Alle inzendingen over couveuse

In de couveuse was warmte, maar daar waren niet de handen van mijn vader of de borsten van mijn moeder. Na zes weken kwam ik thuis, maar mijn moeder betwijfelde of ze wel blij kon zijn met mij.…

Ik was er geboren, zoveel was zeker en de eerste weken van mijn leven had ik door moeten brengen in het glazen broeikasje dat men "couveuse" noemt; ik was er meerdere malen opgenomen geweest.... Hoe dit ook zij; de longarts verwelkomde mij. Ik had de "puffers", deze redmiddelen bij mijn astma niet behoorlijk gebruikt.…

De kwetsbaarheid werd mijn handelsmerk, mijn levenslot, de kwetsbaarheid waarmee ik in de couveuse de borsten van mijn moeder en de handen van mijn vader moest ontberen, strelingen, die mij ook tijdens mijn zwaar getormenteerde leven niet ten deel zouden vallen. Het decor was ontworpen in 1953, de scènes waren al bij voorbaat gecreëerd.…

Eenzaam in het broeikasje, dat men couveuse noemt, voerde ik mijn eerste strijd om te overleven tot aan de gelukkige thuiskomst. Dokter A. zou mij gedurende mijn eerste levensjaar begeleiden. Hij kon na dat vermaledijde jaar met recht beweren dat ik een vrolijke tante zou worden....…

Hem was een dochter geschonken; de dochter, de baby die zes weken te vroeg deze wereld had betreden; het levenslicht had aanschouwd en die in de couveuse haar eerste strijd om overleving had volvoerd. Het parool en het Leitmotiv van de vader werd: "Liefde is zorg en verantwoordelijkheid dragen".…

In 1953 vocht ik mij een weg naar het licht vanuit de donkere, besloten cocon van de baarmoeder en werd ik overgebracht naar het glazen broeikasje dat men de naam "couveuse" heeft toebedeeld.…

In het broeikasje dat men "couveuse" noemt was warmte maar dit was niet de koestering van mijn moeders borsten of van mijn vaders handen. We schrijven 2025. Binnenkort breekt de dertiende augustus aan.…

Vanmorgen, op weg in de auto naar mijn werk, zat ik in mijn rollende couveuse te luisteren naar de weldadige klanken van een pianosonate die een verzachtende balsem van harmonie injecteerde in mijn onderhuidse vetlagen. Dit alles met 120 temidden van de andere blikjockeys in de jakkersluis die snelweg heet.…

In een kistje werd ik ijlings vervoerd naar het Elisabeth Ziekenhuis, naar het glazen broeikasje dat de naam "couveuse" heeft gekregen. Daar was warmte, maar daar waren niet de handen van mijn vader of de borsten van mijn moeder....…

In allerijl werd ik vervoerd naar het E.Ziekenhuis, naar het glazen broeikasje dat men "couveuse" noemt. Ik was zes weken te vroeg gekomen. In het ziekenhuis miste ik de handen van mijn vader en de borsten van mijn moeder en men dacht dat oma, die mij kwam bezoeken, wegens haar jonge en nog florissante gezicht, mijn moeder was.…

IJings en met grote spoed was ik vervoerd in een glazen kistje naar de couveuse (een van de eerste couveuses) in het Elisabeth Ziekenhuis. Daar zou ik het moeten stellen zonder de handen van mijn vader en de borsten van mijn moeder (wordt eventueel vervolgd).…

In een klein, heel curieus "museum" in Nijnsel, een van de acht "zaligheden", omringd door een grasgroen veld en met aanpalend riant woonhuis, bewaart men tal van artefacten uit vroeger jaren, onder meer een zilverkleurige koffer waarmee te vroeg geboren baby's in de vroegere tijd naar het ziekenhuis, naar de couveuse werden gebracht.…

Toen het vermaledijde ding gevonden was, werd het kraantje aangezet en de zooi liep m’n lijf in, om jou eruit te laten komen, de couveuse stond klaar want men zei: dat je superklein was.... Ach ook kleine kinderen worden groot, al dan niet middels een couveuse.…

Een couveuse stond klaar, omdat men middels echo’s dacht dat je daar in zou moeten, maar de hilariteit was groot toen bleek dat je meer dan 50 cm. groot was. Het ding werd dan ook snel weggereden… Nadat je een paar uur had moeten nablijven, kwam er een ambulance om ons tweetjes op te halen en naar huis te brengen, dat ging zo in die tijd!…

-straat bewoonde, die mij al bij mijn eerste ademtocht het leven heeft gered; de bevalling was zwaar en moeilijk geweest en tante had ijlings een ambulance gebeld, waarna ik in een verwarmd kistje naar de couveuse in het E.…

Sobere ziekenhuisjes met maar één couveuse en afhankelijk van giften, een moedige, mannelijke Indiase arts die Lieve Blancquaert min of meer om een financiële bijdrage vraagt. Bescheiden het hoofd wiegend. Daarmee in twijfel trekkend of de filmploeg het goed meent en er een donatie inzit voor zijn kliniek.…

