Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Vermagering tegen wil en dank........

Van de Spaarnwoudelaan in de Tilburgse wijk "De Reeshof" maakt men zich wellicht een hemelse, paradijselijke voorstelling, doch geheel ten onrechte.
Als men niet neerslachtig zou zijn, of zelfmoordneigingen zou hebben zou men dit hier gegarandeerd wel worden of de genoemde neigingen hier oplopen; de bruine, betonnen woonblokken ademen een sfeer van onmetelijke triestheid, het geheel wordt nauwelijks opgeluisterd door enig mogelijk luisterrijk groen, en men kan zich eveneens met recht afvragen hoe een architect er in Godsnaam toe gekomen kan zijn de bebouwing aan het Santpoortplein te ontwerpen....

Mevrouw ontvangt me in haar woning die op totaal wanordelijke, sfeerloze en afstotelijke wijze is volgestouwd en waarin het meubilair is gerangschikt op compleet onharmonische wijze; een defecte piano die geen dienst meer doet is tegen een muur geschoven en is beladen met foto's in portretlijstjes; allerlei papieren en folders slingeren rond op een bankstel dat op merkwaardige wijze de kamer domineert, de doorgang blokkeert en onordelijk dwars is opgesteld in het vertrek.

We hadden elkaar ontmoet bij een uitstapje van de BoodSchappenPlusBus en ze had me hartelijk uitgenodigd eens langs te komen. Toen ik hieraan gevolg had gegeven werd ik overspoeld door een waterval van woorden, door een woordenstroom zonder einde die mij verhinderde een weerwoord te geven of zelf maar in de minste mate aan bod te komen.

Het betrof het sterfgeval van haar echtgenoot die twee jaar in zijn bed in de woonkamer naar de dartele koolmeesjes had liggen kijken die tot op de huidige dag fladderend komen aanvliegen en enthousiast pikken in de zaadbolletjes waaraan zij zich vastklampen en die mevrouw speciaal voor haar man had opgehangen.

Ze was gestopt met eten en vijftien kilo afgevallen tot een vriendelijke en meelevende meneer van de BoodSchappenPlusBus haar uitnodigde voor het koude buffet, ergens in een restaurant dat men aandeed. Aan hem heeft ze alles te danken; haar terugkeer tot het leven, tot de geestelijke gezondheid, tot de dagen die elkaar in statige regelmaat opvolgen, tot het glorende morgenlicht, dat zij nu weer van harte verwelkomen kan.....

Het was de eerste en de laatste keer geweest dat ik het Santpoortplein had aangedaan.....

Schrijver: I. Broeckx, 6 juni 2014


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.0 met 1 stemmen 185



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
11 juni 2014
Denk maar niet, dat er geen verhalenvertellers meer zijn, want ik stuurde een prachtig verhaal over een ontspoorde jongere in, maar je begrijpt, dat ze mij niet op alle rubrieken willen plaatsen, wat al eerder een zware discussie opleverde, maar toch jammer, want er wordt jullie dus wel het een en ander onthouden, besef dat!...
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
7 juni 2014
Daar heb je inderdaad een punt, dat met die vierkante, betonnen, kleurloze, groen-loze woongebouwen. Vierkant is mannelijk, rond is vrouwelijk. Jouw en mijn voorkeur is duidelijk. Er is dan ook door die hoekige architecten niet nagedacht over het effect van al die saaie bouwstenen op de menselijke psyche. De antroposofische, organische bouwstijl van Rudolf Steiner is golvend en in harmonie met de natuur. Iedereen, die nog goed in zijn vel zit, wees gewaarschuwd. Vermijd op gevaar van humeurineenstorting het Santpoortplein in Tilburg!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)