Muisvriendelijk

Als je in een oudere woning woont op het platteland voel je dat je nog in en met de natuur leeft. Er is altijd wel een kiertje waar wat tocht door komt. Dit in tegenstelling tot de tegenwoordig vereiste couveuse-woningen die ons steeds kwetsbaarder maken.
Hier voeren we de koolmezen en andere vogeltjes nog een beetje bij, helaas kan het dan niet anders dan dat je soms ook last krijgt van muizen. Op zich niet zo erg, als ze maar blijven waar ze horen – buiten.
Echter de huismuis is een cultuurvolger en verblijft het liefst in de buurt van, u raadt het al, de mens en z’n huis vol lekkernijen.
Het beestje lust alles, als het maar vet- en eiwitrijk is. Hij zal je dan graag helpen met het verorberen van dit soort voedsel, wat in je huis onder handbereik ligt.

Wie of het gedaan heeft weet ik niet, maar vermoedelijk is met het luchten of schoonmaken van bepaalde zaken, de buitendeur even te lang blijven open staan en is, een waarschijnlijk zwanger muisje, het huis in geglipt. Op een goede morgen bedacht ik wat vandaag weer eens te gaan koken. Laten we maar eens tagliatelle met broccoli eten. Ik wierp een blik in de trekla, waar dat spul ligt en tot mijn verbazing was de hele zak leeg gevreten en ook een zakje oranje linzen en aan enkele bouillonblokjes hadden ze zitten knagen.

Verdorie, dit betreft niet één muis maar het zou me niet verbazen dat het hier een hele familie betreft. Deze voorraad kan nooit door een muis alleen verorbert zijn. Het is oorlog, Ik beschilder mijn gezicht zoals Mel Gibson deed, in oorlogskleuren in de speelfilm Braveheart en verzoek mijn vrouw muizenvallen te installeren. Zij is er een expert in. En zeer accuraat. Zelf ben ik helaas onhandig in dit soort zaken en het levert mij dan ook alleen maar gekneusde vingers op. Mocht een muis eventueel nog leven als hij in de val zit, dan verlos ik hem uit z’n lijden, dat dan wel weer.

Gelijk de volgende morgen was het raak, de muis spartelde en ik zei tegen mijn vrouw laat hem maar lopen en dus bevrijde ze hem buiten uit de val, maar z’n achterpootjes bewogen niet meer; vermoedelijk had hij z’n ruggetje gebroken en kon niet weg komen, dus werd hij uit z’n lijden verlost.

Na, nog enkele keren deze, niet zo fraaie taferelen, meegemaakt te hebben, was de oplossing – een muisvriendelijke val.
Mijn vrouw kwam met het idee. Ik wist niet dat zoiets bestond. Gelijk enkele besteld via internet. En het werkt inderdaad prima.
Geloof het of niet, ik ben er blij mee.
Iedere keer die doodsangst te zien in die blik van dat piepkleine prachtige diertje. Bekijk hem maar eens goed, die kleine zwarte onschuldige oogjes, die blik vol verbazing en nieuwsgierigheid. Die kleine voorpootjes die hij zo af en toe aflikt, zo dat het lijkt alsof hij voor of na een maaltijd bidt.
Als je dat op een rijtje zet – het is zo vertederend en ontwapenend. Trouwens ik herken die oerdrift om ten koste van alles te willen overleven in de ogen van dat prachtige gevelde muisje. Hij doet wat hij moet doen omdat hij een muisje is. Dit is de opdracht die Onze Lieve Heer hem heeft meegegeven – helaas botst die met onze belangen.
Wij doen dat wat wij als mens moeten doen om te overleven. En geloof me dat is heel veel kwalijker dan wat een muis doet.

Na ze gevangen te hebben in de muisvriendelijke val laten we ze weer in de tuin los in de hoop dat ze hun vriendjes laten weten, daar niet meer naar binnen te gaan, zo van: jongens het is daarbinnen te link. Na een week hadden we geen last meer van ze.
Of we hebben ze allemaal gevangen of de wens dat ze het hun vriendjes verteld hebben, is in vervulling gegaan.
Nu maar hopen dat ze het geheugen van een olifant hebben en de meegegeven boodschap niet vergeten.

muis diervriendelijk muizenvallen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 225