Alle inzendingen over DRASSIG

Ons drietal liep door de weilanden. Overal rook je heerlijke geur van bloemen; bijen vlogen ijverig rond. "Ach, die bijen zoeken de honingbloemen op," zei moeder. "Die kleine beestjes kunnen goed werken. Maar laat ik nooit proeven wat ze maken." "Gelijk heb je," antwoordde vader. "Ik hoef dat glibberige spul niet eens te zien." Cora zeeg…

Deze krioelende bloemen schenken veredelde dronkenschap aan al het kleine gewas op drassige bosgrond.…

Hier voel je je op een eindpunt van de drukke wereld, waar een ruime poort van lucht en bomen openstaat voor mensen, die rust en vermaak zoeken bij broederlijk beleven van eet- en drinkvreugde, toevend naast een machtig, drassig rietland, rondom het meer de Leyen, dat een gezegende bescherming geniet.…

Verder zie ik lichtblauwe en paarse bloempjes, die zich ook het prettigst voelen op drassige bosbodem. Tussen die bloemenpracht blijf ik opeens verbaasd staan. Vlak voor mij ligt een verdroogde wervelkolom met nog wat botten ernaast. Wat kan dat zijn!? Is het van een dier of van een mens?…

D’r komen bussen.. zeggen ze..maar ’t is hier nogal drassig. Maar had u dat niet aan zien komen, er zijn toch seinen ? Seinen, seinen, ach daar letten we niet meer zo op sinds we geprivatiseerd zijn. De meester in de loc heeft speciaal zo’n zonneschermpje tegen dat felle rood. We rijden er honderden keren per jaar doorheen en er gebeurt niks.…

Het gras is ongelooflijk drassig. De damp komt er vanaf. ‘Ik zet mijn rugzak niet op de grond, dan zie ik ‘m na een kwartier verdwijnen. Sluiten twee helften gras zich naadloos boven mijn tas’ gebaart zijn vader. Tot twee keer toe is er een speler van de andere ploeg, die zoon raakt. Eerst krijgt hij een hand tegen zijn kaak.…

De drassige grond zorgt voor een extra moeilijkheidsgraad. Maarten rent voor me uit. Ik volg. Na het rondje kom ik hijgend boven. ‘En nu nog een rondje’ roept zoon, hij gaat er al weer vandoor. Na vier keer hetzelfde, uitdagende rondje, laat hij me de oefeningen zien die hij op voetbaltraining leert. ‘Kijk mama, zo. Hakken tegen billen’.…

De drassige grond zorgt voor een extra moeilijkheidsgraad. Hij rent voor me uit. Ik volg. Na het rondje kom ik hijgend boven. ‘En nu nog een rondje,’ roept zoon, hij gaat er al weer vandoor. Na vier keer hetzelfde, uitdagende rondje, laat hij me de oefeningen zien die hij op voetbaltraining leert. ‘Kijk mama, zo.…

Een koppel brandganzen zat uit te rusten op een stuk drassig grasland. Een paar eenden vlogen over. Hij zag de eerste kievit overvliegen en bedacht dat Pasen dit jaar wel erg vroeg viel. Hoe georganiseerd was de natuur toch geworden, bedacht Thomas zich, al die trekvogels die hun plekje weer op zoeken.…

Een koppel brandganzen zat uit te rusten op een stuk drassig grasland. Een paar eenden vlogen over. Hij zag de eerste kievit overvliegen en bedacht dat Pasen dit jaar wel erg vroeg viel. Hoe georganiseerd was de natuur toch geworden, bedacht Thomas zich, al die trekvogels die hun plekje weer op zoeken.…

Alles is nog vrij drassig na die ellenlange natte moesson van de laatste drie maanden. Veel takken liggen nog on opgeruimd naast en deels op het paadje tussen de weilanden. Een takken hoop wacht op het paasvuur.…

