware inzichten.…

Ondanks al deze activiteit naar buiten is hun geschrijf vooral bedoeld om hun innerlijk evenwicht te bewaren. Doen ze dat namelijk niet, dan gaan ze mataklap.…

En misschien wel het lekkerste stukje voor het laatst wilde bewaren... Goed dat de Madrileense politie roet in het eten heeft kunnen gooien.…

Soms heb ik een heel klein beetje spijt dat ik zoveel schilderijen heb vernietigd, maar ach, bewaren was toch niet mogelijk geweest. Hiermee zet ik niet alle creatieve activiteiten stop, want ik blijf mijn onleesbare gedichten schrijven en ga net als vroeger weer tekenen.…

De KNVB doet er verstandig aan alles op alles te zetten om Vitesse (Arnhem) te bewaren voor het Betaalde Voetbal. Een EersteDivisie met veel reserveteams (nu al Ajax, Utrecht, AZ, PSV) is niet erg aantrekkelijk. Ik mis steden als Haarlem (!), Apeldoorn, Leiden, Amersfoort etc.…

Ik zal het bewaren als herinnering aan mijn trouwe correspondentievriendin…

Het adagium van een auteur - die ik niet ken, niet kan traceren - dat mij zeer kan inspireren, luidt: "Rebus in adversis spem retine, spem unam hominem nec mortem relinquit" (Bewaar bij tegenslag de hoop, alleen de hoop verlaat de mens pas in de dood").…

Nu pas besefte ik waardoor ik op een bepaalde manier het kind in mij had weten te bewaren. Het waren de verhalen uit dit boek wat het hem deed. Bewaren voor mijn eventuele kleinkinderen hoef ik dit boek niet. De leefsituatie voor kinderen is totaal veranderd. Ze zouden zichzelf er niet in herkennen. Jammer vind ik dit wel.…

Mijn creativiteit stagneert en blijf steken bij: actueel – actie – belangrijk – lezen – bewaren – in behandeling, en meer van dit soort omschrijvingen. Laat ik een voorbeeld geven. Ik krijg een mail van de accountant met een vraag die verband houdt met mijn belastingaangifte.…

In een album bewaar ik nog altijd de foto's van haar huis, van haar woonkamer die ik nooit bezocht heb. Haar naam is Janet en als een van mijn correspondenten bleef zij mij trouw. De geste zal beantwoord worden met een pakketje waarin ik ook voor haar het een en ander verzameld heb....…

Soms valt ze om en wil ze het niet weten, geheimpje dat ik moet bewaren. Vandaag wist ze niet meer welke dag, verslapen bracht ik haar terug naar bed, dankbaar de rust trok ik gordijnen naar vergetelheid. Een taske thee met koekjes, drie lieve kusjes, alles is gedaan, de vuilniszak buiten. Die glimlach neem ik mee op mijn fiets, naar huis.…

Dat ik mij strompelend voortbeweeg en wankelend op mijn oude aftandse benen mijn evenwicht tracht te bewaren, schijnt het mededogen op te roepen waarvoor ik nauwelijks dankbaar ben, want de voortrazende tijd heeft mij overrompeld en zich voortgespoed terwijl mijn stralende jeugdjaren nog zo dichtbij schijnen als de dag van gisteren.....…

De mooie roze spencer en de witte bloes die zij mij schonk bewaar ik als souvenir.....…

Op een stille zondagmiddag, toen de eenzaamheid zoals gebruikelijk als een wurgslang om mijn nek lag en mij als een verlammend korset omhulde, als een benauwend luchtledige, was ze gekomen; een nog jonge dame, fors van postuur, en ze bracht een fraaie, zomerse roos mee in een merkwaardig wit vaasje, dat ik, als herinnering aan haar, nog steeds bewaar…

De beschrijving bewaar ik nog altijd. De sierlijke, elegante pootjes van het meubelstuk waarvan zij zo hield en het houtsnijwerk van het bureautje bewonderde zij zozeer. Haar genen zijn mijn genen en zo beproef ik eveneens de taal en daag deze uit.....…

Ik herinner me nog altijd het kleine amfitheater in de bosrijke omgeving en de dramatis personae: Jan Klaassen en Katrijn en bewaar nog een foto waarop ik met mijn zozeer geliefde, kwetsbare jonge zusje op een schommel, omringd door boomstammen, mijn arm om haar heen sla.…

Nog altijd bewaar ik een kleurenfoto van het knuffeldier dat mevrouw de naam "Moriaantje" had toebedeeld; een zwarte pluchen hond. Ze had het dier eens gewonnen in een loterij op een rommelmarkt en het tot haar uitverkoren maar levenloze kameraad en metgezel verkozen.…

Op de huwelijksfoto, die ik nog altijd bewaar, legt zij haar handen vol van vertrouwen in de handen van de echtgenoot en levert zij zich over aan zijn zorg en liefde.…

“But beware,” begon de theatrale kandidaat er dwars overheen en de opponent hield in. “Beware, for if you are not a miljardair, do not!” Pauze. “Vote!” Pauze. “For!” Pauze. “Him!” Luider boe geroep, maar ook meer aarzelingen en in de zaal was ook meer gejuich te vernemen.…

Ik bewaar nog altijd de icoon waarop afgebeeld een lieflijke Madonna met kind in tedere omhelzing uit de erfenis van een honderdjarige tante die voorgoed rust op het idyllisch aandoende kerkhof aan de Kloosterstraat. Ze noemde zich onze liefhebbende tante, maar spaarzaam en sporadisch bezocht de familie die zij zozeer vereerde en liefhad, haar.…

In mijn boekenkast bewaar ik nog altijd een serie uitgaven, gebonden in mosgroene kaft van de beroemde negentiende-eeuwse auteur Theodor Fontane, uitgegeven door een eveneens fameuze Duitse uitgever. Zij heeft me deze werken eens geschonken.…

Nog altijd bewaar ik het in mijn boekenkast: mijn "Afrika"-boek, een souvenir uit mijn verre jeugd, omhuld door een glanzende paarse kaft. Mama had het haar hoogbegaafde dochter die zoveel vragen stelde, eens cadeau gedaan.…

Het meisje staat steevast lachend op die oude zwart-witfoto's, die ik nog bewaar in het omvangrijke foto-album.... De foto's zijn genomen in de achterkamer bij oma, waar de tropische planten op het ontluiken van hun bloemen wachtten....Het meisje lacht met scheve tanden....Het slaag had zij altijd vanzelfsprekend gevonden.....…