Alle inzendingen over doodsheid

De buurt, de wijk waar ik eens de glorie van jouw charisma en van onze liefde mocht meemaken, heeft al haar charme nu verloren. De aanblik van de miezerige, armetierige huisjes kan mij niet meer inspireren. Daar heb ik je gezocht; daar heb ik je gevonden in lang vervlogen tijd, maar de vergetelheid...

...een rivier die verzand, verdroogd en verdord is, als een eens bloeiende boom waarvan de bloesem, die ter aarde ligt, is afgevallen. En zo regeert de doodsheid in haar hart, ziel en innerlijk, is de melodie van haar leven en toekomst verstomd en tot stilstand gekomen en weerklinkt zij niet meer.....

De bovenbuurman, die ik zelden ontmoet, omdat we in deze contreien allemaal vervreemd zijn van elkaar en omdat we langs elkaar heen leven als monniken in cellen, is jong, kennelijk gezond en stralend en florissant als ik hem ondanks alles gadesla vanaf mijn hooggelegen balkon als hij beneden in het...

...geknakt neer: de stam vormt zo een scherpe hoek. Zijn grote kroon ligt in de greppel vol dorre bladeren. Wat wordt die doodsheid opgeluisterd door de gebroken boom, die toch blijft voortleven en bloeien, onoverwinnelijk!

...door haar architectuur slechts tot gevoelens van doodsheid en vergaande lusteloosheid aanleiding kan geven. Maar ik moet wel opmerken dat het menselijk gevoelsleven en mijn gevoelsleven in het bijzonder een merkwaardig, onbetrouwbaar en onberekenbaar kompas betreft waarvan de naald naar believen...

...zomer van mijn vijftiende levensjaar is nooit teruggekeerd in mijn leven en, verouderd, bedenk ik hoe mijn hart en ziel zijn afgestorven, hoe doodsheid en lethargie mijn innerlijk regeren, hoe de rozen en hortensia's voor altijd een vale weerschijn in mijn ziel zullen vinden......

...heerst sinds lange jaren de ziekte, de doodsheid en het verval. Ze vraagt me welke muziek mijn voorkeur heeft. Zelf heeft ze eens gehuild om "L'important c'est la rose" en ze vond haar tranen ongewoon, maar ik verzeker haar dat deze bij de "condition humaine" horen en daarmee innig...

...plantsoenen en grasstroken. In deze zeldzame uithoek van onze zo geliefde stad floreert de Natuur nog, terwijl in andere gedeelten met meer moderne architectuur kaalheid en doodsheid regeren.... Frisgroene bladeren wiegen in een licht briesje aan mijn venster en een vogel, een kwetsbare...

...smaken de kalfskroketten niet en thuis wachten de eenzaamheid, de leegte en de doodsheid weer.....

...smaken de kalfskroketten niet en thuis wachten de eenzaamheid, de leegte en de doodsheid weer.....

Ik ben uitgenodigd voor een uitstapje in het gezelschap van de trouwe en (edel)moedige vrijwilligers die "de handschoen opgepakt hebben" en in hospices, ziekenhuizen en aanleunwoningen de hand van stervenden vasthouden en die een baken zijn voor velen in nacht en ontij van de eenzaamheid en...

...Het hart en de ziel zijn eruit gesneden, de doodsheid regeert en overheerst. Dertig jaar huwelijksleven zijn er gepasseerd als een ijlende windvlaag en nu doolt mijn vierentachtigjarige tante, haast mijn enig overgebleven verwante uit een talrijke familie, er wezenloos, doelloos en eenzaam...

Mijn vriend nodigt me uit een kijkje te komen nemen in zijn nieuwe woning. Het is een koude, winderige dag in de Schubertstraat en rillingen dringen door mijn dikke winterjack. Op de eerste etage bevindt zich een brede gang met grasgroene vloerbedekking, doorweven met zwarte strepen die toegang...

Op een hete zomerdag hotst en botst een bus door buitenwijken van de stad. Het panorama heb ik duizend-en-een keer aanschouwd: de Sweelincklaan, de Van Anrooylaan, de Beethovenlaan. Het was het decor van een liefde, die niet meer bestaat sinds het brute afscheid. Op deze levenloze muren, op...

...hogere ik. Later wist je de zwaarte van sombere doodsheid met humor te verlichten. Breton nam enkele fragmenten van jouw schrijfwerk op in zijn 'Anthologie de l'Humour Noir'. Je nam afstand van de al te beperkte visie van het surrealisme en je wilde het meer met de actualiteit verbinden....

...voor je zelfdoding schreef. Je walgde van de doodsheid in de alledaagse saaiheid en absurditeit. Je fatale manier van levensverachting kwam voort uit een chronische depressie, maar bovenal uit je angst voor neurosyfilis, want je wilde je dandy-achtige waardigheid bewaren. Bovendien leed je aan...