Het is een souvenir uit het veen in mijn geboortestreek, waar m’n grootouders ‘de witte wieven’ zagen zweven boven drassig veenland. Niemand waagde zich in het veen of je moest een goede reden hebben, zoals voortvluchtigen; het was er niet pluis.…

Een weelde van wat een drassige grond beloven kon. O vandaag is het alsof je komt, prins van het waken, ik ren de flanken van de heuvels op. Het kompas trekt een pantser over mijn geheugen - de geheime code voor verdwijnen, doelloos, terwijl de boom waaraan wij ooit lagen wordt gerooid. De materie van de wereld in vergane grandeur gevat.…

Het was drassig en ik moest op mijn gevoel vertrouwen om te zorgen dat ik niet tot mijn enkels in de modder kwam te staan. Dat lukte, en het was leuk en verfrissend om eens de bekende weg met vaste grond onder de voeten achter me te laten en het natte grasland te verkennen. Dit stukje is in die geest geschreven.…

's Winters is het drassig en blijf je tot je enkels in de modderpoelen steken, zodat je weer terug moet keren naar waar je vandaan kwam. Een natuurlijke rust keert dan in het weiland terug. Moeder Natuur regeert. Maar nu is de zomer in volle aantocht. De vogels kwetteren in het rond.…

De enigszins drassige grond vraagt om doorwoeld te worden. Met vereende krachten graven de witte spitsen in luchtige aarde, ontmoeten zuiver grondwater. "Hier zal ons rijk komen!" roept een pink. De zeven andere vingers knikken instemmend. Overal in het bos doen ze hun werk. "Toch is ons rijk nog te klein," vinden de twee wijsvingers.…

Een zandvlakte met drassige gedeeltes. Aan de randen van het gebied lagen kleine heuvels begroeid met distels. De bomen waren niet allemaal hetzelfde. Ze hadden allemaal een eigen geluid, een eigen stilte en bezinning. Wilgen speelde het lied van de banjo. Een luchtig geluid dat aan het platteland deed denken.…

Rond 1312 heette dit dorp Oelbroec, wat zoiets als een bosje op een hoge zandgrond in een drassig laagland betekent. De kunstschilder Jeroen Hermkens is er ook geboren. Loes en Renée zijn in Sambeek opgegroeid, een kerkdorp in de gemeente Boxmeer. In 1294 werd Sambeek Zannebeke genoemd. Ooit stond er een kasteel.…

Door het getrippel van de duizenden vogelpootjes dag na dag op het mos, werd de plaats rond de paddestoel drassig en alras was er een verlaging waar te nemen. Omdat het grondwater daar nogal dicht tegen de oppervlakte aan stroomde, ontstond er na een tijdje een klein vijvertje.…

(Voor de goede orde, ik ben nog steeds aan het grasduinen in het drassige weiland van deel 1. Ik heb de bekende verharde weg met borden en wegmarkering verlaten en begeef me in de weide van de intuïtie en het gevoel waar ik een route uitprobeer langs pollen en plassen. Soms krijg ik natte voeten.)…

Daar liepen ze gezamenlijk in de drassige polder bij het Zuidlaardermeer. De drie misschien wel bekendste zwart/witte vogels van het weidepoldergebied. De ooievaar, de scholekster en de kieviet. Totaal geen familie van elkaar, maar toch voor een groot gedeelte foeragerend in dezelfde contreien.…

Onze kamer was wat drassig omdat de dag tevoren een andere Nederlander het bad had laten overstromen. Naast ons hotel stond een soort van loods “the inner circle” waar allerhande documentatie en informatie materiaal was uitgestald. Ook hing er een kaart waarop de graancirkels in de omgeving waren aangegeven.…

Hij werd in deze gedachtengang gestoord doordat zijn schoenen langzaam maar zeker waren weggezakt in de drassige kwelder. Het sop was tot zijn sokken en schoenen doorgedrongen. Gelaten liep hij terug naar het klapstoeltje. Daar trok hij zijn sokken en schoenen uit.…