DE HONINGVLAM (tweede deel)
Ons drietal liep door de weilanden. Overal rook je heerlijke geur van bloemen; bijen vlogen ijverig rond.
"Ach, die bijen zoeken de honingbloemen op," zei moeder. "Die kleine beestjes kunnen goed werken. Maar laat ik nooit proeven wat ze maken."
"Gelijk heb je," antwoordde vader. "Ik hoef dat glibberige spul niet eens te zien."
Cora zeeg wijselijk. Ze dacht aan de belofte van de honingvlam. Ze liepen snel door. Na een tijdje waren ze al onder de machtige eiken en beuken van het bos.
"Hee, wat vreemd," zei moeder. "Het lijkt wel of daar een vlam voor ons uit zweeft."
"Er achteraan!" riep vader. "Kijken wat het is."
Cora lachte in haar vuistje. Ze herkende duidelijk de honingvlam. Die zweefde rustig verder, alsof ze zeggen wou: "Blijf maar achter me aan lopen. Denken jullie heus dat jullie me vangen kunnen?"
Ze kwamen waar het bos minder dicht was. Hier stonden alleen nog slanke dennen.
"Ai, die vlam gaat naar het moeras," merkte moeder verschrikt op. "Ik voel al dat de grond hier zacht en glibberig wordt."
"Wat zou dat ?" mokte vader. "Ik blijf die vlam volgen, waar ze ook heen gaat."
Daar stonden ze voor een heel grote, open plek, vol plassen en hoog gras. Het moeras!
Vader stroopte zijn broek op en liep rustig door de modder. Ook liet hij zich niet afschrikken door de grote plassen. Het stonk er verschrikkelijk! Moeder en Cora knepen hun neuzen dicht. Ze draafden achter vader aan, die sneller en sneller door de blubber en het vieze water rende.
Sploetsj! Vader zakte in de modder weg. Hij worstelde om los te komen. Maar dat lukte niet. De modder zoog... Vader zakte steeds dieper met zijn benen in het moeras!
Moeder en Cora hielden vader allebei aan een hand vast. Trekken, trekken maar!
"Trek wat je kunt!" schreeuwde vader. "Ik moet die verschrikkelijke stank van de modder maar inademen! Straks stik ik nog!"
Gelukkig! Een heel harde ruk: vaders benen schoten uit de zuigende blubber los. Moeder en Cora vielen achterover, lagen plat op hun rug.
Maar die geur van vaders broek... Vraag daar niet naar!
"Laten we gauw uit dat akelige moeras weggaan," zei moeder. "Die zwevende vlam zijn we nu toch kwijt."
Ze liepen weer naar het bos toe. Maar ver kwamen ze niet. Voor hun voeten stonden ineens een heleboel bunzings. Die diertjes gingen grommend op hun achterpoten staan en lieten hun scherpe tandjes zien. Wat waren ze toch van plan?
Ons drietal stond stokstijf, anders zouden die bunzings misschien wel tegen hen opspringen en bijten!
Bunzings kunnen verschrikkelijk stinken als ze dat willen. Nou, deze dieren lieten hun stinkklieren dan ook zéker werken.
"Weg, weg!!" schreeuwde vader. "We vallen nog flauw!"
Nee, dat ging niet. De bunzings sprongen tegen die zes benen op en krabden wat ze konden.
Maar wat was dat? Daar kwamen duizenden bijen aangevlogen. De bunzings waren daar zeker bang van, want ze renden hard weg.
Maar die bijen kropen over de gezichten van vader, moeder en Cora. Die durfden zich niet te bewegen. Als dat maar goed afliep!
Gelukkig staken de bijen niet.
"Wat ruikt daar zo lekker?" vroegen vader en moeder tegelijk. "Zojuist stonk het overal; nu opeens zo'n lekkere lucht!"
Cora lachte van harte.
"De bijen laten jullie honing proeven!" gierde ze. "Kijk maar, op jullie lippen en onder jullie neus hebben ze honing gesmeerd!"
Wonderlijk, vader en moeder ontdekten voor het eerst in hun leven de heerlijke smaak van honing.
De bijen vlogen weer weg. Vader en moeder streken over de kloddertjes op hun gezicht en likten hun vingers af. Verrukkelijk was dat!
Opeens stond de mooie juffrouw voor hen die zich 's nachts vertoond had.
"Ik, de honingvlam, heb jullie hierheen gelokt. Ik heb al die bunzings op jullie afgestuurd. Met behulp van mijn bijen heb ik die stinkdieren ook weer verjaagd. En mijn bijen hebben jullie honing leren eten, zonder dat jullie het wilden."
De juffrouw werd heel klein en vloog weg als de honingvlam.
Vanaf die dag kwam er in Cora's huis elke week een pot honing op de tafel. Ze smulden er allemaal even lekker van.
live.nlGeplaatst in de categorie: kinderen
WANDELEN
85
Geef je reactie op deze inzending: