Alle inzendingen over bezoeken

Van de Spaarnwoudelaan in de Tilburgse wijk "De Reeshof" maakt men zich wellicht een hemelse, paradijselijke voorstelling, doch geheel ten onrechte. Als men niet neerslachtig zou zijn, of zelfmoordneigingen zou hebben zou men dit hier gegarandeerd wel worden of de genoemde neigingen hier oplopen; de bruine, betonnen woonblokken ademen een sfeer van…

Tweede kerstdag ben ik nogmaals even bij hem op bezoek geweest. Nu had ik een doosje chocoladetruffels voor hem meegenomen en weer zei hij: ‘Een gegeven paard moet je niet in de bek zien.’ Ik hou niet van ruzie, dus ik hield me maar stil. Verder was het wel gezellig.…

Wij hebben een half uur lang Jezus in huis gehad. Mijn ouders zijn goedgelovige en vrome mensen en konden de man aan de deur niet weigeren. “Geeft u mij slechts wat brood en een uurtje rust op uw bank,” had hij vriendelijk gevraagd. Je moest wel geloven dat daar Jezus lag, languit op het glimmend bruin leer van de bank. Aan zijn naakte en zandvuile…

Elk jaar opnieuw neem ik me voor om na afloop van zijn bezoek de zaak niet meteen weer in willekeurige volgorde terug te plempen, maar nu eens rustig de tijd te nemen om behoorlijk uit te zoeken welke memorabilia het waard zijn om plaats te nemen in ons collectieve geheugen, en wat nu eindelijk, beslist, doelbewust en rigoureus weg kan.…

Hij vroeg zich achteraf af waarom hij in een eerste bezoek zo nodig direkt dit stukje van zijn geschiedenis had verteld en besloot dat het de sfeer van vertrouwelijkheid was waardoor hij los kwam. Toen ze terug liepen glom Muis van tevredenheid.…

Dit weekend hadden we vrienden op bezoek. Voor de hoofdschotel zou ik hen confronteren met de uitvoering van een recept in Vera groot, maar als voorgerechtje had ik - mea culpa - iets uit de diepvries voorzien: bladerdeegmandjes met ham en kaas.…

Er was een oplossing. Dacht ik. Mijn geliefde broer bewoonde een huisje midden het platteland. Denk aan grazende koeien. Lappendeken van groeiende en bloeiende velden. Daar konden we naar toe. Dacht ik. Tijdens het nieuwjaarsfeest met mijn geliefde broer was bij mij de mening ontstaan dat mijn geliefde broer zich hield aan nu en dan een joint. Dat was…

Het lijkt dit jaar in maart al zomer te zijn. Een jonge vrouw, een kennis, vervoert me per auto naar de zwakzinnigeninrichting. De gebouwen, velden en bosschages liggen er stil bij, sereen. Daar is het hoofdgebouw, mij zozeer bekend uit de lange jaren dat ik hier nu al kom en dat er nog zal staan, lang na onze armzalige, tragische en wellicht verdoemde…

We bezoeken de kathedraal en aan het beroemde beeld van de Zoete Lieve Vrouwe, dat, rijk geornamenteerd, uittorent boven de zee van bloemen aan haar voeten, steekt mijn tante een kaarsje op.…

De helgele, elegante treinen suisden met zachte vaart aan op het station van Eindhoven. Ik was op weg naar mijn zus, de dierbaarste, de enig overgeblevene van mijn familie die in onze kindertijd naast me stond, die me verdedigde als de buurmeisjes mijn dierbare pop hadden afgepakt. In Heeze wacht ze trouw op me en haar dartele, speelse hond met zwarte…

De Koepelhal die ik tenslotte bereik en voor het eerst bezoek vandaag strekt zich majestueus en schitterend uit met schittering van vensters in de verte en met schittering van talloze kroonluchters en andere verlichting boven de vele kramen die over de hele lengte van het halfbolvorming overkoepelde gebouw staan opgesteld en waaromheen de menigte samendromt…

Op mijn kastje staat een kop en schotel van breekbaar porselein met turquoise en zwarte motieven; srmzalig overblijfsel, souvenir, bewijsstuk en erfstuk van een vriendschap die drie jaar duurde en die plotseling afgebroken werd door het onvermijdelijke noodlot dat ons allen te wachten staat.... Nooit meer zal ik op weg gaan naar het bejaardentehuis…

Tussen dichte drommen van mensen door en vooral van jongeren (de jongeren die overal zijn; een nieuwe generatie die mij moeiteloos en enthousiast voorbijstreeft....) vind ik op een grijze januaridag haast op de tast mijn weg naar het station.... Ik ben op weg naar wat voor mij het dierbaarste en het kostbaarste is en naar het enige wat mij rest in…

Elisabeth Ziekenhuis te Tilburg zal zelden positief of aangenaam zijn, maar hoe kan ik mij verbeelden dat, toen ik mij daar bevond voor het aanstaande bezoek aan een vriend, velen hulpbehoevend naar mij staarden met in hun blikken kennelijk de onbeantwoordbare vraag naar de oorsprong en de reden van al het leed, van de ziekten, de pijn en de droefenis…

Met een glimlach maakt ze met een hand bewegen richting een stoel en zegt: “ga zitten, wat leuk dat je op bezoek bent bij je oom”.…

Op een dag struinde ik rond in een buurt die nog onvermoede geheimzinnigheden voor mij verborg en belde ik aan op nummer eenenzeventig. Mevrouw zit aan haar keukentafel in een grauwe, ongezellige flat en begint, zodra ze een menselijk wezen ontwaart in de vorm van mijn persoon met het uitstorten van jammerklachten. De portretten in fotolijstjes…

De helgele brem, mijn moeders favoriete struik, bloeit weer in de derde lente na haar dood, als ik op weg ga naar mijn tante, de enige die nog in leven is van een grote familie, die als het ware is uitgedund door de pest of de cholera, als in vroeger tijd. De trein die me naar haar toe zal brengen, arriveert: portieren klappen open en ik zoek een plaatsje…

In deze zomer; de vroege, uitbundige zomer van mijn vierenzestigste levensjaar en een zomer waarin ik nog moeilijk kan geloven, bracht ik opnieuw een bezoek aan de kale cel waarin de ongelukkige, mijn betreurenswaardige, arme broer, noodzakelijkerwijs aan de polsen vastgebonden, ligt opgesloten met sinds kort een flagrante, schrijnende wond; een donkerrood…

Kijkend naar de opgewekt rondwentelende wieken van de Kerkhovense Molen in Oisterwijk die we vandaag met de Opstapbus bezoeken, bedenk ik hoe ik als kind gefascineerd was door molens (alsmede door de rustig en bedaard "voortvarende" Rijnaken op het kabbelende, zwarte water van het Wilhelminakanaal met hun woongedeelte en hun langgerekt achterdek en…

.....en dan kwam ze naar hem toe, helemaal van Zeist naar Tilburg, met de trein. Haar obsessie bleef haar beheersen tot ze weer in zijn ogen zou kunnen staren en zich zou kunnen vergapen aan zijn majestueuze torso en aan de halve maan in zijn pantalon, die ze spannend, mysterieus en opwindend vond maar die voor haar altijd een verboden vrucht zou blijven…

Graag duik ik onder te midden van een menigte, van de massa, te midden van de goedgunstige Tilburgse bevolking die eveneens frequent lunchroom "De Katterug" bezoekt en daar in twee- of drietallen aanzit aan Russisch ei of dagschotel of wat dies meer zij. De vriendelijke obers en serveersters kennen mij en vragen belangstellend hoe mij de geserveerde…

Ach, mijn kameraad, mijn vriendin, mijn enige zus, hoe liepen we samen eens in lang-vergeten tijden zij aan zij de lange weg en hoe zou ik voorgoed aan je zijde willen lopen over de lange, bochtige en kronkelend-onvoorspelbare weg van het leven. Een nieuwe dag is aangebroken, een nieuwe winter heeft ingezet: in een laat seizoen zetten we koers naar…

Zorgcentrum "Koningsvoorde" aan de Generaal Smutslaan is goed geoutilleerd, met lange, goed verlichte gangen en trappenhuizen die tot de verbeelding spreken. Men kan er zich thuisvoelen. Toen de eerste kou van het seizoen al in de lucht zat was het er Herfstmarkt en had mevrouw haar grote collectie van lieflijke, zelfgemaakte mutsen, poppen en beesten…

Op deze winterse dag zijn tal van jonge gezinnen het park komen bezoeken en tal van trotse en liefhebbende ouders wijzen hun kinderen op de wilde dieren. De wandelpaden liggen feeëriek uitgestrekt te midden van het landschap en ik volg ze tenslotte tot de uitgang.…

Vroeger, in lang vervlogen tijd, was het poffertjes eten met mama of oma; nu moet ik voor mijzelf een plaats reserveren en veroveren te midden van de menigte en voel ik mij een "displaced person" alleen aan het tafeltje met uitzicht op een nagebootste Griekse tempel, bekroond door het beeld van een triomfantelijke godin. Mijn familie beweerde eens…

De antracietgrijze stenen van de graven zijn gegroepeerd in lange rijen, in keurige sequenties, op het kerkhof aan de Hoflaan en tonen geboortedata en sterfdata die vaak toch wel ver in het verleden liggen. Mijn vriendin vraagt me de onschuldige witte bloemetjes op het graf van haar ouders te voorzien van fris, koel, helder water. De omgeving ademt…

We zouden een restaurant bezoeken dat hoog uittorent boven uitgestrekte groene velden, doorsneden door een water dat haast demonisch aandoet (voor wie daar gevoel voor heeft) en dat bezocht werd door vele golfliefhebbers die met hun karretjes her en der de vlakte bevolkten en deze voorttrokken.…

De wekelijkse Markt had de jaarlijkse Kermis snel vervangen. Het was een mooie zomerdag die al aan september deed denken met een milde en aangename temperatuur, zodat de atmosfeer de zintuigen verwende en streelde..... En zo trof ik op die zomerdag vóór Kringloopwinkel "Portagora" aan het grote centrale plein een wieg aan, bezet met lieflijke, witte…

Het is op zaterdagmiddag wel wat drukker in de winkelgalerij aan de Westermarkt en ook bij "Zeeman" snuffelen meerdere personen rond en zij bekijken belangstellend de collectie. Mijn vriend had gevraagd om twee boxershorts en die vis ik uit de bakken maar ik besluit maar geen zwarte T-shirts aan te schaffen. "Dat lijkt me zo macaber op de operatietafel…

Een eenzame en vervallen berkenboom schijnt maar nauwelijks het leven te houden en zij draagt lijdzaam haar bladertooi vóór het paviljoen waarin mijn broer is gehuisvest. In Nederland is er zorg voor iedereen en in de gangen van het paviljoen verwijzen naamplaatjes met foto's en geboortedata naar de bewoners. Mijn broer heeft vandaag last van "het…