Toen ik hem vertelde dat niet hij, maar ik de reïncarnatie ben van onze uitgevaarde vriend Slauerhoff, knielde hij in aanbidding voor mij neer, maar dat vond ik weer teveel van het goede, ik bedoel, het martelende waterrad van de zoute waanzin, waar men overigens niet omkomt van de dorst, noch van het slijk en zeker niet van een lauwhartige, couveuse-achtige…

Als dan na de bevalling blijkt dat men volkomen onterecht een couveuse heeft neergezet, omdat je veruit de grootste van de drie kinderen was, nota bene 52 centimeter lang en bijna zeven pond, dan mag je best twijfelen aan de kundigheid van de apparaten, nietwaar?…

Links en rechts lagen gezonde baby’s in hun couveuse. Achterin, achter bedgordijnen, lag hun meisje in een speciale couveuse aan allerlei slangen. Lisette werd uit haar glazen bedje gehaald en op haar schoot gelegd. Ze vond het eng en durfde het meisje niet vast te houden. Haar man, die naast haar zat, pakte het meisje op.…

Ja-ja, brave burgers in jullie chique holen, met alle gemakken paraat en lekkernijen in overvloed, het wordt tijd om te ontwaken uit jullie comateuze couveuse toestand. Jullie kunnen het wellicht niet goed bevatten, maar er is wel degelijk een kosmostergende revolutie komende waar we iedere vrouwkracht en mankracht voor nodig hebben!…

Als fragiele, kwetsbare baby lag ik in het glazen broeikasje dat men couveuse noemt. Later zocht ik in de armen van mijn oma instinctief naar haar borst.…

Dit in tegenstelling tot de tegenwoordig vereiste couveuse-woningen die ons steeds kwetsbaarder maken. Hier voeren we de koolmezen en andere vogeltjes nog een beetje bij, helaas kan het dan niet anders dan dat je soms ook last krijgt van muizen. Op zich niet zo erg, als ze maar blijven waar ze horen – buiten.…

Wanneer moeder helemaal klaar is, mogen de kleintjes eventjes bij haar, even maar want beiden moeten de couveuse in. Wanneer de kindjes in haar armen liggen, blikt ze op naar haar man met een moederlijke gelukkige blik. Hij beantwoord diezelfde blik, een zielsgelukkig gezinnetje.…

Ze moest in de couveuse en mijn vrouw moest ook in het ziekenhuis blijven. Haar moeder, Sjaan, was bij mij in huis getrokken om de boel te verzorgen, want ik moest weer naar mijn baas. Normaal kreeg ik van mijn vrouw altijd zes boterhammen mee, belegd met kaas of hagelslag, soms ook alleen speculaasjes als het geld op was.…

Ze moest in de couveuse en mijn vrouw moest ook in het ziekenhuis blijven. Dat was vroeger zo. Een mokkel van vijfentwintig van een kruisvereniging was bij mij in huis getrokken om de boel te verzorgen, want ik moest weer naar mijn baas. Normaal kreeg ik van mijn vrouw altijd zes boterhammen mee, belegd met kaas of gebakken ei.…

Het lag in een glazen couveuse en werd met slangetjes gevoed. De kinderen zagen nu een roze diertje, heel schattig maar toch ook wel lelijk maar wel lief. Niet ver van de kinderen vandaan liep een groep zure en chagrijnige mensen uit Den Haag. Ze wilden een bezoek brengen aan het pas geopende bijen en wespenhuis.…

Ze moest in de couveuse en mijn vrouw moest ook in het ziekenhuis blijven. Dat was vroeger zo. Sjaan, haar moeder, was bij mij in huis getrokken om de boel te verzorgen, want ik moest weer naar mijn baas. Normaal kreeg ik van mijn vrouw altijd zes boterhammen mee, belegd met kaas of gebakken ei. Soms ook alleen speculaasjes als het geld op was.…

Ze moest in de couveuse en mijn vrouw moest ook in het ziekenhuis blijven. Dat was vroeger zo. Sjaan, haar moeder, was bij mij in huis getrokken om de boel te verzorgen. Normaal kreeg ik van mijn vrouw altijd zes boterhammen mee, belegd met kaas of gebakken ei. Soms ook alleen speculaasjes als het geld op was. We hadden toen nog een weeksalaris.…

Er was een kamer, daar was het zo heet, dat het 'de couveuse' werd genoemd, een benaming die zeer terecht was, wel, je voorvoelt mijn perverse ideeën wellicht, hier hadden we zonder angst om kou te vatten onze kleren kunnen uitdoen en vol overgave de liefde kunnen bedrijven, daarna had ik me in de gloeiend hete wasketel gesmeten om als volmaakt klaargekomen…

Ze moest in de couveuse en mijn vrouw moest ook in het ziekenhuis blijven. Dat was vroeger zo. Sjaan, haar moeder, was bij mij in huis getrokken om de boel te verzorgen, want ik moest weer naar mijn baas. Normaal kreeg ik van mijn vrouw altijd zes boterhammen mee, belegd met kaas of gebakken ei. Soms ook alleen speculaasjes als het geld op was.…